Welcome Back.

Een grote ruimte vol waterdamp was zichtbaar in de verte terwijl Curlin haar hals sierlijk gedragen werd, haar neus iets voor haar redelijk brede borst terwijl de witte bles die smal was goed zichtbaar was doordat de zwarte voorpluk achter haar oren was verdwenen door de tegemoet komende wind. Haar oren stonden iets gedraaid zodat de wind geen mogelijkheid om in haar oren te komen. Haar voskleurige dunne vacht viel behoorlijk op tegen het gebied van de Waterval. Krachtig werd haar hoofd een keer geschud, haar passen werden verruimd tot een zweverige middendraf waarbij haar voorbenen bij elke pas krachtig naar voren gegooit werden. De watervallen brachten meestal herinneringen met zich mee, goede maar meestal slechte waaraan Curlin niet eens meer aan wilde denken. Er was de laatste tijd veel veranderd, Sultan had weer een kudde overgenomen van zijn broer en dan was die geleid door twee leiders. Pearl zijn partner ook. Curlin had enkele goede ideeén in haar hoofd maar was het wel aan haar om die in werkelijkheid te brengen ? Ze moest wel als je het haar vroeg, ookal was het verleidelijk om het over te brengen op haar zoon, Dingo of haar beste kleinste maatje van eerst Tarek een voskleurige Shetlander. Krachtig schudde ze haar hoofd weer terwijl haar lichaam met een noodstop stilstond, haar staart zwiepte een keer heen en weer, ja hoor. Dat kon der dan ook nog wel bij bedacht ze scarcastisch, een hengstigheidje. Brrr, hatelijk dat het allemaal soms ook weer was. Een mopperend bries was hoorbaar, was dit wel de werkelijke Curlin ? Een goede merrie met puur goedbloed in haar aderen ? Soms twijfelde ze echt aan zichzelf, aan alles omzich heen gewoon. Ook had ze gehoord dat er iemand terug gekeerd was van wie ze ooit helemaal weg was geweest en nog steeds weg was.. Unity. Een luide hinnik werd ter gehoren gebracht aan hem, ze had hem enkele keren gezien toen ze aan de slechte zijde had gestaan..

[Unity]

De ooit zo bespierde, krachtige hengst stond nu suf met zijn hals omlaag, om zo wat water uit de stromende beken van de watervallen te drinken. Hij was weg geweest, voor een hele lange tijd. Eigenlijk had het hem wel goed gedaan, maar nu hij weer terug was mistte hij zijn bekendheid hier. Niemand zou hem zo nog terug herkennen. Zijn ooit zo bespierde lichaam op dat barokke lichaam was heel wat vermindert, en de glans die over heel zijn lijf had was nu verandert in een doffe vacht. Terwijl de hengst zijn hoofd omhoog stak om de geuren in zich op te nemen, hoordde hij een luidde hinnik. Eigenlijk leek het wel op een merrie die hem nodig had, zouden er paarden zijn die hem nog herkende? Hij moest uitkijken, en goed ook. Alle vijanden die hij gemaakt had zouden hem nu gemakkelijk te grazen kunnen nemen. Rustig sjokte hij op het gehinnik af, en liet een kalme hinnik terug horen. Zijn uitdrukking was nog steeds heel kil, maar zijn verschramde lichaam liet naar zijn idee alleen maar een uitdrukking achter voor zijn vijanden dat ze hem nu te pakken konden nemen. Ooit zou hij misschien wel weer de oude hij zijn, ooit. De rust had hem deels goed gedaan, maar lichamelijk niet. In de verte zag hij een vos merrie staan.... Curlin!?

Kalm wierp Cur een keer een blik op de bomen aan de andere kant van de Watervallen, het zag er allemaal nogal verwaarloosd uit aangezien alle bladeren van de bomen gevallen omdat het herfst begon te worden. Alle bomen waren daardoor al onderhand helemaal kaal geworden om de winter aan te kondigen. Luid brieste Curlin een keer, haar oren naar voren gespitst terwijl haar neus verschillende geuren opving met daar onder andere de geur van een hele bekende bij, Unity. Een kalme hinnik werd hoorbaar, heel anders dan vroeger. Zou het wel goed met hem gaan ? Zijn hinnik klonk altijd vorig en kracht. Luid schudde ze haar hoofd een keer ze op de plaats lette waar de hinnik ongeveer vandaan was gekomen waar uiteindelijk een zwarte silhout zichtbaar werd. Luid hinnikte Cur nog een keer terwijl haar lichaam met ruime passen vooruit ging in een sierlijke galop. Na enkele meters werd haar galop weer verlangzaamd tot een stap terwijl haar hoofd sierlijk geheven werd terwijl de dominantie kort zichbaar werd. Uiteindelijk stopte ze voor hem terwijl haar ogen zorgzaam op hem gericht stonden, zijn lichamelijke conditie zag er namelijk niet uit. 'Unity..' Behoudzaam klonk haar stem terwijl haar ogen een keer nauwkeurig op hem gericht werden. 'Wat is er met jouw gebeurd Unity ?' Diep ademde ze een keer in.

[Sorry dat het zo lang duurde]

'Unity..' Hoorde de donkere hengst de merrie zeggen. Hmmm. Nu zou de voskleurige merrie hoogst waarschijnlijk met de vraag komen waar hij al die tijd gebleven was,'Wat is er met jouw gebeurd Unity ?' Precies, die vraag kon hij al wel verwachten. Even liet hij een zwaar gemompel horen, waar na hij de merrie beantwoordde, 'Hmmmpf. Een soort van eh jah, weet ik niet. Noem het gerust een time out.' Even liet hij zij pik zwarte ogen over lichaam van Curlin gaan, die hem bedenkelijk aan stond te kijken. Ze leek nog precies op de merrie die ze voor zijn zogenoemd time out was, misschien wel wat meer bespiering maar hij herkende haar nog duidelijk. Een kleine schaamte, om hoe hij er nu bij liep liet de hengst niet merken. Even liet hij zijn zwarte staart tegen zijn beiden flanken slaan, waar na hij nogmaals een kuchje liet horen. Gelukkig begon zijn vacht al wat dikkerder te worden, waar door zijn ribben niet te zien waren. Hopelijk zou hij na een paar weken al wat meer opknappen, zo dat hij weer naar de ijsgrotten zou kunnen, een van zijn favoriete plekken op Dream Horses. Nu wist hij wel dat hij zich daar beter niet kon laten zien, dus vertoonde hij zich alleen maar op de rustige plekken om zich zo weer fit te kunnen krijgen voor de zwaardere plekken. 'Maar goed.' Begon de hengst weer, 'Je had me nodig?'