Don't you dare.

In een krachtige galop stoof de Friese merrie door de sneeuw. Ondanks haar grove bouw bewoog ze sierlijk en leek ze wel te dansen. Met een valse verbeten trek op haar mond denderde ze voorwaarts. Haar donkere ogen waren strak voor zich uit gericht. Nergens was hier leven te horen, te zien of te ruiken. Enkel maar de kou en kilte van het bevroren landschap. Zelfingenomen lachte ze, dit was waar ze thuishoorde. Niet een of ander gebied met een mooi meertje of een veld met zoet geurende bloemen. Nee, dat kon ze niet uitstaan. Net zoals de meeste paarden die er vrolijk rond huppelden. Waar zo ook zo'n hekel aan had waren al die paarden die zichzelf bitch noemden maar dat niet eens echt waren. Geërgerd rolde ze met haar ogen. Tot ze hoefafdrukken in de sneeuw vond. Met hernieuwde interesse volgde ze het spoor. En een onbekende geur kwam haar tegemoet. Hoe verder ze liep hoe sterker de geur. Rustig ging ze over in draf tot ze in de verte een zwarte schim zag. Een schrille ijskoude hinnik weerklonk uit haar keel en was zo rauw als wat. Hmm, dit kon nog wel eens leuk gaan worden. Vals lachte ze en zette toen haar achtervolging weer in. Zo te ruiken ging het om een hengst en dat maakte het dubbel zo leuk. Spelletjes spelen? Oja, daar hield ze wel van. En dat was precies wat ze met deze hengst ging doen.

[only she&me]

Unreal Draafde met grote passen door De sneeuw vlakte. de meeste paarden zeurden er altijd over dat het altijd zo zwaar lopen was maar Unreal zou niet weten waarom, hij had er geen enkel probleem mee. Unreal was nou ook wel een sterke hengst en een fries, en die konden wel tegen ene stootje. Hij snoof even en een wolkje kwam uit zijn neus gaten. hij had wel al ene geur geroken maar nu hij er eens oplette werdt die steets sterker. ach wat.. het zou hem niks uitmaken als hij iets tegen kwam, hij was er toch niet bang voor. Pas geleden had hij een merrie ontmoet Kharrea, hij snapte niete cht veel van haar. En dat hoefde hij ook niet, zij intresseerde hem niet. Hij trok zijn neus er voor op en liep weer vlot verder. de geur was nu nog sterker geworden en hij hield voor een korte tijd halt. zijn oren draaide hij naar achter en met en valse blik keek hij even rond. en schrille en rauwe blik weerklonk in zijn oren. een merrie hinnikte. Naar hem? al was het zo het maakte hem niet uit, de merrie zou zelf wel naar hem toe komen als ze zo graag met hem praatte.

Tot haar genoegen stopte de hengst en draafde ze met ruime passen naar hem toe. Haar manen wapperden wild mee met haar bewegingen. Toen ze dichterbij kwam zag ze dat het ook om een Fries ging. Goedkeurend klakte ze met haar tong en kwam nog iets dichterbij. Haar ogen kneep ze tot spleetjes en haar blik liet ze keurend over hem heen gaan. "Wel, wel hengstje. Is het niet te koud voor jou hier?" vroeg ze vals. Haar oren had ze inmiddels weer in haar nek gelegd en haar houding was nog dreigend. Eerst maar eens kijken wat voor vlees ze in de kuip had met deze hengst. Zolang het maar geen smerig goedzakje was. Als ze er alleen al aan dacht moest ze bijna overgeven. Nu keek ze de hengst in zijn ogen aan. Geen greintje angst toonde ze want waarom zou ze bang zijn? Toch had de hengst wel wat. Maar dacht je dat ze dat ging laten merken? Dus niet! Met haar staart sloeg ze hard tegen haar met littekens bedekte flanken. Langzaam kwam ze nog iets dichterbij, wolkjes kwamen uit haar neus terwijl ze luid snoof.

Unreal zag dat de merrie met ruime passen naar hem toe kwam draven. even grijnste hij met een valse blik in zijn ogen. Die merrie drufte. Goed keurende knik hoorde hij uit de mond van de merrie komen. puh als of hem dat wat kon scelen, al was het niet goed hij ging niet veranderen. De merrie had haar ogen tot spleetjes geknepen en liet haar blik keurend over de hengst gaan ' als ik jouw was zou ik me eerder zorgen maken over mezelf ' Zei hij droog en hij knikte naar de merrie. De houding van de merrie was dreigend maar het deed hem niks. Zo stond hij zelf oom altijd, met behoorlijk wat dominantie erbij, nouja dat straalde hij eigenlijk gewoon uit. De merrie keek hem recht aan en hij haar. Hij snoof even luidkeels en bekeek de merrie even waarna hij zijn blik weer op haar ogen plaatste. Hij hield de merrie goed in de gaten ookal was ze geen bedreiging voor hem. geen grijntje angst was te zien, jammer. maar ook weer goed, deze merrie was tenminste geen mietje en alles beter dan dat. De merrie sloeg met haar staart tegen haar flanken die vol zaten met littekens. Unreal was één en al litteken. Hij grinste even in zichzelf en keek de merrie weer aan. 'en waar heb ik dit genoegen aan te danken?'Zei hij sarcasties. Echt geitresseerd was hij nog lang niet en het zou ook nog wel een pos duren voordat hij het een beetje zou worden.

Akeana snoof om zijn antwoord en rolde met haar ogen. "Waar zou ik me zorgen om moeten maken?" beet ze hem toe. Tja, bij dit katje waren handschoentjes zeer gewenst. Haar oren drukte ze nog even extra in haar nek waarna ze hem schaapachtig aan keek. De dominantie die de hengst uit straalde stond haar niet aan. Maar ze veranderde haar eigen houding niet. Zij straalde van zichzelf al een bepaalde dominatie uit en hoefde zich daar niet anders voor te gedragen. Haar blik gleed even naar zijn met littekens bedekte lichaam. "Zo, zo. We worden beleefd ook nog." zei ze zelf ook sarcastisch."Ach, ik dacht laat ik dit prachtige gebied maar eens verkennen.". Uitdagend keek ze hem aan. Op haar eerste dag hier had ze meteen al Cobrazarao ontmoet, een zwarte arabische hengst die de naam Blade droeg en er waren twee merrie's gekomen. Maar de hengst waarvoor ze eigenlijk hier was gekomen was Azacar geweest. Tot ze ontdekte dat hij bezet was. Wat kwaad was ze toen geweest. En die merrie van hem! Ze kon haar wel vermoorden! Kwaad beet ze haar tanden op elkaar en liet ze hard knarsen. De zwarte hengst die voor haar stond mocht best weten dat ze geïrriteerd was. Nu moest ze op zoek naar de andere hengst ook nog. Dacht ze er eindelijk een gevonden te hebben. Luid zuchtte ze wat er geërgerd uit kwam. Haar hoef stamte ze hard in de sneeuw die opstoof. Haar ogen spoten vuur en ze snoof eens luid waardoor weer witte wolkjes vanuit haar neusgaten opstegen.

'daarom juist, je beantwoord je vraag zelf al' Zei hij droog. Hij snoof even en schudde zijn manen uit. Hij merkte dat de merrie haar oren extra in dr nek drukte. 'Voel je je bedreigt' zei hij droog. de merrie keek hem schaap achtig aan en Unreal snoof even. merrie's..., dacht hij. Daarom had hij er geen behoefte meer aan, altijd meer willen of vragen dan nodig is. 'Jah, tuurlijk waarom niet'Zei hij sarcasties terug. 'slim van je, hier komen tenminste geen zwakke, slijmerige en plakkerige goedzakken. Tenminste niet zo vaak'Hij walgde bijna bij de gedachte aan de goede mormels. De merrie keek hem uitdagend aan en Unreal keek haar voor een korte tijd aan alsof hij wou zeggen, puh! beter doe je dat niet! De merrie stond in gedachte op haar tanden te knarsen en stampte met haar hoef op de grond. Hij grijnste even vals en snoof 'Zo, zo diep in gedachten?'vroeg hij aan de merrie die eens luid snoof. er kwamen witte wolkjes uit haar neus gaten, net als bij hem zelf. dat kwam door de kou van buite, en de warme adem van hem en de merrie.

Weer snoof ze en reageerde niet op het antwoord van de hengst. "Mij bedreigd voelen? Toch niet door jou hé? Schat, laat me niet lachen." zei ze droog waarna ze kort lachte. Het was geen vriendelijk of fijn geluid om aan te horen. Het was schel en té zuiver wat je kippenvel bezorgde. "Tja, ook ik heb hersens. En het doet me deugd dat te horen. Kan ik hieruit opmaken dat ik dus niet met een vies, vuil, klef goedzakje te maken heb?" zei ze heel onschuldig. Haar oren ontspanden zich weer. En wat haar gedachten betrof, dat ging die hengst niks aan. Hij had zich nog niets eens voorgesteld! Nouja, niet dat zij van plan was dat te doen maarja. Ongeïnteresseerd tuurde ze voor zich uit. Over de eindeloze sneeuwvlakte. Kleine sneeuwvlokken dwarrelden al weer traag naar beneden. Wat er veel te vredig uit zag naar haar zin. Ze voelde de bevroren waterdruppels smelten op haar rug maar bestede er geen aandacht aan. In plaats daarvan sloot ze haar ogen en liet de kou tot haar doordringen. Heerlijk. "Ja, heel diep zelfs." antwoordde ze na een lange stilte op zijn vraag Hopelijk bleef hij niet al te veel vragen. Dat kon ze niet aan. Ze grijnsde even schaapachtig en opende haar ogen weer om de hengst koeltjes aan te kijken.

Unreal keek naar de hengst en luisterde naar de reactie . Hij grijnste even en snoof 'Tja, kan toch?!, of niet soms. Ben jij ook zo'n zogenaamd onbevreesde merrie die zichzelf graag de 'bitch' van het gebied noemt?' Zei hij spottend, hij walgde even veel van dat soort merrie's als van goed zakjes. Hij hoorde het lachje van de merrie en grijnste. 'dat kan je daaruit opmaken, want dat ben ik zeker niet. ik weet niet of je er wel eens hebt gezien , zo ja. Dan had ik je het nog geen eens hoeven vertelen, of je moet wel heel blind zijn' Zei hij met een wat valse ondertoon. De merrie zette haar oren wat meer naar voren en Unreal knikte goedkeurend in zichzelf 'Unreal, aangenaam' Zei hij kort . Hij volgde de blik van de merrie die zo te zien keek naar en sneeuw vlakjes die naar beneden dwarrelden. geef mij maar onweer, dacht unreal. De merrie sloot haar ogen en antwoorde pas op het laatste moment 'tja, dat merk ik'Zei hij droog. Hij zwiepte met zijn staart heen en weer en keek even de omgeving rond. geen enkel ander paard was te bekenen, lekker hoor. Die rust.

Lachend om zijn opmerking keek ze hem aan. "Wij delen wel een beetje dezelfde mening.". En met die opmerking was de meeste spanning weg. Zachtjes gromde ze maar ging niet op de spottende toon in. Laat hem haar maar blind noemen. Daarmee raakte hij haar echt niet. Akeana knikte tenslotte toen hij zich voorstelde. "Aangenaam Unreal. Akeana is de naam" zei ze met een klein grijnsje. Genietend van de rust keek ze de hengst aan. Die stukje bij beetje toch wel interessanter begon te worden. Ergens dan. Het was misschien heel stom maar onder soortgenoten, en daarmee bedoelde ze paarden van het Friese ras, voelde ze zich altijd eerder op haar gemak. Behalve als het goedzakjes óf fake-bitches waren natuurlijk. Helaas liepen er hier van beiden wat rond. Tot grote ergenis van Akeana. "Zeg eens Unreal. Wat zoekt zo'n hengst als jij hier?" ze keek hem doordringend aan. Haar ogen stonden zoals altijd fel maar veel minder dreigend dan zo-even. "Ik haat sneeuwvlokken, veel te schattig ziet het eruit." mompelde ze geïrriteerd. Ze zei het niet hard maar wel duidelijk verstaanbaar. Lichtelijk geamuseerd nu bekeek Akeana Unreal maar richtte zich toen al snel weer op zijn ogen. Haar koude blik boorde zich in de zijne. Nee, Akeana onderschatte hem niet. De spieren waren duidelijk te zien. Maar bang, nooit. Akeana was nergens bang voor. Zelfs niet voor de dood. Rustig wiegde ze haar zwarte staart heen en weer terwijl ze Unreal strak aan bleef kijken.

Unreal grijnste 'beter dan helemaal niet'Zei hij droog. Hij knikte toen zij zich ook voorstelde. De merrie keek hem weer aan. Hij merkte dat ze een tikkeltje meer interresse in hem kreeg en dat interresseerde hem ook wel een beetje. Unreal tuurde wat in de verte en het was even stil. Opzich wel lekker, heel fijn zelfs. De stilte werdt verbroken door ene vraag van akeana en hij keek har aan. 'Hmm wat ik hier doe.. lopen, denken, en rond kijken. Niet veel dus' zei hij kalm tegen haar. De merrie keek hem doordringend aan. Even grijnste hij 'klopt, geef mij maar onweer ofzo'Zei hij weer droog. Hij draaide wat met zijn oren en keek haar weer strak aan. Zei hem ook nadat ze hem lichtelijk geamuseerd had bekeken. 'En, waarom ben jij hier in dit gebied beland?' Vroeg hij rustig aan haar. Om te beurt vroegen ze eigenlijk iets. achja je kon nooit genoeg op de hoogte zijm van iemand, en een beetje informatie kon heus geen kwaat!

Ze grijnsde. "Precies, Unreal." Weer knikte ze op het antwoord van de zwarte hengst. Rustig luisterde ze naar hem, had hij haar gemompel dan toch opgevangen? Kort grijnsde ze weer. "Onweer, heerlijk. En dan het liefste met een hevige regenbui erbij ook." grijsde ze vals. Dit antwoord-vraag spelletje beviel haar wel. En af en toe verscheen er een lichte speelse blik in haar ogen. Een scheve grijns sierde haar gezicht toen ze rustig nog wat dichterbij kwam en haar blik weer over hem heen liet gaan. Ze hield van de stilte, de rust en de enigzingde haat die de hengst af gaf. De wond op haar rechterschoft prikte in de zon wat vliegen waren er op afgekomen. Gek dat hier ook vliegen waren, die waren waarschijnlijk zo weer weg ze zouden het hier niet lang volhouden. Akeana sloeg met haar staart op de plek waar de wond zat en de vliegen vlogen op, doordat hij staart tegen de wond sloeg raakte de wond open en begon het te bloeden niet hefig, het liep naar beneden langs haar benen. Lichtelijk geïrriteerd trapte ze met haar rechterachterbeen omdat het begon te jeuken als een gek. Haar hoef kwam hard op de sneeuwgrond neer wat er voor zorgde dat het sneeuw opstoof. Akeana haar oren stonden iets naar achter gericht, ze moest zelfs iets omhoog kijken om de hengst in zijn ogen aan te kunnen kijken.

unreal grijnste en knikte. was hij blij dat hij geen bijdehandte merrie was tegen gekomen anders dat die merrie er flink van langs gekregen. Hij kon zulke merrie's niet uitstaan. Ook zulke hengsten niet maar daar waren er gelukig niet zo veel van. althans dat hoopte hij. Anders zou dat nog wat kunnen worden. "' klopt, vindt ik ook. Van mij mag dat wel vaker zijn' Zei hij met een grijnst. Hij schaapte wat met zijn hoef in de sneeuw waardoor er een kuiltje naast een heuveltje ontstond. 'Hoezo, ben jij naar dit gebied gekomen ?' Vroeg hij rustig aan de merrie. Hij schudde zijn manen uit en keek even rond. Zijn helder zwarte ogen waren tot spleetjes gemaakt en stoomwolkjes kwamen uit zijn neus. Hij volgde de vliegen die weg vlogen van de wond van akeana. Hij grijnste 'hoe kom je daar aan?' Vroeg hij kalm aan haar. Hij snoof even en praate verder'zeker van een gevecht?' Zei hij rustig.

Rustig keek ze hem aan. Gelukkig was hij niet zo'n hengst die zich helemaal geweldig vond en alleen maar stoere praatjes had. En ze was al helemaal blij dat het niet een of andere domme merrie was die zichzelf de beste vond. Dat vond ze nóg erger. Bijna net zo erg als goedzakjes. Ze schudde haar hoofd waarbij haar manen door de war kwamen te zitten. Veel gaf ze er niet om. Ze was toch zeker geen barbie paard? Dat bij die arabiertjes hun manen nou altijd precies elk haartje goed moesten liggen. Ze keek toe hoe Unreal in de sneeuw schraapte en zo een kuiltje creërde. Nu pas zag ze welke kleur zijn ogen hadden. Helder zwart, zo zwart als de nacht. Nee zwarter zelfs. Zo zwart als de diepten van de hel. Zijzelf had niet zulke bijzondere ogen. Een soort roodbruin waren ze. Even staarde ze er in tot ze zijn vraag hoorde. "Weet niet. De koudte van dit gebied trok me wel." zei ze met een klein grijnsje. Unreal begon over haar wond en ze keek er naar. "O dat." geërgerd rolde ze met haar ogen. "Een of andere merrie die dacht een 'bitch' te zijn en voelde zich beter dan mij vond het nodig me aan te vallen. Helaas kan ze het alleen niet meer navertellen." zei ze met een valse grijns. Het woord bitch had ze extra minachtend uitgesproken. Waarna ze haar blik weer op Unreal richtte.

Unreal keek naar de merrie en grijnste. De merrie schudde haar hoofdt waardoor haar manen in de war kwamen. Blijkbaar vond ze dat niet erg. gellukig, hij had zo'n hekel aan van die merrie's die vonden dat alles perfect moest zitten, hij viel niet voor van die tutjes, nee hij haatte ze. Hij keek haar weer aan met zijn donkere ogen. De merrie staarde hem aan en hij grijnste even. 'kan ik me voorstellen, ik hou ook niet van die lieve plaatsjes ofzo' Zei hij grijnzend. De merrie had een kleine grijns op haar gezicht. iets daarvan trok hem wel een beetje aan. Hij bleef even naar haar kijken en kwam pas uit zijn gedachten toen Akeana antwoord gaf. Hij knikte en luisterde naar haar. 'ach beter leer je die tutjes een lesje jah. Ik heb daar echt zo'n hekel aan, even veel als aan goedzakjes. Merrie's die zeggen dat ze slecht zijn of een bitch zijn. pfuh nou ik ken wel slechtere merrie's, kijk neem nou een voorbeeld aan jouw. Jij doet nog geen eens je best of je straalt het al uit dát je geen goedzak bent'Zei hij droogjes.

"Uhu. Daar heb je helemaal gelijk in." zei ze lichtjes grijnzend. Weer zocht haar blik zijn zwarte ogen. En toen ze er weer in keek draaide ze snel haar hoofd weg. Voordat ze erin verdronk. Domme merrie, sprak ze zichzelf boos toe. Toen ze naar de grond staarde verscheen weer dat kleine grijnsje van haar. En onschuldig keek ze hem weer aan. Toch ging er achter die onschuldige blik een kleine duivel schuil. "Haha, precies. Die mening delen wij Unreal. En dat vat ik op als een compliment." zei ze met een tikkeltje speelsheid in haar stem. Verleidelijk trok ze haar wenkbrauw op en keek hem zo even aan. Waarna haar blik weer een hard vlak werd. Toch bleven de woorden van de hengst nog even hangen. En verscheen weer dat hele kleine grijnsje dat haar lippen bespeelde.

'Dat weet ik' Zei hij grijnzend 'anders zou ik het niet zeggen' Akeana keek hem weer diep aan met haar rood/bruine ogen en hij grijnste. Vlug draaide ze haar hoofd weg en unreal schudde zijn hoofd 'je kan er zo veel naar kijken als je wil, maar zoek er niks achter'Zei hij kalm en hij knip oogde even naar haar. Zijn oren stonden al iets meer naar voren gericht en zijn staart zwiepte nog steets kalm heen en weer. 'Nou dat is aardig van je, Akeana' De merrie werdt wat losser en keek hem met een wat verleidelijke blik aan 'dat kan ik ook hoor 'Zei hij kalm en hij trok zijn wenkbrauw wat op en een glinstering kwam in zijn ogen, en wat scheve maar zeer Charmante grijns sierde zijn lippen en zijn ogen leken nog helderder zwart te worden. Snel keek hij weer normaal, voodat de merrie verlieft op hem zou worden. tenminste, de meeste waren met 1 seconde van deze blik al verkocht, het was leuk om mee te spelen maar een echt relatie er mee krijgen? Hmm nee dat niet. 'Ik stom er maar mee, voordat je me nog als een hondje achter na loopt' zei hij nog even en hij speelde even met zijn wenkbrauwen.

Traag knikte ze terwijl ze haar blik nog steeds afgewend hield. Toch verscheen er weer dat scheve grijnsje op haar gezicht. Zo klein dat het bijna onzichtbaar was. En ze trok haar wenkbrauwen ietsjes op waardoor ze een ietwat arrogante houding kreeg maar de speelse blik in haar ogen gaf aan dat het niet echt zo was. Zonder een kik te geven keek ze naar zijn charmante grijns en zijn nóg heldere zwarte ogen die glinsterden. Probeerde hij nou met haar te spelen? Dan kende hij haar nog niet. Haar ogen sloot ze half en ze schudde sierlijk haar hoofd waarbij haar manen mee bewogen. Haar hals krulde ze en zo liep ze richting Unreal. De wind speelde met haar manen terwijl een speels lachje haar lippen deed krullen. "Nou als een hondje zal ik je niet achterna lopen hoor." zei ze met een knipoog. Ze stond nu vlak voor de hengst en keek hem uitdagend en speels tegelijk aan. Als hij een spelletje wilde dan kon hij een spelletje krijgen. En een die hij niet meer zou vergeten. Nog ietsjes meer krulden haar lippen zich in dat kleine grijnsje van haar. Haar ogen opende ze weer en haar roodbruine ogen glansterden meer dan eerder. De twee zwarte paarden staken beiden af tegen de witte sneeuw. Maar niet een dier of een ander paard dat hen kwam storen. Dat kwam eigenlijk nog mooi uit ook. En ze grijnste vals.

Unreal grijnste en snoof even kort. Hij zag dat akeana aan iets arrogante houding kreeg maar niet zo erg dat hij zich er aan ergerde. Merrie's mochten van hem best voor zich opkomen. De wat speelse blik in haar ogen deden de arrogantie minderen en hij grijnste. Hij merkte dat akeana met hem ging spelen en hij grijnste. 'oke, das maar beter ook' Zei hij met zijn mond hoeken gekrult. Hij knipoogde terug en brieste. Ze stond nu vlak voor unreal en hij voelde haar warmte. Unreal zijn oren draaiden naar vooren en akeana opende haar bruine ogen weer die nu meer glinsterden dan eerst. Hij bolde zijn spieren wat op en ging wat rechter staan. Zijn manen krulden wat omhoog en zijn staart zwiepte kalm heen en weer . 'Goed, we kunnen ook dit geheele spelletje overslaan' Zei hij grijnzend en speels. 'Of mevrouw moet andere gedachten hebben...' Zei hij met een tikkeltje charmantie in zijn stem. Hij schudde zijn manen uit en snoof weer even. Zijn diep zwarten ogen keeken haar strak aan en zijn Charmante grijns sierde zijn gezicht.

Akeana zag hoe Unreal haar een knipoog terug gaf. Oké, ze moest toegeven dat hij best wel wat had. Hij leek best veel op haar en het was zeker een pluspunt dat het een Fries was zoals zij. Niet dat ze een hekel had aan halfbloedjes maar toch.. Verleidelijk keek ze hem aan, overdreven knipperend met haar lange wimpers. Unreal draaide zijn oren naar voren en richtte zich nog iets op. Stoer was hij wel. Zachtjes grinnikte ze en keek hem toen weer uitdagend aan. Ze hoorde zijn speelse stem en knikte. Hij had haar dus door. Wat zou hij dan willen? Speels keek ze hem aan. Nóg een stap dichterbij zettend. "Hmm. Goed idee." zei ze nu vlak voor hem staan. Hun neuzen zouden elkaar bijna kunnen raken en het leek er toe dat Akeana dat ook van plan was. Haar neus was nu vlak voor de zijne toen ze haar hoofd afwende en een rondje rond de hengst stapte. Haar benen trok ze hoog op om ze daarna weer in het dikke pak sneeuw neer te zetten. "En, wat wilt meneer nu dan gaan doen?" zei ze speels en heel onschuldig. Zijn charmante grijns beantwoorde ze door hem verleidelijk aan te kijken. De wind speelde een beetje doelloos met haar manen en staart maar het gaf wel dat extra effect. Haar twee roodbruine ogen kruisten zijn strakke blik en rustig keek ze de hengst voor haar aan.

Unreal grijnste toen akeana hem verleidelijk aan keek en overdreven met haar langen wimper knipperde. Ze grinnikte zachtjes en hij lachte een beetje mee. Ze keek hem weer uitdagend aan en zette nog een stap dichter bij. 'dat vond ik ook' Zei hij met zijn mondhoeken gekrult en schudde izjn manen uit. Hij voelde de warmte die uit de neus van akeana kwam en voelde ook hoe rustig ze ademde. Hun neuzen raakten elkaar bijna en het leek net of akeana de zijn aan wou raken maar ze wende haar blik en liep een rondje om hem heen. 'wat ik wil gaan doen... Hmm... Dames mogen kiezen' Zei hij na een lange stilte. De wind speelde met haar en zijn manen en Akeana keek hem vriendelijk aan. Ze had wel iets wat hem aantrok, ze leek ook wel op hem en was een echte fries. Dat maakte alles alleen maar beter. Plus dat ze nog dezelfde gedachten hadden ook maakte eigenlijk alles af. Hij grijnste even bij de gedachten, hij mocht haar wel. En zij was een van de weinige merrie's die hij mocht.

Hmm, hij wilde haar dus laten kiezen. Vals grijnsde ze. Dan moesten ze wel naar een ander gebied gaan. Hier was te weinig te beleven. De grijns was niet van haar gezicht te slaan. Misschien zou ze in deze hengst wel een vriend kunnen vinden. Hoe raar het ook klonk. Zelf had ze het namelijk niet zo op merrie's. En één paard waar je tenminste een beetje mee op kon schieten, dat was toch nooit mis? Ze haalde haar schouders op. Wat boeide haar het ook. Ze bepaalde toch zeker zelf wel wat ze in haar leven deed? En ze brak graag regels. Oja, toen ze in een kudde zat had ze alle mogelijke regels verbroken. Ze werd verbannen en achterna gezeten. Ja ze wilden haar vermoorden. En dat alleen maar omdat ze zo'n domme merrie had vermoord die ook lid van dezelfde kudde was. Het was toch zeker haar eigen schuld. Had ze Akeana maar niet uit moeten schelden. Wat dat betrof kon ze niet veel hebben. Maar dat hoefde toch ook niet? Met een elegantie waar een arabier nog wat van zou kunnen leren draaide ze zich om en keek speels achterom naar Unreal. "Oké, volg me dan maar. Dan gaan we wat plezier beleven hier." zei ze duivels en vals. Haar oren gingen van voor naar achter en opzij. Alles hield ze in de gaten. Zin om te vechten had ze ook wel weer. Dat maakte haar dag altijd goed. En met Unreal aan haar zijde. Hmm, dat kon nog wel eens leuk gaan worden.