brrrrrrr it's icecold here. open

Langzaam loopt Storyline door de sneeuw. 'thuis.......... helemaal bedekt met sneeuw.' mompelt ze woest. Ze trapt een hoop sneeuw weg. Opeens overvalt een koude windvlaag haar. Versuft valt ze om. Daar vriest ze nog verder in. 'help!' gilt ze. Ze hoort geen geluiden, behalve haar eigen stem. Storyline kan zich niet bewegen, ze is vastgevroren. Ze wringt zich in alle bochten, maar het helpt niet. Ze weet niet meer wat ze moet doen. 'help!' roept ze opnieuw. In de hoop dat iemand haar vind............

'Woohoo!' Maudy's hoeven kletteren in een razende galop door de sneeuwvlakte heen. Ze hield van de kou, eigenlijk had ze het niet koud ze kon er goed tegen. Ze galoppeerde verder en verder een heuvel op. Ze stond helemaal bovenop de heuvel. Ze sloot haar ogen en liet de koude wind langs haar lichaam glijden en luisterde naar alles wat ze hoorde, ze genoot van deze rust. Plotseling hoorde ze iets in de verte en schrok op. 'Help' Maudy dacht dat ze het zich verbeelde en sloot haar ogen weer. Toen bedacht ze zich dat ze het zich niet heeft verbeeld en dat ze zowieso moest kijken of er iets mis was. Ze stormde de heuvel nog harder af dan dat ze erop ging en probeerde in te schatten waar het geluid vandaan kwam. De wind begon harder te loeien en als het paard nog een keer had geroepen had Maudy het niet kunnen horen. Maudy speurde de sneeuwvlakte af opzoek naar het paard dat om hulp riep. Lag daar nou iets? Maudy liep langzaam aarzelend maar toch zelfverzekerd zodat ze zich niet te prooi gaf op de bult af. Ze kwam al steeds dichterbij en zag door de laag sneeuw vacht tevoorschijn komen. 'Hallo? Kan je praten?' Maudy keek het dier afwachtend aan in de hoop dat het nog kon praten.