Wat rust

Saricha merkte dat het litteken zichtbaar was. "Het litteken is van een kogel, ik heb ook een kogel in mijn been gehad maar dat merkt niemand ooit." Ze schaamde zich niet over het litteken. Het was een herrinering aan de cowboys die ze had gedood. Als het vochtig was had ze er wat pijn aan maar voor de rest was het een onzichtbaar litteken. Ze hief haar been op zodat het litteken zichtbaar werd. "Dat was toen ze me wilde neerschieten toen ze me wilde brandmerken." Ze had toen haar eerste mens gedood.

Hij heeft nog nooit van een mens of cowboy's gehoord. Hij keek toen nieuwsschierig. "En wat mag dan wel een mens zijn? Is het ook een roofdier?" Misschien dat hij ooit zo'n mens ziet. Hij liet zijn oren hangen voor rust. Maar terwijl luisterde hij aandachtig.

Saricha kijkt verbaasd. "Mensen zijn de enige roofdieren die elkaar uitmoorden voor de lol." "Ze kunnen brand maken en een soort ijzeren pijpje maken en als je dan aan een soort knop draait stroomt er water uit." Ze was bang voor mensen maar ze kon er ook vermoorden en daar was ze trots op. Ze keek even naar Cobra. "Een mens is iets wat dingen kan maken en vangen." Ze ging terug liggen. "Een mens kan je met een soort banaan van heel ver af doden." Ze kon niet meer over een mens vertellen omdat ze niet veel wist.

(niet alle paarden doen dat aight.)

Lichtning wist maar niet wat de hengst dacht, en keek naar de merrie maar keek al gauw weg want hij wou vrienden worden met die hengst die nog steeds naar de bomen waar niets te zien was. Lightning begon zachtjes te briezen en liep korter naar de andere hengst.

"Intersant" Mompelde hij. Hij merkte dat de vreemde dichter bij kwam. Die hengst leek wel op Shadow alleen rook hij de kudde niet. Hij probeerde vriendelijk te grijnsen. Hij hield wel zijn oren in zijn nek en spande zijn spieren. Dat was een normale reactie voor hem. Hij Keek naar de hengst en knikte. Hij moest zich maar voorstellen en vertellen wat ie wil.

Saricha keek wantrouwend naar de hengst. Ze hield haar oren nieuwsgierig naar voor maar ze verloor de vreemde niet uit het oog. Ze herkende hem van een andere keer maar dat was maar heel eventjes geweest. Ze wou graag weten wat hij wou. "Wie ben jij?" Ze keek nieuwsgierig naar de hengst. Uiteindelijk knikte eventjes. Ze begon haar intresse kwijt te geraken en bengon te grazen. Ze zou wel stoppen als de vreemade wat zei.

Hij keek op. Ja hij was vergeten zich voor te stellen. Maar dat deed hij niet zo graag. "Cobrazarao en ik zit bij de Black Rose kudde." Zegt hij kort en zag dat de merrie geen intres bleek te hebben. Hij draaide zijn hoofd weg en graasde ook. Hij had weer wat kracht en voelde een sterke straal.