Alle Sparkles komen maar! =D

Pearl was in een vrolijke bui vandaag. Vandaag was het de dag van de eerste bijeenkomst van de kudde, haar kudde. De Quiet Sparkle, zoals de kudde heette. Het was echt heel erg fijn om met zoveel paarden een hechte band te hebben. Ze had nu al een paar leden bij de kudde, en vandaag zou ze tot zover het nu was de statussen bekend maken. Iedereen kreeg nu zijn eigen rang, zijn eigen functie. Nu was ze op weg naar de waterval, een plek dat haar wel geschikt leek voor deze situatie. Het was mooi weer, en als ze het warm hadden of dorst hadden ze natuurlijk altijd het water. Binnenkort zou ze haar eigen kuddegebieden hebben, maar omdat ze zich daar nog niet heel erg in had verdiept besloot ze maar om het hier te doen. Ze sprong aan in een rustige draf, en ging zo richting het water. De bomen leken wel oneindig, maar ze wist haar weg wel te vinden. Ze was nu al zo lang in DreamHorses, ze kon het gewoon dromen. I could wait a thousand hours. Stay the same in sun and showers. Pick apart a hundred flowers. Just to be quiet. Tell me when you feel ready, Im the one, theres not too many. Hold my hand to keep me steady. Just to be quiet, with you. speelde het liedje in haar hoofd af. Dat liedje had ze vaak in haar gedachte, de tekst werd vaak door haar ouders gezongen. Zo kwam ze ook op de naam, Quiet Sparkle. Ze brieste even enthousiast, terwijl ze er wat meer tempo in zette, en er vandaar scheurde in galop. Ze was er nu bijna, dus dat kwam mooi uit. Ze had echt veel zin om al haar leden onder ogen te zien, en ze met elkaar te laten kennismaken. Uit haar mond kwam een luidde hinnik, die haar paarden al zouden moeten horen. ”Lieve Quiet Sparkles, zouden jullie naar de waterval willen komen?” klonk het, en ze trok haar hoofd weer naar beneden en zag dat ze er was. Het was echt een goede plek, het had precies alles wat ze nodig had. Het leek wel een Quiet Sparkle, zo hoe het water glinsterde en hoe het verder stil was. Ze bewonderde de plek even, en stopte in het midden van de plek. Ze liet haar blik even rond gaan, en zag hoe de vogeltjes vrolijk begonnen te fluiten. Ze genoot echt van deze plek, het was erg mooi. Het water naast haar kletterde neer op wat rotsen, en het werd weer meegestroomd door de stromingen in het water. Het zonnetje maakte het water zilverkleurig, en ook haar vacht leek wel te glimmen. Rustig tuurde ze in de verte, wachtend op al haar Quiet Sparkles.

-Zoals je al kan zien al de leden van de Quiet Sparkle!-

Als een vrolijk veulen draafde de zwarte hengst langs de oever van de watervallen. Briesend gooide hij zijn achterhand een stuk de lucht in en schudde daarbij wilt met zijn hoofd. Jup, Sultan was alweer ubervrolijk en kon het dus ook niet laten even gek te doen. Life is goood, ging er door zijn hoofd want ja, voor Sultan was het dat zeker! Ontspannen ging hij over naar een stap en zette zijn oren rechtop op zijn schedel, de speelse blik in zijn ogen werd aan de kant geschoven en maakte plaats voor een kleine twinkeling, een twinkeling van geluk. Zijn leven was perfect, hij was zo blij met alles en iedereen, Pearl, een goede vriendin van hem en zijn leidster, Sapphire zijn liefde, Raquell zijn dochter en Zaire zijn halfzus. Die 4 betekende veel voor hem en nooit zou hij hen kwijt willen raken, zijn leven zou instortten als een van die paarden uit zijn leven zou verdwijnen. Ontspanenn liet hij zijn hoofd op borsthoogte hangen en liet zijn neus nu even door het gras glijden, waardoor een kietelend gevoel en ontstond en verbaasd hief hij zijn hoofd weer in de lucht. Sultan wist nog veel dingen niet van het leven, maar hij was ook nog jong. Ja hij wist al veel, maar nog niet alles. Welk paard wist wel alles, hoe de wereld in elkaar zat en hoe het kon dat je recht bleef staan terwijl de aarde rond draaide. Hoe kon het dat het leek alsof de zon dichtbij de aarde stond, allemaal vragen waar hij waarschijnlijk nooit serieus antwoord op zou gaan krijgen. ”Lieve Quiet Sparkles, zouden jullie naar de waterval willen komen?” klonk, afkomstig van de merrie Pearl. Meteen spande hij zijn spieren aan en stoof weg in een fikse gallop. Als teken dat hij haar naderde hinnikte hij luid en met een brede glimlach van oor tot oor zag hij de merrie al op zijn netvliezen verschijnen. Eenmaal aangekomen te zijn maakte hij een soort van sliding voor de merrie en moest zijn hoofd naar achter duwen om haar niet aan te raken. ''Olla.'' zei hij met een stem, die wat opgekropt klonk. Abrupt deed hij een stap naar achter en met een onschuldige glimlach keek hij de merrie aan. ''De eerste vergadering?'' vroeg hij toen uit nieuwsgierigheid. Briesend ploegde hij een stukje aarde om door met zijn hoef eroverheen te schrapen en daarna richtte hij zijn aandacht weer op de gevlekte merrie voor hem, ook die betekende enorm veel voor hem. Elke keer voelde hij zich op zijn gemak bij haar en nee, het was absoluut geen verliefdheid. Puur vriendschap. Een grote grijns trok zijn mondhoeken omhoog en zijn staart zwiepte zachtjes heen en weer, een tikkeltje ongedulig bleef hij staan wachtten, hij wilde weten wat Pearl te vertellen had!

Nog wat schichtig bewoog Takiro zich door het gebied heen. Hij was het nog niet helemaal gewent dat hij hier onbekend was, en dat dus niemand van zijn verleden en zo afwist. Al was hij er wel heel erg blij mee, anders zouden er alleen maar problemen komen. Dan zouden de andere paarden hem afstoten, net zoals vroeger. Dan zou hij weer worden gemeden, en uitgescholden worden. Een huivering ging over zijn rug heen toen hij daar aan dacht. Te veel denk werk, te veel nadenk werk. Nu zou zijn leven een drastische wending nemen. Hij zat bij een kudde, en de alfa, Pearl, leek hem erg aardig. Zo lang hij niets hoefde te vertellen over vroeger was alles best. Dan hoefde hij zich geen zorgen te maken. Zijn oren draaide zich naar voren toe toen hij een hinnik hoorde. Alsof je het over de duvel hebt, dacht hij toen hij doorhad dat die van Pearl was. Een glimlach kwam op zijn gezicht en hij liep rustig verder. Zijn hoeven maakte kuiltjes in de zachte ondergrond van de vruchtbare rivier bedding. Hij was nog niet in de buurt van de watervallen geweest. Eigenlijk had hij überhaupt maar weinig van het gebied gezien, tot nu toe dan. Later zou hij nog wel eens op 'ontdekkingsreis' gaan om alles te vinden en de weg een beetje te leren hier. In gedachten verzonken liep de hengst door naar de watervallen.
Het geluid van het kletterende water, en het water dat zijn rug en benen nat maakte haalde hem uit zijn gedachten. Hij keek op en zag dat Pearl er al was. Hij glimlachte vriendelijk en liep naar haar toe. Op een kleine drie meter afstand bleef hij abrupt staan en knikte naar zijn kuddeleider. 'Takiro meld zich, vrouwe.' Vermelde hij met een glimlach en keek haar vriendelijk aan. Er bleek nog een tweede paard te zijn. Eentje die hij niet kenden. Hij knikte hem vriendelijk toe en bedacht zich dat het wel zo beleefd was om zich voor te stellen. 'Takiro, lid van de Quiet Sparkle.' Zei hij met een vriendelijke toon.

-Kud post-

Mystic Light galoppeerde vlak langs de watervallen. Het water spatte uit elkaar, op de harde onbreekbare rotsen. Hoe hard het water ook sloeg, geen enkele rots zakte in, of brak in tweeën. Altijd heeft ze dat bijzonder gevonden. Aan de bovenkant was het water schuimerig, druk en wit. Terwijl aan de andere kant was alles zo kalm. Het leek een beetje op haar leven. Bij het drukke gedeelte moest ze Lanina en Arkia opvoeden en beschermen tegen Mars, voordat die iets kwaad deed. Bij het rustige gedeelte is ze bij haar gezin, Naruto, Lanina en Arkia, met z'n vieren bij elkaar. En haar zus Azura, zat daar ook bij, die haar geruststelde voor sommige dingen. Ze miste haar familie, ze had hen al een lange tijd niet meer gezien. Verdrietig staarde ze even naar de grond. In ieder geval zijn ze nu gelukkig verwijderd van Mars, want Mars is ook al een langere tijd weg. Ze spitste haar oren. Er kwam een hinnik, van vlakbij! Het was haar alfa, van Quiet Sparkle, Pearl. ”Lieve Quiet Sparkles, zouden jullie naar de waterval willen komen?” klonk het door het schuimende water heen. Mystic Light wist niet wat er aan de hand was, maar waarschijnlijk was het geen slecht nieuws want ze had al best wat leden zien rondlopen. Misschien was het een vergadering, bijeenkomst ofzoiets, om de leden elkaar te laten ontmoeten. Gezellig, dacht Mystic Light, en ze sprong in rengalop, met glinsterende waterspetters tegen haar flank aan, richting haar alfa.
Mystic Light zag Pearl al snel, haar lange witte manen dansten hevig in de wind, maar gingen rustig liggen toen ze stopte. Een aantal waterspettertjes reikte tot aan haar flank. Bij Pearl was een andere zwarte hengst en nog een bonte hengst was er net bijgevoegd. De bonte hengst zag er een beetje schichtig uit. Ach, ze was gelukkig niet de eerste. Hier was het een stuk rustiger, zelfs stil. Waarschijnlijk had Pearl deze plek expres zo uitgezocht, want tja... de reden kon ze zelf wel bedenken. Ze keek Pearl en de hengsten vriendelijk aan. "Hoi Pearl!" en ze keek even vriendelijk naar beide hengsten. "Ik ben Mystic Light" zei ze met een vriendelijk knikje naar de hengsten. Een vraag als: Waarom heb je me geroepen? is nogal dommig, want de hele kudde was geroepen, om elkaar te ontmoeten. Dus eigenlijk wist ze de reden al. Ze wachtte op meerdere paarden.

[nou, ik wilde een fatsoenlijke post maken T.T ]

Mischa wandelde rustig langs de watervallen. Ze was echt heel erg blij dat ze bij de kudde mocht, de Quiet Sparkles. Ze had echt het gevoel dat ze daar thuishoorde. Ze vroeg zich alleen af wanneer ze iets zouden gaan doen, met z'n allen. En ja hoor, net op dat moment kwam de hinnik van Pearl. Lieve Quiet Sparkles, zouden jullie naar de waterval willen komen? Zonder twijfel zette Mischa een hoger tempo in en draafde richting de plek waar de hinnik vandaan kwam. Na een stukje galopperen zag ze vier anderen staan. Het waren Pearl, uiteraard, twee hengsten en een witte merrie. Ze ging iets langzamer drafen en uiteindelijk eindigde ze met een aantal sierlijke passen voor de vier paarden. "Hai allemaal," zei ze, en gaf een vriendelijke knik. De wind was nogal hevig bij de watervallen, waardoor haar manen nogal wild tekeer gingen. Toen de windvlaag voorbij was, schudde ze haar manen weer even op de goede plek. Ze keek de paarden één vooor één aan, wie zouden het zijn. O ja, misschien moest ze zichzelf ook maar eens gaan voorstellen. "Ik ben Mischa," zei ze, ze zette expres een vrolijke ondertoon in. Ze wou graag dat de anderen wisten hoe gelukkig ze was, nu ze dan eindelijk een goede kudde had gevonden. En tot nu toe leken alle paarden onwijs aardig, ookal hadden ze nog niets gezegd. Pearl was in iedergeval een goede leider, en zo stond ze er ook bij. Mischa zuchtte tevreden, en keek even achter zich, of er misschien nog meer Sparkles aan zouden komen. Mocht ze zich voortaan zo noemen? Een Quiet Sparkle, dat klonk wel goed. Haar staart ging heen en weer, niet tegen de vliegen, maar omdat Mischa haar energie kwijt moest. Een beetje ongeduldig wachtte ze op een antwoord.

[Ja, ik weet het, echt een slechte post xd]

Pearl keek nog steeds in de verte, wachtend tot het eerste lid zou verschijnen. Ze voelde hoe enthousiast ze erover was, ze had echt heel zin om lekker met de hele kudde te praten. Hopelijk mochten ze elkaar allemaal, want ja.. In de kudde moesten ze elkaar natuurlijk accepteren, maar dat ging vast wel lukken. En jahoor, na een paar minuten kwam een zwarte stip aangegaloppeerd. En naarmate hoe dichterbij het paard kwam, kon ze ontdekken dat het Sultan was. Hun eerste lid. Hij stopte met een soort sliding voor haar, en ze grinnikte even toen hij zijn hoofd opzij hield zodat ze niet botsten. ''Olla.'' zei hij. Ze knikte even vriendelijk, en grijnsde breed naar hem. "Hoipipeloi," zei ze tegen hem, en achter haar klonk een ander hoefgetrappel. Ze draaide haar hoofd om, en daar kwam de tweede hengst aan, Takiro. 'Takiro meld zich, vrouwe.' was zijn 'openingszin' en ze keek met een glimlach naar hem. "Ook jij hoi." zei ze, en ze keek het paard gretig aan. Twee waren er al, in zo'n korte tijd. Mooi, ze kon in iedergeval op ze rekenen. Haar oren draaide naar Sultan, die wat aan haar vroeg. "Ja, klopt. De eerste vergadering!" zei ze vrolijk, en haar oogjes schoten door een geluid weer een andere kant op. "Hoi Pearl!" En daar was ook de sneeuwwitte Mystic Light. Ze grijnsde breed en liet haar groene ogen op haar hangen. "Hoihoi!" begroette ze haar, en achter zich hoorde ze de andere elkaar voorstellen. Het ging in iedergeval tot nu toe goed, mooi. Het was ook voor haar de eerste vergadering, maar ondanks dat was ze toch niet zo heel zenuwwachtig. Ze had ook alles wel goed gepland, en het zou vast wel goed gaan. "Hai allemaal," klonk een vierde stem. Ze draaide haar hoofd richting Mischa, een andere merrie die ook lid was. "Haai Mischa." zei ze, en haar stem klonk nog steeds enthousiast. Ze zwiepte rustig met haar staart heen en weer op de ritme van de wind. Al een groot deel van de Quiet Sparkle was er al, het waren er nog een paar. Ze keek trots langs alle leden, die zich aan elkaar voorstelden. Ze was echt heel trots, op haarzelf en op alle leden. Dat ze het beste er maar van mochten maken!

Langs het meer keek hij naar de bomen aan de linkerkant van de waterfal, wat hij hier deed wist hij eigenlijk zelf ook niet. Maar de plek beviel hem het was er lekker warm een door beschutting van de bomen was de schaduw er genoeg. Magic stapte vlak langs de rand van het water, zijn hoeven lieten een spoor achter in het mos. Zijn hoofd hing laag, zijn manen langs zijn bruin met wit gevlekte vacht. Hij was in de rui en zijn vacht zag er warrig uit, zijn hoeven waren vies. En aangezien hij een partner had vond hij het belangrijk om er toch wel fris en gezond uit te zien. Magic zette zijn voorste twee hoeven in het water, zijn hoven knarste op de steentjes. Al snel stond hij in het water ook met zijn achterste benen, hij liep verder het water in en liet het frisse water over zijn vacht lopen al het modder en lossen haren lagen nu in het water. Soepel sprong hij aan de andere kant uit het water, hij schudde zich uit. Zijn vacht zou wel snel drogen als hij een beetje in de zon liep. Hij keek achterom, zijn vacht zag er stukken beter uit. Vrolijk neuride hij een liedje. En stapte hij verder, de zon warm op zijn vacht.

Sinds kort had Pearl een kudde, en hij nam de taak op zich om onder alfa te zijn. Het was geheel nieuw voor hem in zo'n korte tijd zoveel dingen. Onbekend maar leuk, hij hield van anders. Eerst Pearl van wie hij nu ziels veel hield, en veulens en nu een kudde. Een bekende roep deed hem opkijken, de lichte maar opvallende stem deed hem doen grijnsen. Pearl natuurlijk, ''Ik kom al'' zei hij zachtjes in zichzelf. De roep was bedoelt voor de kudde, de eerste vergadering en natuurlijk wilde hij daar ook bij zijn. Magic duwde zichzelf in draf, hij naderde een klein groepje paarden. Het was belang alle kuddeleden goed te kennen aangezien hij de onderalfa was. ''Hallo iedereen'' Hij lachte warm. Hij liep rechtstreeks naar Pearl ''Goeiemiddag schoonheid'' hij raakte kort haar fluweelzachte roze neus aan. Hij draaide zich om en ging naast haar staan zodat hij de rest kon zien. Niet iedereen kende, eigenlijk niemand. Geen bekende gezichten, maar daar zou snel genoeg verandering in komen. Geduldig wachte hij op het woord van Pearl.

Coktail draafde met ruime, vlotte passen langs de watervallen. Het bulderende geraas van neerstortend water vulde haar oren, en omdat ze dicht langs de rand draafde belandden koele spetters op haar lichtgekleurde vacht. Niet dat ze daar problemen mee had; Het bracht juist verkoeling op een warme, zonovergoten dag. Coktail boog even haar hoofd naar beneden en zwiepte entoushiast met haar lange staart, een vrolijk maar ook sierlijk gebaar. Jong, groen gras deukte in onder haar hoeven. Het was zomer, en geen seconde te vroeg, vond Coktail. Het warme weer gaf haar altijd wel een vrolijk gevoel, en het was precies het juiste jaargetijde om lekker in de buurt van stromend water te zijn. Een zwak, klein briesje streek door haar manen, even gaf het verkoeling voor het weer afzwakte, en het zich overgaf aan de hitte die de zon uit stootte. Toen Coktail wat verder verwijderd was van de watervallen en het geraas van de watervallen nog maar een achtergrond geluid was, ging ze even stil staan. Ze sloot haar ogen genietend, en liet haar spieren rimpelen onder haar dunne, glanzende vacht. Heel anders dan in de winter; Dan waren haar haren veel langer en zwaarder om de koude tegen te werken. De merrie doezelde wat, met een loom heen en weer zwaaiende staart een paar vliegen verjagend, toen er een hinnik door het gebied schalde. Haar hoofd schoot in één keer plotseling omhoog, haar manen werden achterover gegooid. Het was een oproep geweest aan de Quiet Sparkle leden, en aangezien zij daar sinds kort bij hoorde – tot haar grote blijdschap – werd ook zij daar verwacht. Dus zette Coktail een galopje in, haar spieren rolden onder haar vacht terwijl ze de geuren van verschillende paarden naderde. De paint merrie zette haar oren naar voren toen ze op een open plek terecht kwam, waar verschillende paarden al stonden. Ze maakte een soepele overgang naar stilstand, en brieste vrolijk naar de aanwezige paarden.
“Hallo daar, iedereen!” zei ze vrolijk, en ze gaf een respectvol knikje naar Pearl, met een vrolijke grijns op haar snoet. Ze keek opzij. Pearl had een prachtige plek uitgekozen; Zonlicht speelde op het wateroppervlak, zodat het net leek of er een deken van prachtige diamanten overheen lag. De lichtjes weerspiegelden in Coktails vrolijke ogen, terwijl die over de aanwezige paarden gleden met een vriendelijke glimlach. Dus dit waren haar mede-kudde genoten? Gezellig! Ze vroeg zich af wie het waren. Hoe zou hun karakter zijn, wat waren hun namen? Maar Coktail besloot dat ze hier vanzelf wel achter zou komen, naarmate er tijd verstreek en de vergadering op gang zou komen. Bovendien zou ze de paarden in de toekomst nog vaak genoeg tegenkomen, en ze keek er naar uit hen beter te leren kennen. Er was in elk geval één ding waardoor ze nu al allemaal verbonden waren; Elk waren ze leden van The Quiet Sparkle.
Coktail richtte haar hoofd elegant omhoog, haar neus in de lucht, om te kunnen kijken of er nog meer paarden kwamen. Haar ogen gleden over de omgeving, en haar oren spitsten zich op haar hoofd om te luisteren of ze nog hoefslagen hoorde van een ander paard dat zich bij hen zou voegen. Maar op dit moment vingen haar oren alleen de geluiden op van de natuur, het kabbelende water en de vrolijke, zingende vogels. En het geluid van haar eigen rustige ademhaling, en die van de paarden om haar heen. Het was een vredig gezicht; Verschillende paarden die in harmonie bij elkaar stonden, en het glinsterende water dat tegen de groene, grassige oevers op klotste, met de zon die alles in een warm en helder licht hulde. Coktail richtte haar blik weer op Pearl, om te kijken of die al zou beginnen met de vergadering, want Coktail veronderstelde dat het wel om een vergadering ging. Dit zou dan waarschijnlijk de eerste van de kudde zijn. Wat zou er allemaal besproken worden? Een vragende blik verscheen in de ogen van de lichtgekleurde merrie, maar ze wachtte geduldig af. Alles op zijn tijd.

(whoa, ik had inspi ofzo denk ik xD)

Pearl keek nog eens met een trotse blik in haar ogen rond, naar alle paarden die ze haar leden kon noemen. Het was nu al een compleet plaatje, terwijl nog niet eens iedereen er was. Ze richte haar ogen even op het water, waarin kleine sprankelende moneculetjes in aan het drijven waren. Het was een mooi gezicht, en leek net op de kudde. Ze waren allemaal kleine sparkeltjes, en compleet met z'n allen waren ze één grote sprankeling. Ze werd uit haar gedachte geschut, door een nieuwe stem die zich achter hun vormde. Het klonk haar vaag in de oren, en ze draaide haar bonte hoofd om. Magic! Ze grijnsde meteen breed, en hij kwam haar richting toe gelopen. ''Goeiemiddag schoonheid'' Hij raakte kort haar neus aan, en Pearl smolt meteen. Het was zo'n vertrouwd gevoel, het voelde alsof haar niks kon overkomen. "Hoi poepdoos." zei ze vrolijk tegen hem, en ook in haar ogen sparkelde het nu. Ze keek in zijn ogen, en raakte ook nogmaals zijn neus aan. Ditmaal werden haar gedachtes ook weer verschrikt, en dit keer was een nog een ander paard te horen. Het geluid van hoeven was duidelijk te onderscheiden tussen de andere geluiden hier in de buurt. Ze glimlachte naar Coktail, een merrie die sinds kort ook haar kudde was gaan joinen. "Hoi Coktail," zei ze ook tegen haar, en een verukte enthousiasme was in haar stem te horen. Zo snel waren de paarden al, net nadat ze naar ze gehinnikt had. Ze kon dus goed vertrouwen op haar leden, maar aan hun blije koppies was dat ook al te zien. Ze had al allemaal ideeën wat er zo te woord zou komen, en iedereen kreeg natuurlijk zijn eigen rang in de kudde. Het was ook voor haar spannend, want het was ofcourse de eerste keer. Ook voor haar. Ze keek nu nogmaals de kudde rond, met de twee bijgevoegde paarden. Er moesten nog een of twee paarden komen, maar dat gebeurde vast snel. Ze stapte even wat rond, om zo haar energie kwijt te raken. Na een paar rondjes stond ze stil, en veste haar aandacht weer op de andere Quiet Sparkles. Ze knikte even naar Magic, en opende haar mond om wat te zeggen. "Ik wil jullie sowieso even allemaal voorstellen aan Magic. Bij deze, dit is Magic dus." ze grinnikt even, en laste een korte pauze in waarna ze weer verderging. "Dit is mijn partner, en hij heeft dus ook een hoge rang in de kudde. Die word Patéra genoemd. Hij kan soms ook hinniken beantwoorden, en hem zul je ook vaak zien en horen." zei ze, en ze keek even rond naar alle paarden. Daarna knikte ze weer even naar Magic, en ze voelde hoe de trotsheid door haar aderen gierde.

De witte merrie was wat aan het drinken bij de watervallen. Het was dodelijk stil, je hoorde haar geslurp echoën als ze een slok nam. Sinds kort was de merrie weer een beetje vrolijk. Ze was namelijk lid geworden van een kudde: Quiet Sparkle genaamd. Ze was heel blij dat ze in de kudde zat. Ook al kende ze bijna nog niemand uit de kudde. Alleen Pearl en Sultan, Maar Pearl was de leider. Net toen ze aan Pearl dacht hoorde ze de merrie een luide hinnik roepen. Gift stak haar hoofd omhoog. De hinnik kwam van dichtbij, Pearl was ook bij de waterval. In een rustig drafje ging Gift op weg naar Pearl. Het was te heet om je intespannen. Toen de merrie de hoek omliep zag ze daar inderdaad Pearl staan. Ook zag ze natuurlijk andere paarden, Sultan was er, en nog andere paarden. Gift lachte en ze werd enthousiast, ze ging over in galop en kwam al snel bij het groepje paarden aan. Pearl was al iets aan het vertellen. Het was over de hengst die naast haar stond. Gift sloot zich aan bij de groep en keek een voor een naar de paarden. Het waren er 6 zonder Pearl erbij. Ze zag niet veel bekende maar dat maakte niks uit. Gift keek weer naar Pearl, toen ze klaar was met praatte zei Gift: ‘Hallo allemaal, ik hoop niet dat ik iets heb gemist.’ En ze keek alle paarden lachend aan.

[mag ik weer posten? Toe nou! Weet je? Ik doe het gwn XD]

De sneeuwwitte merrie genaamd Mystic Light keek naar de toestromende kuddeleden, allemaal kende ze ze niet. Waarschijnlijk kende niemand haar. Nou, was het misschien de moeite waard, nu kende nog meer paarden haar. Dat was ook altijd het voordeel van een kudde, je ontmoet nieuwe vrienden die aan dezelfde kant staan als jij. Zo was het altijd. Misschien moest ze maar even vragen aan Naruto of hij ook bij de kudde wilde, of hij het tenminste goed vond dat Arkia en Lanina bij de kudde zitten. Ach, die haast met familie, maar ze miste hen wel. Ze wilde dat ze weer rondrennen, onder haar toezicht, samen met Naruto. Mystic Light zuchtte onzichtbaar. Maar toen bedacht ze zich dat het niet slim was te denken aan je familie als je bij elkaar bent om bij een vergadering van een kudde te zijn. Een lauw-warme wind liet haar manen zachtjes golven, terwijl Pearl haar partner voorstelde, met de rang genaamd Patéra. Mystic Light glimlachte even, Pearl kon best originele namen bedenken voor zulke rangen. Vader, Pater. Ze keek even naar Magic, de partner van Pearl. Toen zag ze plotseling een andere witte merrie, die zich voorstelde als Gift. Wat een mooie naam, dacht Mystic Light terwijl ze Gift vriendelijk aankeek. Ze keek rond, waren dit alle leden of moet er nog eentje bij, dat was de vraag. Ze keek vragend naar Pearl, afwachtend of die iets ging zeggen of er iets anders te doen was dan elkaar te ontmoeten.

"Haai Mischa," had Pearl geantwoord. Ze glimlachte vriendelijk en bekeek de andere leden nogmaals. Ze werd een beetje zenuwwachtig, en vooral nieuwsgierig, voor wat Pearl zou willen gaan bespreken. Er kwam ook een hengst aan, die Pearl blijkbaar goed kende, want hij drukte zijn neus tegen die van haar en zei iets liefs, wat Mischa niet kon verstaan. Het duurde niet lang of er kwam nog een merrie aan, ze zag er vrolijk uit. Blijkbaar heette ze Coktail. Mischa gaf een korte knik richting Coktail, toen Pearl weer begon te praten. Ze stelde de hengst voor als Magic, en blijkbaar was het haar partner. Dat verbaaste Mischa niet, ze pasten ook goed bij elkaar en je kon zien dat ze echt van elkaar hielden. Mischa was net bezig met alle namen op een rijtje zetten, toen er nog een witte merrie aankwam waggelen. "Hallo allemaal, ik hoop niet dat ik iets heb gemist," zei de merrie. Mischa's glimlach was niet meer weg te halen, en haar ogen glinsterden van nieuwsgierigheid en enthousiasme. Nu moest ze toch echt de namen uit haar hoofd gaan leren, eens even kijken... Pearl, Magic, Takiro, Coktail, Mystic Light, Sultan en Gift. Gelukkig, het was gelukt. Mischa was nooit echt goed in namen onthouden, maar blijkbaar was ze nu zo enthousiast, dat het haar nog wel lukte. Ze zuchtte tevreden, het was nu al heel erg gezellig, en ze hoopte dat het ook nog heel lang zo zou blijven. Dat ze met z'n allen een actieve, gezellige kudde mochten worden, waar iedereen voor elkaar klaar stond. Ze wierp haar blik op Mystic Light, die Pearl ook verwachtingsvol aankeek, en daarna keek ze weer naar Pearl, in de hoop dat ze iets leuks zou gaan mededelen. Ze had zin in een beetje spanning, en het wachten op de kuddeleden was eigenlijk al genoeg voor haar hypere zenuwen.

[Hypere zenuwen? :') ]

Coktail luisterde aandachtig naar Pearls uitleg, ze wilde zeker niets missen. Al helemaal niet op de eerste vergadering, natuurlijk. Nja, niet dat ze op andere vergaderingen dan minder op ging letten, maar toch, de allereerste is waarschijnlijk ook één van de belangrijkste. Rangen en andere dingen zouden besproken worden. Coktails blik gleed naar de zogenoemde patéra Magic, de partner van de bonte merrie. Ook naar hem knikte ze even respectvol met haar hoofd, want hij had een hoge rang.
Haar aandacht werd even afgeleid toen ze hoefgetrappel hoorde, een paard dat zich in hun richting voortbewoog. En jahoor, even later kon ze een witte merrie onderscheiden tegen de achtergrond van bomen, gras en water. De merrie ging over in galop toen ze de groep paarden zag, en was al snel op haar plaats van bestemming aangekomen. Coktail wist voor bijna 100 procent zeker dat ook zij een lid was van de Quiet Sparkle. Dat vermoeden werd bevestigd toen ze hen vrolijk begroette. Coktail grijnsde naar haar. “Hooi, de vergadering is net afgelopen, je kunt weer vertrekken.” Grapte ze, maar haar lachende ondertoon verried natuurlijk meteen dat het niet de waarheid was. “Geintje!” zei ze voor de zekerheid maar, en knipoogde vrolijk naar de witte merrie, een glimlach lag om haar snoet. Coktail was altijd wel in voor een grapje, serieus was niet bepaald iets voor haar. Als was het wel zo dat ze serieus kon zijn wanneer het ook echt nodig was. Maar aan de andere kant, in haar ogen was dat zo vaak nog niet nodig. Tsja, optimisme hé?
Haar ogen keken even de kudde rond. Sommige namen wist ze niet, andere had ze zojuist opgevangen. Pearl, Magic…Ok, dat is niet veel, maar ze zou vanzelf wel iedereen beter leren kennen. In elk geval hun namen, dacht ze en lachte eventjes, wat anderen misschien nogal vaag konden vinden omdat het onduidelijk was waar ze nou eigenlijk om lachte. Maar aan de andere kant, het was hier sowieso al een drukke, vrolijke, gezellige boel, dus wie ging er op letten?
Om terug te keren naar de vergadering; Coktail keek weer naar haar leidster, afwachtend of zij iets zou gaan zeggen over de rest van de rangen en andere belangrijke informatie, die handig zou zijn om te weten voor de gloednieuwe kuddeleden.

‘Hallo allemaal, ik hoop niet dat ik iets heb gemist.’ En ook een zevende paard kwam tevoorschijn. Gift, een kuddelid die er sinds een tijdje bij was. Ze was hier nog net nieuw, en het voelde goed dat ze haar een plek in de kudde had gegeven. "Haai Gift," begroette ze de witte merrie, en ze knikte even vriendelijk naar haar. “Hooi, de vergadering is net afgelopen, je kunt weer vertrekken.” klonk de stem van Cocktail, en met een grijns keek ze naar haar. Ze bekende later dat het een geintje was, en Pearl grinnikte even met haar mee. Iedereen was er tot nu toe. Dus wat haar betreft kon de echte vergadering beginnen. Bijna elk paard had zich al voorgesteld, en elkaars namen uitgewisseld. Pearl knikte even bij het nogmaals tellen van de paarden, en ze concludeerde dat iedereen er was. Een paar paarden keken naar haar, blijkbaar nieuwsgierig op wat er komen zou. Ze keek met een warme blik naar alle paarden, en begon zo haar verhaal. "Wat fijn dat jullie allemaal gekomen zijn lidjes," begon ze, en ze knikte even instemmend. "Ik heb jullie geroepen omdat ik graag de rangen tot nu toe bekend wil maken, en jullie wat meer info over de kudde kwijt wil." maakte ze de vergadering bekend. Ze grijnsde even na haar 'inleiding'. Ze was benieuwd wat de paarden er van vonden, want het was natuurlijk de eerste en beste vergadering van de kudde. "Als eerste wil ik beginnen met de vragen. Zijn er nog paarden die er vragen hebben over de kudde? Er is een grote kans dat die zo beantwoord worden, maar als je iets wil vragen. Tell me now! En wees niet bang om wat te vragen, want het kan voor iedereen belangrijk zijn." legde ze de leden uit, en haar mondhoeken krulden omhoog en ze wachte op wat er komen zou.

Langzamerhand werd het steeds drukker en niet veel later kwam de partner van Pearl, Magic, er ook bij staan. Pearl stelde hem voor en kort knikte de zwarte hengst richting het bonte paard. Zacht briestte hij en keek naar de naderende paarden, het was al aardig druk en zodra iedereen er was en zich voorgesteld had, was het zijn beurt. ''Allowa luitjes, my name is Sultan.'' stelde hij zich enthousiast voor. Zijn oren stonden recht op zijn schedel en een grote glimlach trok zijn mondhoeken de lucht in, wat was hij enorm blij dat hij bij Pearl in de kudde zat. Een warme bries verliet zijn keelgat en kort loerde zijn warmbruine kijkers naar alle paarden, het waren er ongeveer 7. "Ik heb jullie geroepen omdat ik graag de rangen tot nu toe bekend wil maken, en jullie wat meer info over de kudde kwijt wil." Sprak de bonte merrie en meteen werd de aandacht van de zwarte hengst, op haar gericht. Alles moest hij mee krijgen, vooral van de eerste vergadering. Tuurlijk zou hij bij elke vergadering goed luisteren, maar op de een of andere manier werd hij nu bijna gedwongen goed naar zijn leidster te luisteren. Trots verhief hij zijn staart iets en plantte zijn hoeven stevig op de grond, zijn spieren waren aangespannen en zijn oren stonden naar Pearl gericht. "Als eerste wil ik beginnen met de vragen. Zijn er nog paarden die er vragen hebben over de kudde? Er is een grote kans dat die zo beantwoord worden, maar als je iets wil vragen. Tell me now! En wees niet bang om wat te vragen, want het kan voor iedereen belangrijk zijn." Sultan knikte zijn hoofd. ''Ik heb niks te vragen.'' sloot hij toen vast en met een grote glimlach keek hij de rest van de paarden even aan, op dit moment kon hij niet iets verzinnen dat hij zo nodig moest weten. De fijne maar toch stevig gebouwde hengst briestte eens luidkeels en knipperde een paar keer met zijn ogen, het felle zonnetje verwarmde zijn donkere vacht en voldaan zuchtte hij eens. Dit was pas leven, wat was hij gelukkig! Damn, het was gewoon niet normaal meer, als er niemand bij was geweest kon hij wel gillen van geluk. Zijn glimlach leek met de minuut groter te worden, zijn houding straalde warmte uit en het was goed te zien aan de donkere hengst dat hij zo super gelukkig was. Iedereen mocht het weten! Nee, hij schaamde zich er totaal niet voor. Maar wie deed dat wel? Iedereen mocht toch zien dat je dolgelukkig was, dat je gewoon even niet meer stuk kon? Naja, in Sultan' geval iniedergeval wel.

'Hooi, de vergadering is net afgelopen, je kunt weer vertrekken.” Zei een merrie die bij de groep paarden stond. Gift schrok een beetje maar ze wist niet of ze het moest geloven. 'Geintje,' zei de merrie, die haar zojuist in de maling had genomen. Gift liet een kleine zucht ontsnappen. Ze glimlachte blij naar iedereen die haar zojuist had begroet. "Hallo allemaal ik ben Gift,' daarna hield ze haar mond want Pearl begon te praten. Ze vroeg of iemand vragen had. Gift dacht heel diep na, ze was maar net lid van de kudde, maar eigenlijk had ze geen vragen. Ze wou nu gewoon de rangen weten. Iedereen hoopte natuurlijk op een hoge rang. Dat was gewoon zo. Ze verwachtte niet dat ze een super hoge rang zou krijgen. Ze was pas net nieuw in DH en ze wist nog niet zoveel. Naast haar stond een grote zwarte hengst ook zenuwachtig te zijn. De hengst had zich voorgesteld als Sultan, een grappige naam vond Gift. Zelf was ze heel blij met haar naam. Ze vond hem heel mooi. Het water van de waterval viel kletsend naar beneden. Ze kon het bijna niet meer uithouden van zenuwen. Ze keek naar de paarden. O laten ze opschieten, hoopte ze.

Mystic Light keek rustig naar Pearl, die waarschijnlijk doorhad dat elk lid er was. Nog een keer keek Mystic Light de groep rond. Zo, die namen onthoudt ze wel. Zolang ze onthouden kan in ieder geval wel. Haar ogen twinkelden verwachtingsvol na de woorden van Pearl, iedereen krijgt een rang? Mystic Light krijgt een gevoel alsof de kudde helemaal bewoont wordt, als een grote stad en dat alle leden nu een eigen huisje krijgen aangeboden. Dat maakte haar blij. Ze zwiepte met haar lange witte staart sierlijk heen en weer, het was de neiging om dat te doen. Ze schudde zachtjes en rustig haar hoofd. "Nee, ik heb geen vragen, alles is volkomen duidelijk voor mij." zei ze rustig en met een vriendelijke glimlach. Ze hield van de kudde, het was haar thuis geworden, ook al was dit pas de eerste vergadering, ze was er nu al aan gehecht. Alleen een wonder kon haar wegjagen bij de kudde, of de kudde moest slecht worden. Of haar gezin moest er problemen mee hebben dat ze bij de kudde zat, want ze zal altijd haar gezin voor de kudde voor laten gaan. Ze liet haar blik weer langs de rest van de leden gaan, en schudde een lok voor haar manen weg. Toen wachtte ze geduldig op een antwoord van Pearl, of een reactie van een van de leden, die binnenkort niet meer normale leden zouden zijn...

Mischa luisterde aandachtig naar alles wat de leden, en Pearl, te zeggen hadden. Ze was een beetje een warhoofd dus ze kon het niet helemaal volgen, maar het woord 'vragen' verstond ze luid en duidelijk. Ze dacht even goed na. Vragen? Wat voor vragen zou ze moeten stellen dan? Intressante vragen, domme vragen, rare vragen, verstandige vragen. Jeetje, waarom dacht ze nu zo moeilijk? Ze moest gewoon vragen vragen! Maar ze wist zelfs geen simpele vraag te bedenken, want eigenlijk wist ze wat ze weten wou, ze was alleen nieuwsgierig wat voor rang ze zou krijgen. Maar uiteindelijk ging het niet om haar rang natuurlijk, maar of ze iets betekende voor de kudde. "Pearlie, wat moet een lid zoal betekenen voor de kudde? Wat verwacht je van ons?" zei ze met een serieuze kop. Ze meende dit keer echt wat ze zei en was benieuwd naar het antwoord. Als het om de kudde ging, zou ze zeer serieus zijn. En binnenkort zou er een oorlog komen, daar moest ze ook serieus over zijn. Natuurlijk, het zou beter zijn als er helemaal geen oorlog zou komen, maar het was niet langer te voorkomen en als Mischa iets kon betekenen voor 'het goede' zou ze daar zeker voor vechten. Ze keek Pearl afwachtend aan en aan haar ogen viel te lezen dat ze geïntresseerd was. Eventjes bekeek ze de andere leden, zouden zij nog vragen hebben? Daarna richtte ze haar blik weer richting Pearl en haar staart bewoog heen en weer van enthousiasme.

Flutpost, ik moet naar fysio :')

Coktail keek om zich heen, haar oren richtten zich op allerlei verschillende stemmen. Overal werden er over en weer namen uitgewisseld, naar elk glimlachte ze even, maar iets zeggen deed ze maar niet. De namen herhaalde ze in gedachten bij elk paard, tot ze zeker wist hoe ze allemaal heetten. Ze besloot om zichzelf ook maar eens voor te stellen, mochten er paarden aanwezig zijn die haar naam nog niet kenden of opgevangen hadden van eerdere gesprekken. “Mijn naam is Coktail.” Zei ze kalmpjes, tegen niemand in het bijzonder. Toen werd ze snel stil, want Pearl ging weer iets zeggen.
Haar hoofd ging nog een stukje omhoog, toen ze Pearls ‘officiële’ opening van de vergadering hoorde. Ze knikte glimlachend toen de bonte merrie elk van hen hier verwelkomde, en daarna overstapte op belangrijker zaken. Al was dat kleine gebaar een teken van genegenheid voor de kudde, wat in Coktails ogen ook belangrijk was. Een klein teken dat de merrie haar kudde waardeerd, en dat respecteerde Coktail dan ook.
Pearl vroeg of ze vragen hadden. Coktail dacht even diep na, en schudde toen haar hoofd. Nah, ze wist op dit moment echt niets te verzinnen waar ze erg over in zat. “Ik heb geen vragen, maar anders kom ik je later nog wel even lastig vallen.” Grijnsde ze naar Pearl, ze was totaal op haar gemak bij de merrie, bij iedereen uit haar kudde trouwens. Tsja, Coktail was dan ook een paard dat zich snel ergens op haar plaats voelde, en spontaan was ze ook wel. Soms een beetje te spontaan, zo spontaan dat het in brutaal veranderde, maar de meesten wisten de humor ook wel van in te zien. Coktail keek om zich heen, en herhaalde nog één keer in haar hoofd alle namen. Hoe heette die zwarte hengst ook al weer..Oh ja, dat was Sultan. Ghehe, meteen schoot er al een leuke bijnaam door haar hoofd, zoals bij wel meer namen. Coktail zette even haar hoef in het gras, een kuiltje was te zien toen ze die er doorheen haalde, de grassprietjes op de plek waar haar hoef ze raakten overleefden het jammer genoeg niet. Oepsie, dacht Coktail, weinig bezorgd.
Haar ogen richtten zich op de bruine merrie, Mischa genaamd, die nu een vraag stelde. Coktail vond het een goede vraag, waar ze zelf niet op gekomen was maar aan het antwoord zou ze wel graag weten, nu de vraag gesteld was. Dus spitste ze haar oren en luisterde naar het antwoord.

''Ik heb niks te vragen.'' Het antwoord kwam van Sultan vandaan, en met een grijns knikte ze om te laten weten dat ze het gehoord had. Haar ogen schoten over de andere paar leden, en zo te zien had Gift ook geen vragen, nadat ze haar had voorgesteld aan de andere leden. Haar grijns werd nog wat breder toen ze haar ogen weer verder liet glijden. "Nee, ik heb geen vragen, alles is volkomen duidelijk voor mij." Ditmaal was het Mystic Light, en ook kreeg zij een knikje toegeworpen. Dat was best wel goed, dat de leden nu al veel wisten. Dat was zeker handig, en dan kon ze er ook van op uit gaan dat het allemaal goed zat met de informatie over de kudde. De zenuwen waren duidelijk bij een paar paarden aanwezig, en het maakte haar nog enthouasiaster door het feit dat hun dus blijkbaar zó graag hun rang wouden horen. "Pearlie, wat moet een lid zoal betekenen voor de kudde? Wat verwacht je van ons?" Haar ogen schoten naar Mischa, die duidelijk aan haar stem te herkennen was. "Hmm, nice question." zei ze tevreden, en ze hield haar hoofd een beetje schuin om het goede antwoord te zoeken. "Nou, van een gemiddeld lid word eigenlijk verwacht dat het paard gewoon een trouw lid is. Dus daar bedoel ik mee dat je trouw bent aan de kudde, en eigenlijk zijn de enige vereisingen dat je je aan de regels houd." Begon ze, en zocht ze voerder naar de juiste woorden. "Als je een rang hebt, heeft die rang natuurlijk een eigen functie. En daar krijg je zo antwoord op, wat er dan van je gevraagt word." Zei ze, en knikte na een korte pauze even instemmend met haar hoofd. Ze glimlachte warm naar Mischa, goed dat ze een vraag durfde te stellen. “Ik heb geen vragen, maar anders kom ik je later nog wel even lastig vallen.” De oren van Pearl gingen opzij naar Coktail. Ze grinnikte even om haar, en knikte dit keer ook naar haar. "Nog meer vragen of are you ready?" Vroeg ze toen nog, voor de zekerheid.

De rest van de paarden zeiden een voor een of ze vragen hadden. Ze hadden bijna allemaal geen vragen, behalve een bruine merrie. Gift moest diep in haar geheugen graven om weer te weten hoe de merrie heette. Mischa schoot het door haar hoofd, Gift moest lachen. De merrie die haar in de maling had genomen, Coktail dus had ook geen vragen. De naam Coktail paste wel bij haar, met de drukte die ze uistraalde leek het net of ze dronken was. Dat was natuurlijk niet negatiev bedoeld want ze vond Coktail super aardig. Alle paarden in de kudde leken haar aardig. Iedereen was vrolijk, veel beter als die slechte kuddes, daar waren ze altijd zo chagrijnig tegen elkaar. Ook was het beter dan alleen zijn. Ze was Vier jaar alleen geweest. Haar ouders waren allebei volbloed arabieren, ze waren ontsnapt van mensen en hebben toen Gift gemaakt. Toen Gift 10 maanden was werden haar ouders weer gevangen. Zij bleef toen alleen over. Ze had in die jaren daarna altijd alleen gewoond. Kuddes accepteerden haar niet omdat ze niet sterk genoeg was. Alleen wist ze te overleven. Ze besloot toen om hard te gaan trainen. Drie jaar lang had ze keihard getraind. Met succes, ze was enorm gespierd. Niet te groot en breed maar gespierd. Ook was ze best snel, ze had ook geoefend met springen, dat vond ze het allerleukst.
Met haar hoef schraapte Gift over de grond. Ze wou nu echt de rangen weten! Ze keek weer naar Pearl. Nu een beetje ongeduldig, maar niet gemeen of dwingend.

Mischa keek Pearl met grote ogen aan terwijl ze antwoord gaf op haar, blijkbaar, goede vraag. Ze begreep wat Pearl zei en gaf een instemmend knikje. Tsjonge, deze kuddelidjes waren erg goed in knikken. Alsof hun leven ervan af hing! Maarja, het leek haar geen moeilijke taak om trouw te zijn aan de kudde, aangezien alle leden superaardig waren en Pearl een goede leidster was. Ze zou in ieder geval haar best doen om het zo gezellig en hecht mogelijk te houden. Haar nieuwsgierigheid stond op stand allerhoogst en ze merkte dat de andere paarden ook wel erg benieuwd waren naar hun rang. Maar ze wou echt niet zo overkomen. Mischa kon soms best wel een irritant opdringerige merrie zijn, maarja, niemand is perfect. Haar benen kon ze niet langer stil houden en ze zette een klein stapje vooruit en weer achteruit. Ze verwachtte niet echt heel veel van de rangen, Pearl kende haar lidjes nog maar net, dus zo goed kon ze hen ook niet inschatten, maar toch was het iets wat enthousiasme opwekte. Ze bekeek de leden nogmaals, ieder had hun eigen karakter, maar er was geeneen die ze vervelend had gevonden. Tot nu toe dan, in iedere kudde zullen vast wel leden zijn die elkaar wat minder mogen, maar dat vond Mischa zeker geen reden om het opeens af te kappen. Ze wist niet echt hoe het was om in een kudde te zitten, en had er ook geen ervaring mee, maar ze was niet bang dat het voor problemen zou zorgen. Als ze gewoon trouw bleef, zich aan de regels bleef houden en zichzelf zou zijn zou alles vast helemaal goed komen. Ze dacht aan haar broer Patch. Zou het ook goed komen met hem? Hij deed echt raar, en vooral ruw. Ze begreep echt niet waarom hij zo lang weg was geweest zonde het te zeggen, alleen maar om 'nieuwe vrienden te maken'. En dat rare gedoe over haar vader. Daar zou ze nog wel achterkomen, wie haar vader was, maar stiekem miste ze Patch nog, ondanks haar woede. Ze blokeerde haar gedachten over haar familie, en focustte zich weer op Pearl en de andere 'kuddelidjahs'.

KUDDELIDJAHS =D Oh en Coktail ik kom je Hamm dingetje stelen

Mystic Light keek even naar Mischa, die wel een vraag had, en ze zuchtte onzichtbaar terwijl Pearl de vraag beantwoordde. Niet omdat ze ongeduldig was. Iedereen had hier vast een gezin, of een partner. Niet dat zij die niet had. Maar ze mist hen zo erg. Ze mist de tijden in de bloemenvelden, waar ze felroze bloemen zag met oranjekleurige stengels eraan, die onweerstaanbaar waren voor bijen. Samen met Naruto bij de zonsondergang, gewoon staren, knuffelen, en gewoon rust. Ze hield van rust, Mystic Light, maar ze wilde wel rust met anderen. Vrienden had ze nodig. Ja, met een kudde had je die wel, maar dat waren maar kuddeleden, die bij je in dezelfde kudde zaten. Ze schudde heel zachtjes haar hoofd, en schraapte dit keer met haar rechterhoef over de zachte aardegrond. Ze moet niet zo negatief denken, positieve dingen. Ja, dat heeft ze ook over de kudde. Maar nu haar gezin ergens verdwenen is, van de aardbodem verdwenen, is het leven niets meer dan ellende. Gelukkig leidt de kudde haar een beetje af, zodat ze daar extra goede vrienden kan ontmoeten. Coktail en Mischa had ze al wat vaker ontmoet, en daar kon ze best wel goed mee over weg. Maar niet helemaal, niet het vriendschapgevoel dat ze eigenlijk wilde. Het was meer het gezellige kuddegevoel dat ze voelde, dat gezellige, maar toch ook niet echt familie-achtige gevoel. En dat was niet eens bewust, het was onbewust dat ze dat zo voelde. Ze wist niet echt waar iedereen op wachtte, tja op Pearl. Ze keek naar Mischa die knikte. Haar vraag was begrepen. Wat had ze eigenlijk gevraagd? vroeg Mystic Light zich af. Maar ze zou er niet over beginnen, want zijzelf had geen vragen meer. Ze zwiepte met haar staart heen en weer om de vliegen weg te jagen, en ze wachtte op antwoord.

[daar is mijn inspi :) ]

(Ik lees ff niet al de berichte zijn er zo veel )

Terrorsaur keek even om zich heen hij was net nieuw bij de Quiet Sparkle. Terrorsaur rook al de geur van Pearl en nog anderen paarden van de kudde die er ook in zaten ze gingen vandaag trainen voor de oorlog die er al aan zat te komen. Terrorsaur hinnikte zodat hij hun liet merken dat hij er aan kwam. Hij spitste zijn oren en hij sloeg met zijn staart tegen zijn vlanken aan om enkelen vliegen weg te jagen. Terrorsaur versnelde zijn passen en hij ging in galop, hij bewoog krachtig maar soepel. De wint speelde een beetje met zijn manen zijn adem ging regelmatig. In de verte zag hij de kudde al verschijnen Terrorsaur keek er naar en hij liet zijn blik over de paarden heen glijde. Al snel voegde hij zich bij de groep en hij vertraagde zijn passen zodat hij in stap ging. "hallo, iedereen van de geweldige kudde genaamd Quiet Sparkle." Zij hij neutraal en hij liet zijn blik nogmaals over de paarden heen glijde er waren er veel somige kende hij niet maar wel veel paarden kon hij wel. "Hoi, Pearl." Zij hij neutraal. Terrorsaur sloeg met zijn staart tegen zijn vlanken om vliegen weg te jagen. Terrorsaur zuchte even hij had een best lange reis gemaakt om hier te komen zijn staart sloeg altijd weer tegen zijn vlanken de vliegen probeerde telkens toch weer terug te komen. Terrorsaur trok wat gras uit de grond hij beet erop en hij slikte het dan door. "En, waar gaan we trainen en plannen maken voor de oorlog?" Vroeg hij neutraal zoals altijd. De zon scheen vel op hun vacht, hij keek even naar de waterval die met enormen kracht naar beneden ging en zo stroomde het naar de rivier die daar verderop lag. Zijn blik ging weer naar Pearl die alles bijna vertelde en anderen paarden gingen veel praten met elkaar, de meeste kon hij niet maar enkele wel.

(Inspiratieloos.)

De bonte merrie draafde naar de watervallen. Ze had dorst dus had ze besloten om naar de watervallen te gaan. Het was een warme dag, maar waar ze liep stond een windje. De wind blies haar manen naar achter en dat was een fijn gevoel.
Aangekomen bij de watervallen, nam ze met grote krachtige slokken water. "Aah,' klonk er toen ze klaar was. Ze keek om zich heen. Ze had zin in een beetje actie, of inidergeval gezelschap. In de verte zag ze een modderplas, ze besloot te gaan rollen. Ze liet zich neerploffen en draaide wild met haar lichaam. Het modder plakte vast en toen ze weer opstond was ze overal smerig. Ziva keek naar zichzelf. Ik dacht toch echt dat ik bont was, zei ze inzichzelf. En ze grinnikte. Ze spitste haar oren, ze hoorde iemand praten. Of beter gezegd iemanden. Ze liep om de waterval heen en daar zag ze in de verte een groep paarden. Meteen herkende ze haar zus. Ze hinnikte hard en gallopeerde naar de groep.
Het was vast de kudde van haar zus, Pearlie. Met een sliding stopte ze voor haar zus ze neus. Ze lachte en even raakte ze de neus van Pearl aan. Daarna keek ze naar de paarden die voor Pearl stonden, en die aandachtig naar haar luisterde en keken. ' Zo dus dit is je kudde.' En ze bekeek de paarden een voor een. Je had een zwarte hengst. Nog een zwarte hengst. Een bonte hengst. Een bruine merrie. Een witte merrie. Een soort van palomino merrie en dat was het. Dan had je ook nog Magic, en Pearl zelf. ' Uhm hallo, ik ben Ziva en ik ben het zusje van Pearl. En ik zit ook bij de kudde.' Ze lachtte even naar alle paarden. ' Vanaf nu join ik dus de club! En ik heb er onwijs veel zin in. We zijn nu zeker bezig met een vergadering.' Braaf ging Ziva tussen het rijtje paarden staan, die voor Pearl stonden en zei: 'Nou Pearl ga je gang, ik zal niet meer storen.'
{wist niet of ik Takiro ook moest doen maar heb het maar wel gedaan }