i'm back

zero draafde rustig in het rond. hij was al een tijdje niet meer in DH geweest.Kairi zou hij dringend eens moeten spreken over hun vader en moeder.Zou ze veranderd zij?? Nou zero dus wel hij is nu helemaal verkleurd. Geen wit meer voor hem. Pikzwart en veel killer sinds hij is ontsnapt aan de tweevoeters waar hun ouders ook vast zaten.Op een dag gaat hij hun redden. Ookal ziet dat er heel echt meoilijk uit en dat za zo waarshcijnlijk ook zijn. Zero zijn oren lagen plat op zijn pikzwarte hals. zijn staart ging dreigend heen en weer. hij zal dan ook niet snel iemand vertrouwen. nouja twister vertrouwd hij want hij is samen met kairi maar dan nog wie weet. hopenlijk heeft hij niet al te veel gemist in de tijd dat hij gevangen zat. en heeft kairi zich alleen kunnen redden. als er iets met haar zou gebeurd zijn zou hij zichzelf nooit vergeten. door al die gedachten flitsten zijn ogen heen en weer naar iedere beweging dat hij zag. het was niet dat hij dreigend wil over komen maar de tweevoeters hebben hem heel wantrouwig gemaakt. tegen merries gaat hij wat minder dreigend overkomen maar toch je weet maar nooit. zijn pikzwarte manen wapperden wild met de wind en met zijn ritme. in de verte hoorde hij het stille riviertje. in ene lichtte galop gingen zijn brede schouders snel op en neer en was hij er in nog geen 5 min. gulzig dronk hij van de rivier.

May draavde langzaam langs de rivier. Ze was vandaag best wel in een vrolijke stemming, haar hoefafdrukken drukte licht in het mos dat naast de rivier groeide. Ze keek een beetje om haar heen om te kijken of er nog iets bijzonders was, maar er was r niets anders te zien dan bomen en heel veel mooie dieren. Toen stond May stil ze draaide een oor naar voren ze hoorde en rook de aanwezigheid van een ander paard. Het scheelde haar niet zoveel dus liep ze maar weer door. Weer was dichterbij rook ze overduidelijk dat het een hengst was, ze zach in de verte dan ook een donker vlekje. Nieuwschierig liep ze in de richting van de donkere vlek. Op ongeveer twintig meter afstand zach ze dat hij aan het drinken was uit de rustig stromende rivier. Het was een zwarte hengst die nog niet door had dat zij op een afstandje stond te kijken. Hij zat volgens haar best wel diep in zijn gedachten. Ze besloot maar naar hem toe te gaan en liep heel zelfverzekerd op hem af. Na en paar passen kon ze nu het zwarte paard heel goed bekijken dat deed ze ook. Toen zij ze op een rustige en kalme toon "hallo ". Ze keek de de hengst aandachtig aan. Het was even stil het enigste wat er te horen was waren de vreemde geluiden van sommige dieren en het stromen van de rivier. Om het niet al te lang stil te laten zijn zij ze "maaruhh ik heet May" meteen daarna volgde de vraag "en hoe heet jij al ik vragen mag ?". Geduldig keek ze de donkere hengst aan.

terwijl zero verder dronk dacht hij aan van alles. Die domme viervoeters. Even stak hij vlug zijn hele hoofd onder water om zijn verwonde hals te verschonen en ook de wonde onder zijn rechter oog. Toen hij het er weer uihaalde voelde hij al weer wat bloed over zijn hals rollen. Hij merkte dat zijn wonde onder zijn oog al an het verbeteren was maar van zijn hals nog nie. geirriteerd schudde hij wild met zijn hals zodat er bloedvlekken zelf op de grond volge. En begon weer rustig verder te drinken. in de verte hoorde hij iets. Maar zero gaf daar momenteel geen aandacht aan omdat het te ver weg is.Na en tijdje merkte hij dat de geur duidelijker te ruiken.Hij dronk verder. He paard zou niet moeten denken dat hij of zij zero moet doen verschieten want dat zou niet lukken. hij hoorde hoefen dichter bij komen.Juist toen he onbekende paard "hallo" zei draaide ZEro met zijn zere hals naar de merrie"hallo"zei hij nogal toonloos. hij bekeek de merrie aandachtig aan.nu draaide hij helemaal om zodat hij de merrie rechtaan kon kijken. maar de merrie begon te spreken "maaruhh ik heet May" meteen daarna volgde de vraag "en hoe heet jij al ik vragen mag ?". Even keek zero naar beneden maar vestigde zijn uizicht weer op de merrie. die nu May heette " ze noemen me tegenwoordig Zero" weeral op een toonlose toon."en wat breng jou hier"vroeg hij er direct aan toe.

Nadat May haar vraag had gestelt keek ze naar de donkere hengst waarvan zijn naam nog onbekend was. Hij keek even naar beneden maar zij toen " ze noemen me tegenwoordig Zero". Wow dacht May "Zero" zij ze toen hardop "mooie naam" sprak May bewonderend. Toen stelde Zero de vraag "en wat breng jou hier". "Nou" zij May "ik was hier in de buurt een beetje aan't lopen en toen zag ik jou staan ik dacht laat ik maa een kijken". May was nog niet helemaal uitgekeken op Zero ze zag dat hij een heleboel wonden had op zijn hals en onder zijn oog. "Waar komen die wonden vandaan?" vroeg May toen op een kalme toon. Ze bekeek de hengst goed om t kijken met wat voor een soort ze te maken had. May dacht even na en stelde toen de vraag "heb je er erg veel last van?". Ze was er eg in geintresseerd want ze wou wel weten of ze pijn deden en hoe hij aan al die lelijke wonden kwam. Ze dacht even aan haar vader die ook een aantal littekes op diezelfde plek had zitten, maar haar vader was er nu helaas niet meer. Ach jah wat makt het nu ook uit ik ben nu ergensanders mee bezig dacht May.

(sorry voor de hele laten reactie en dat hij zo klein is want ik kan nu niks meer verzinnen )

Terwijl zero toch wachtte op een antwoord. Dacht hij aan zijn zus Kairi... Hij moet haar dringend spreken. Het schijnt dat ze terug is. Hij wilt weten waarom ze uit DH is gegaan en dan terug is gekomen. Door een verkeerde beweging kreeg Zero een steek en werd hij uit zijn gedachten getrokken. Die stomme wonden dan ook."mooie naam" sprak May bewonderend. Zero keek haar aan. Mischien kon je het zien maar hij was toch even verbaast. " euh... dankje" mompelde Zero."Nou" zij May "ik was hier in de buurt een beetje aan't lopen en toen zag ik jou staan ik dacht laat ik maar eens kijken." Zero zuchtte lichtjes. Al zijn spieren deden pijn maar hij lette er neit op. een volgende vraag vloog op Zero af."Waar komen die wonden vandaan?" ZEro keek even naar zijn wonde. " Een paar gevechten buiten DH niks bijzonders.." Zero deed er helemaal niet stoer om. Waarom zou hij."heb je er erg veel last van?" weer een vraag van haar. Zo te zien was ze nogal geintereseerd in zijn wonden. Even mompelde Zero wat " sommige wel andere niet" antwoorde hij op haar vraag." geintereseerd mischien?" vroeg hij. Zero wist het antwoord al maar wouw het uit haar mond horen. Zijn donker groene ogen keken haar aan.

Yara draafde al een tijdje rond in Het Oosten, dus was het wel weer tijd om te rusten. Ze zag dat ze het meer naderde en ging over in stap. Ze zag de zwarte hengst en herkende hem meteen. In het zilver van de omgeving herkende ze hem meteen; Zero, met wie ze een tijdje geleden een raar gesprek had gehad. Ze keek op zei, en zag een palomino merrie. Ze zette haar stap weer in en liep naar de twee toe.
Ze keek naar Zero. "Hoi, misschien ken je me nog wel, maar ik wil mijn excuses aanbieden, de vorige keer dat wij elkaar zagen, was ik niet al te aardig tegen je, dat spijt me" ze keek naar de grond, nu maar hopen dat Zero haar herkende. Langzaam keek ze hem weer aan en wachte op een andwoord

Terwijl zero wachtte op het antwoord van de merrie stapte hij even bij de merrie vandaan en begon weer te dringen van het meer. het was lekker fris. hij schudde even met zijn hoofd, draaide zich toen om en ging weer op zijn gemak bij de bruine merrie staan. zijn staart sloeg even vlug eens tegen zijn zwarte flank. Een bekende geur drong door de neus van zero. Hij moest toch weer even nadenken op de naam van de merrie, mischien Yara? Hij zou het straks wel te weten komen want de geur werd stillaan sterker. een bruine merrie kwam tussen de bomen tevoorschijnt. Hij had gelijk het was Yara. Toen ze er was sprak ze Zero aan " hoi, misschien ken je me nog wel maar ik wil mijn exuses aanbieden, de vorige keer dat we elkaar zagen, was ik niet al te aardig tegenje dat spijt me" Ze keek toen naar de grond. Een zucht verliet Zero zijn keelgat" denk je dat ik me daar zorgen overmaak?" Hij keek de merrie recht aan. "luister ik heb je op je plaats gezet wanneer je te ver ging, maak je dus geen zorgen" In het begin zei het het hard en kil maar de laatste woorden kwam er lichtjes zacht uit.

Yara had wel verwacht dat Zero weer onaardig zou doen, maar terweil hij dat zei kwamen de laatste woorden er nog redelijk aardig uit. 'Misschien maak jij je daar geen zorgen om, maar ik hou er niet van om me niet te verondschuldigen, dus vandaar' zei ze. Yara liep naar het meer en dronk wat. Het water was vervrissend en ze was opgelucht dat Zero toch nog haar niet had afgesnoudt, wat ze bij hem wel had gedaan.