Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » N O O R D E N » De Geisers » A new area, a new start. But not on my own, with you my dear..

A new area, a new start. But not on my own, with you my dear..

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Spirit

Spirit

Dreunend raakte zijn hoeven de grond, de frisse wind speelde met zijn pikzwarte manen en zijn palomino kleurige vacht schitterde in de net opgekomen zon. Naast hem galoppeerde een gevlekte merrie, die de naam Rain droeg. Om die merrie gaf hij het meeste, zij was degene die er altijd weer voor zorgde dat hij bovenop zijn problemen kwam. Ook had Spirit moeite gehad toen hij had besloten de Cimmarron achter zich te laten en een nieuw leven te beginnen met Rain, maar het was allemaal de moeite waard. Hij wilde zijn leven voor altijd delen met Rain, zij was de merrie waar hij bij wilde zijn. Beelden schoten door zijn hoofd, beelden die hij liever niet meer terugzag. Een pijnscheut schoot door het lichaam van de hengst, even kreunde hij en verminderde vaart. Met een gekwelde blik keek hij richting Rain. ''Moeten we dit echt doen?'' Klonk er vanuit zijn mond, terwijl de bruine ogen van de hengst naar de grond waren gericht. Het was allemaal nog zo moeilijk voor hem, zijn moeder Esperanza zou hij nooit meer zien. Wel was er een grote troost voor hem; ooit zou hij terugkeren en alle leden van de Cimmarron weer kunnen zien, de geur van de kudde op kunnen nemen en zich voor een dag weer leider kunnen voelen. Hijgend kwam hij tot stilstand, liep richting Rain en verstopte zijn neus in haar grote bos met manen. ''Ik hou van je Rain.'' Fluisterde hij in haar oor, omdat de woorden veel mooier waren als je ze fluisterde. Het was tijd voor hem alles te vergeten van vroeger, een nieuwe start te maken en wie weet kon hij hier wel een kudde oprichtten, die de naam Cimmarron zou dragen. Altijd zou de kudde bij hem blijven, de paarden zouden altijd in zijn hart blijven en nooit zou Spirit het gebeuren helemaal kunnen vergeten. Het had een te grote betekenis voor hem, hij kon het niet..

[&Rain!]

Sjakkie

Sjakkie

Spirit schreef:
Ze vormden samen zo'n gelukkig paar dat het moeilijk was hun liefde voor elkaar te overtreden. In ieder geval, zo voelde het voor haar aan. Ze voelde zich trots terwijl ze naast haar hengst liep, de hengst die altijd een machtige kudde had geleid en waarvoor het toch wel iets pijnlijks was daar afstand te van moeten nemen. Maar aan de andere kant, dit was beter voor hun op de een of andere manier. Ze zag en voelde aan hoe Spirit twijfelde over deze beslissing aangezien het voor hem natuurlijk erg was al zijn kuddeleden te verliezen. Logisch. De woorden van hem deden haar nu ook niet verbaasd opkijken en een vriendelijke glimlach verscheen op haar gezicht. "Het is een goede beslissing geweest, laten we doorzetten." zei ze op een wijze toon, omdat ze wist dat dit het beste was om nu te doen. Na een lange tocht verminderden ze beide van vaart en de plotselinge neus van hem in haar manen voelden vertrouwd. ''Ik hou van je Rain.'' hoorde ze zijn gefluister en het bezorgde zoals altijd een gelukkig gevoel in haar lichaam. "En ik hou ook van jou." sprak ze terug, ook op een fluisterend toontje en ze raakte met haar neus kort die van hem aan.

Spirit

Spirit

Kort knikte hij toen ze haar woorden hoorde, tranen prikte achter zijn ogen maar Spirit wist ze te verbergen. ''We zijn nu al zover gekomen, ik wil niet weer terugkrabbelen.'' Antwoordde hij toen, waarna hij zijn neus uit haar manen haalde. ''Maar het is zo moeilijk, want de Cimmarron betekende enorm veel voor me.'' Voegde hij er nog snel achteraan, terwijl hij zijn blik even van Rain afwendde. Een diepe zucht ontsnapte uit zijn keelgat, de jonge hengst kneep zijn ogen kort bij elkaar en opende zijn neusgaten, om de geur van het nieuwe gebied eens goed op te nemen. Alles in het leven was niet eerlijk en Spirit had al zoveel meegemaakt, dat dit voor hem eigenlijk een eitje moest zijn. Vaak zat had hij kennis gemaakt met de mens, degene die hij nou echt niet vertrouwde. Hoeveel pijn ze hem hadden gedaan, wat hij er allemaal aan had overgehouden. Een pijnlijke blik verscheen in zijn ogen, tergend langzaam richtte hij hem op Rain en afkeurend schudde hij zijn hoofd. ''Het voelt gewoon niet goed Rain.'' De woorden verlieten zachtjes zijn mond, hij wilde zijn partner niet teleurstellen door weer op te geven. Wie weet kon hij hier wel een nieuwe kudde beginnen, je wist immers nooit. De woorden van Rain deden hem even rillen, die had hij nou net nodig. ''Ik ben blij dat ik er niet alleen voor sta.'' Zei hij toen, terwijl een zachte glimlach met zijn lippen speelde. Spirit deed een stap naar voren, duwde zijn hoofd zachtjes tegen de hare en snoof haar overheerlijke geur eens op. Ja, zonder haar was hij niet zover gekomen. Zij was degene die hem altijd steunde, waar hij alles tegen kon zeggen zonder dat hij zich ervoor schaamde. Rain was zijn leven.

Sjakkie

Sjakkie

Rain schreef:
Spirit schreef:
Ookal had ze haar woorden gezegt, nog steeds had ze door dat hij allesbehalve tevreden was met dit complot. Logisch natuurlijk, ze zag hoe erg hij twijfelde en hoe erg hij haar verdriet in had. En natuurlijk was ze van plan hem met alles te steunen, ze wist hoe veel het voor hem betekende. ''We zijn nu al zover gekomen, ik wil niet weer terugkrabbelen.'' Ze knikte even, om te bevestigen dat hij het inderdaad goed had. "Ik weet hoe erg het allemaal is, ik vind het ontzettend erg en ik was nog niet eens de leidster. Het komt allemaal wel goed, we zijn inderdaad ook al zo ver." zei ze, met de zangerige en bloedmooie toon zoals ze die van haar moeder had geërfd. Een zucht verliet haar mond, net nadat Spirit het had gedaan, ze voelde zich ook rot omdat hij zich zo ellendig voelde nu. ''Maar het is zo moeilijk, want de Cimmarron betekende enorm veel voor me.'' Nogmaals knikte ze. "Ik weet het, ik weet het." zei ze zachtjes en ze zag hoe hij zijn blik voor even afwendde. Hij vertelde haar dat hij het geen goede beslissing vond, dat het niet goed voelde. "Doe maar rustig aan. Het komt allemaal wél goed, ik weet het zeker Spirit." alweer verlieten enkele woorden haar mond. Haar blauwe ogen keken hem liefdevol aan en ze blies zachtjes en liefdevol in zijn neusgaten terwijl ze haar snoet tegen die van hem had aangedrukt. "Natuurlijk sta je er niet alleen voor. Ik ben er altijd voor je." meldde ze hem zachtjes, op een zachtte toon.

Spirit

Spirit

Spirit deed een paar stappen naar voren, keek zuchtend achterom en liet zijn hoofd wat zakken. Het werd ondertussen al schemerig, dus als ze voor het donker bij een schuilplaats wilde zijn moesten ze nu doorzetten. Haar woorden deden de palomino kleurige hengst even kort glimlachen. ''Bedankt voor je steun.'' Kwam er uit de mond van Spirit, terwijl hij zijn oren wat naar achteren liet zakken. Nog steeds zat het niet helemaal lekker bij de hengst, maar in de loop van de tijd zou alles vast wel weer beter gaan. Gelukkig had hij Rain, die steunde hem en als er iets was kon hij altijd met haar praten. ''Het zal ook vast wel goed komen, maar op dit moment zit alles nog zo vers in mijn hoofd. Ik kan het niet vergeten Rain, nooit niet.'' Maakte hij haar toen duidelijk, terwijl zijn stem wat van toon veranderde. Nee, dit moest hij niet doen. Spirit liep terug naar de gevlekte merrie, liet zijn neus over haar hals glijden en trok zachtjes aan haar manen. ''Kom, we moeten verder voordat het donker word.'' Spirit gaf haar een zacht duwtje, draafde aan en sloeg zijn staart een keertje in de lucht. Een krachtige hinnik verliet zijn keelgat, terwijl hij zijn blik naar de horizon wierp, zeker wetend dat zijn moeder daar nu ook naar keek. Met gesloten ogen draaide hij zijn hoofd weg, minderde vaart en wachtte tot hij Rain langs hem hoorde. Hij zou een moeilijke tijd tegemoet gaan, maar achteraf zou het zeker de beste keuze zijn geweest van hem. Zachtjes brieste hij, schudde zijn voorpluk uit zijn gezicht en maakte een soepele overgang naar galop, zijn blik richting op de gevlekte merrie langs hem. Nu was het tijd zijn leven weer een beetje op te pakken, door te zetten en te laten zien wat voor sterke hengst hij was. Dit gebied zou nog wel wat gaan merken van Spirit!

Sjakkie

Sjakkie

Rain schreef:
Rain schreef:
Spirit schreef:
Een klein windje speelde met haar blondachtige manen en ook haar staart werd af en toe meegeblazen met het briesje. Ook de zon speelde met haar vacht, maar dit keer was het om warmte uit te stralen en haar lichaam warm te laten voelen. Hij bedankte haar voor de steun en haar mondhoeken werden ietsjes omhoog gekruld. "Jij bedankt. Bedankt dat je me in je leven hebt gelaten, dat je van me houd." zei ze, weer op een zachte toon waar haar zangerige en mooie tonen nog wel doorheen waren te horen. Toch leek het wel automatisch om op dit moment zacht te praten, dus why not. ''Het zal ook vast wel goed komen, maar op dit moment zit alles nog zo vers in mijn hoofd. Ik kan het niet vergeten Rain, nooit niet.'' "Dat weet ik. Ik zal het ook nooit meer vergeten, het was een geweldige tijd. We hoeven het niet te vergeten, we mogen het zelfs niet vergeten. Maar iedereen moet verder met zijn leven lieve Spirit." zei ze gemeend tegen hem en ze knipperde even met haar lange wimpers. ''Kom, we moeten verder voordat het donker word.'' Hij had gelijk en samen met hem stapten ze weer verder en hoorde ze de luidde hinnik die Spirit zijn keelgat verliet. Zij brieste even om de weergalming van zijn mooie hinnik niet te verstoren met haar eigen gehinnik. Dit DreamHorses moest blij zijn met zo'n geweldige hengst die hun gebied ging betreden.

Spirit

Spirit

De blik van Spirit hield alles in de gaten, voor zijn eigen veiligheid, maar ook zeker voor die van Rain. Met haar mocht niets gebeuren, als hij haar ook kwijt zou raken zou zijn leven alleen maar erger worden. Een kleine glimlach speelde met zijn lippen toen hij haar woorden hoorde. ''Ik ben zo enorm blij dat ik je heb ontmoet, ondanks alles wat er met ons is gebeurd in het verleden.'' Een kleine grinnik kon hij niet onderdrukken toen hij het beeld voor hem zag, dat Rain op haar kont ging zitten zodat hij niet weg kon glippen toen ze aan elkaar vast zaten. Kort brieste hij eens, sperde zijn neusgaten en gooide zijn voorhand de lucht in. Een grote heuvel kwam in zicht, Spirit richtte zijn blik op Rain die nog wat woorden uitsprak. ''Je hebt gelijk. We moeten door en wel nu.'' Toen hij zijn blik op de heuvel richtte, sprintte hij ervan door. Stof woekerde op, graspollen schoten de lucht in en het hoofd van de hengst was naar voren gestoken. Nu zal hij DreamHorses laten weten dat hij aanwezig was, dat hij eens wat leven in de brouwerij zal gooien. Zodra hij was aangekomen op de enorme heuvel, gooide hij zijn voorhand in de lucht en maaide krachtig met zijn benen door de lucht. Een trotse, krachtige hinnik verliet zijn keelgat en hij galmde nog wat na over het gebied. ''Wacht maar, Spirit is helemaal back.'' Fluisterde hij zachtjes tegen zichzelf, waarna hij weer terug naar Rain galoppeerde, hij wenkte dat ze mee moest komen en ze opzoek gingen naar een schuilplaats voor vannacht. Het was bewolkt en het zou dus niet lang meer duren voordat de regen uit de lucht zou komen vallen.

Sjakkie

Sjakkie

"]
''Ik ben zo enorm blij dat ik je heb ontmoet, ondanks alles wat er met ons is gebeurd in het verleden.'' Ze glimlachte liefjes zijn richting op en een glinstering twinkelde in haar blauwe ogen. Ze hoorde hoe hij grinnikte en eigenlijk kon ze al raden waarom hij dat deed. Ook bij haar schoten de beelden terug dat ze aan elkaar vast zaten en dat zij toen op haar kont ging zitten om hem niet weg te krijgen. Ook zij grinnikte nog eventjes en het beeld verdween alsnel weer uit haar gedachtes. "Inderdaad, nu is het nog mooi weer maar ik durf te wedden dat het weer vanavond omslaat." zei ze, voornamelijk tegen zichzelf maar ook voor Spirit bedoeld. Ze zag hoe opeens stof opwoekerde en hoe har Spirit wegstruinde en daarna keihard weer terug kwam. Hij wenkte haar om mee te gaan en ze ging instemmend met zijn veronderstelling achter hem aan. Ook zij schoot aan in een snelle galop zij aan zij met haar dappere Spirit. Ze zouden hier gelukkig worden net als bij hun vorige gebied, ze zouden hier hetzelfde geluk terugvinden. Dat wist ze zeker.

Spirit

Spirit

Spirit' ademhaling liep op, van de inspanning waren zijn neusgaten wijd open gesperd en zijn spieren rolde onder zijn dunne zomervacht. De jonge hengst duwde speels met zijn neus tegen Rain, bokte eens en versnelde zijn passen. Al snel kwam een enorm bos in zijn zicht, de ultieme schuilplaats als het zou gaan regenen. ''Kom, dan gaan we dat bos in.'' Meldde hij, waarna de hengst met een sierlijke boog over een omgevallen boomstam sprong. Regendruppels vielen sloom uit de lucht, het miezerde. Venijnig sloeg de hengst zijn staart tegen zijn flanken aan, bracht zijn hoofd wat naar beneden en kwam tot stilstand, waardoor Rain waarschijnlijk tegen hem op botste of net niet. Wat maakte het ook uit. Grote bomen overkapte hen, de regendruppels werden tegengehouden en af en toe viel er een dikke druppel op zijn vacht, maar dat was beter dan zeiknat worden. Kort snoof hij eens, deed een paar stappen naar voren zodat ook Rain goed kon schuilen. ''Iets beter kon ik niet vinden.'' Merkte hij toen op, terwijl zijn blik eens door het bos gleed. Allerlei verrotte bladeren lagen op de grond, het stonk als de neten en het was absoluut geen fijne plek om een paar uur door te brengen. Maar goed, hij had tenminste wat gevonden. Spirit tilde zijn hoofd wat op toen er geluiden klonken, de geur van wolven drong door in zijn neusgaten en oplettend spande hij zijn spieren. ''Wegwezen Rain.'' Siste hij, terwijl hij omdraaide en de merrie de zeikende regen in dreef. ''Het is hier niet veilig.'' Schreeuwde hij nog tussen het luide kabaal van de onweer door, terwijl hij samen met Rain van hun schuilplaats weg galoppeerde. Zin om te vechten met wolven had hij zeker niet, hij was al aardig zwak van de lange reis en hij kon het dus onmogelijk winnen.

Sjakkie

Sjakkie

Net als ze bij Spirit kon ontdekken was haar inspanning duidelijk te zien en de scherpe blik die in haar ogen te vinden hielden alles in de gaten. Net zo min als bij hem stonden haar neusgaten gesperd en snoof ze af en toe als reactie op het lekkere snelle gegaloppeer. Ze voelde de neus tegen die van haar en ze beantwoorde die met een zacht geblaas in zijn neusgaten. Haar felblauwe ogen hadden het bos in de gaten en nadat Spirit zijn woorden had gedaan volgde ze hem en alsnel renden ze door het dichtbegroeide bos. Dit hield al ietwat van de donkere nacht tegen maar tegelijkertijd werd het er ook duisterder van doordat er geen sprankeltje licht binnenkwam. Het enige wat echt scherp te zien was waren de ogen van Spirit en anderen dingen waar iets vaags die ze gelukkig wel goed kon herkennen aan de vormen en het ietwat scherpe zicht dat ze had. Het begon te miezeren maar gelukkig hielden de bomen een groot deel van de druppels tegen, maar enkele drupten van haar lichaam af naar beneden. Net toen ze een uiterst geschikt plekje had gevonden drong de geur van wolven op en ietswat geschrokken keek ze zijn kant op. Hij leek het ook te merken en meldde alsnel dat ze weg moesten hier. Ze liet hem haar weer wegdrijven en even later waren ze er samen weer vandoor, weg bij de wolven. Het begon nu ook te onweren en ze bleken nergens veilig te zijn hier door de wolven. Oh nee hè! Het regenen was nu veel harder ontwikkeld en harde druppels maakten een tikkend geluid op haar vacht. Ze moesten snel iets veiligs vinden!

Spirit

Spirit

Een misschien wat ongepaste grijns sierde zijn lippen. Hij en Rain maakte ook altijd wel wat bijzonders mee, waar ze ook waren of heen gingen. Een grote rivier kwam in zicht, terwijl een ietswat bezorgde blik naar Rain gleed. ''We moeten naar de overkant zwemmen, daar is een groot bos. Misschien is die wel veilig.'' Terwijl ze aangekomen waren bij de brede rivier snoof hij even, de stroming was aardig sterk en het zou moeilijk worden om erdoor heen te komen. ''Ik ga eerst, als er iets met jou gebeurd kan ik er meteen inspringen.'' Spirit wachtte niet eens op de goedkeuring van Rain, stapte sloom het water in en voelde hoe de stroming zijn lichaam weg wilde duwen. Hij vocht terug, kwam uiteindelijk een paar passen vooruit en snoof eens kort, om het water uit zijn neus te verwijderen. Een scherpe steen kwam tegen zijn been aan, maar wat er precies aan de hand was kon de hengst nu nog niet zien. Na een tijdje gevochten te hebben met de wilde rivier, wist hij zichzelf aan de andere kant weer op het vaste land te hijsen en eens te briezen. Aandacht voor zijn wondje of wat het ook mocht zijn had hij niet, want nu was het de tijd voor Rain om over te steken. Alsof je een drukke weg overstak, alleen was dit zeker honderd keer zwaarder. Met spanning wachtte hij af tot Rain het water in zijn gaan, een aanmoedigend hinnikje verliet zijn keelgat terwijl zijn blik strak op zijn partner was gericht.

Sjakkie

Sjakkie

De donderslagen die zich herhaalden maakten haar op de een of andere manier zenuwachtig, slecht weer gaf toch altijd een nare stemming en er hing nu een schaduw van donkerheid over de bossen die zich hier bevonden. Een schelle hinnik verliet haar mond terwijl ze tegen een grote rivier aangaloppeerden. Ze keek even opzij om af te vragen wat hij van plan was en of ze hier overheen zouden gaan. ''We moeten naar de overkant zwemmen, daar is een groot bos. Misschien is die wel veilig.'' Ze knikte en het laatste stukje totdat ze bij de rivier aankwamen ging ze iets langzamer en maakten haar benen fiksere bewegingen. Hij meldde dat hij eerst zou gaan zodat hij het in de gaten kon houden. "Denk aan jezelf. Jij moet ook uitkijken." zei ze nog even voordat ze haar eerste passen in het ijskoude water zetten. Een rilling liep over en door haar hele lichaam maar ze moest er doorheen en de kou liet haar niks tot weinig meer voelen waardoor de koud nu ook wel meeviel. Ze keek even snel achterom voordat ze verder liep en het water wat dieper werd. Ze wist dat het water op het diepste punt tot haar hals zou komen en dat was in ieder geval nog wel te doen. Haar ogen stonden vooruit gericht maar keken zo nu en dan ook heel eventjes achterom om te kijken of alles nog in orde was met Spirit die zijn moedig en beschermheid weer eens in de strijd gooide om haar te beschermen. "Kom maar, het is goed." zei ze, op een hardere toon dan normaal omdat ze op een best verre afstand van elkaar stonden. Ze knikte even op een gebaar waardoor hij het voor de zekerheid uberhaupt al kon zien als hij haar niet gehoord zou hebben.

Spirit

Spirit

Het was enorm gevaarlijk nu door het water te gaan, er hoefde maar een bliksemschicht het wateroppervlakte te raken en je kon gedag zeggen tegen je leven. Met een angstige, pijnlijke en gekwelde blik keek hij toe hoe Rain het water in stapte, met al haar kracht naar de overkant zwom en daar aankwam. Gelukkig, dit hadden ze gered.. Kort duwde hij zijn neus tegen die van haar, een trillende zucht ontsnapte uit zijn mond en nog eens duwde hij zijn warme neus tegen de hare. ''Nu moeten we echt een schuilplaats vinden, we zijn nat, het regent en het is ook nog eens ijskoud. Ik wil niet dat je ziek word.'' Spirit verhief zijn stem om boven het luide gedonder te komen, kort draafde hij vooruit en wachtte tot de gevlekte merrie naast hem was, pas daarna zou hij weer vooruit. Spirit wist goed dat het voor Rain ook allemaal moeilijk was, ze moest immers Little Creek achter haar laten en ook Spirit had dit moeten doen. Hij vertrouwde die gast en dat was nieuw voor de palomino kleurige hengst, aangezien hij echt een bloedhekel had aan de mensen. Toch wist hij dat Little Creek iets bijzonders had, hij wilde hem geen pijn doen en het was een magisch moment toen hij op zijn rug klom, zonder er bij na te denken. Ja, die tijden zou hij dolgraag terug willen maar ook Spirit moest verder met zijn leven. Helaas, maar tegenslagen waren er nou eenmaal in het leven.
Een grote boom verscheen op zijn netvlies, eronder hield Spirit stilstand en wachtte tot ook Rain kon schuilen. ''Gaat het?'' Vroeg hij, terwijl hij bezorgd zijn neus in haar manen verstopte.

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » N O O R D E N » De Geisers » A new area, a new start. But not on my own, with you my dear..

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum