----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
X E S A R
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ze zag het al voor zich. Een dreumes rond aan het huppelen aan haar zijde. De bruine vacht van zichzelf, maar de bouw en gelaatstrekken van Remember. Een intelligent veulen zou op de wereld komen. Maar ergens vanbinnen voelde ze dat er iets niet zou gaan kloppen. Het zou niet zomaar een veulen worden. Het zou speciaal worden. Niet zo speciaal denkend als een moeder. Elke moeder vond haar veulen het speciaals, maar dit zou anders worden. Maar wat? Het zou alleen een slecht voorgevoel zijn. Niks bijzonders. Het zou haar wonder worden, en niets meer.
Er heerste een stilte over de prairie, iets waar Magnifico van genoot. De merrie stond in de brandende zon, waarbij haar vacht glansde. Het was warm, erg warm, en haar vacht was vochtig. Maar het deerde niet, he was prachtig. Haar ogen speurden het lege gebied af, dat alsmaar hetzelfde leek. De dorre planten die in de grond stonden hadden weinig voedselstoffen, en geen goede smaak. Daarom was het helemaal niet geliefd bij de paarden die hier waren, en dus konden hun samen in alle rust groeien. Niet dat ze dat veel deden, aangezien ook de belangrijke mineralen, die te vinden waren in water schaars waren. Ze brieste een keer en haar houding was ontspannen. Haar ogen waren tot spleetjes samengeknepen om niet in de felle zon te hoeven kijken. Ze brieste een keer en keek zo ver als ze kon. Niet dat er bijzonder veel te zijn was in deze omgeving. Enkel de kenmerkende planten en grassen van de prairie. Het was stil, en je hoorden enkel een paar vogeltjes die in de lucht rondzweefden. Niks anders.
Totdat ze een schim aan de horizon zag verschijnen. De schim van een ander paard. Haar hoofd werd iets meer in de lucht geheven als reactie, en haar ogen werden nog meer tot spleetjes samengeknepen. Haar oren werden naar voren gericht, om enkel geluid van dit dier op te kunnen vangen. Maar deze was nog te ver weg om te kunnen horen.
~ sorry voor de flut. Was inspiratielooss.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ze zag het al voor zich. Een dreumes rond aan het huppelen aan haar zijde. De bruine vacht van zichzelf, maar de bouw en gelaatstrekken van Remember. Een intelligent veulen zou op de wereld komen. Maar ergens vanbinnen voelde ze dat er iets niet zou gaan kloppen. Het zou niet zomaar een veulen worden. Het zou speciaal worden. Niet zo speciaal denkend als een moeder. Elke moeder vond haar veulen het speciaals, maar dit zou anders worden. Maar wat? Het zou alleen een slecht voorgevoel zijn. Niks bijzonders. Het zou haar wonder worden, en niets meer.
Er heerste een stilte over de prairie, iets waar Magnifico van genoot. De merrie stond in de brandende zon, waarbij haar vacht glansde. Het was warm, erg warm, en haar vacht was vochtig. Maar het deerde niet, he was prachtig. Haar ogen speurden het lege gebied af, dat alsmaar hetzelfde leek. De dorre planten die in de grond stonden hadden weinig voedselstoffen, en geen goede smaak. Daarom was het helemaal niet geliefd bij de paarden die hier waren, en dus konden hun samen in alle rust groeien. Niet dat ze dat veel deden, aangezien ook de belangrijke mineralen, die te vinden waren in water schaars waren. Ze brieste een keer en haar houding was ontspannen. Haar ogen waren tot spleetjes samengeknepen om niet in de felle zon te hoeven kijken. Ze brieste een keer en keek zo ver als ze kon. Niet dat er bijzonder veel te zijn was in deze omgeving. Enkel de kenmerkende planten en grassen van de prairie. Het was stil, en je hoorden enkel een paar vogeltjes die in de lucht rondzweefden. Niks anders.
Totdat ze een schim aan de horizon zag verschijnen. De schim van een ander paard. Haar hoofd werd iets meer in de lucht geheven als reactie, en haar ogen werden nog meer tot spleetjes samengeknepen. Haar oren werden naar voren gericht, om enkel geluid van dit dier op te kunnen vangen. Maar deze was nog te ver weg om te kunnen horen.
~ sorry voor de flut. Was inspiratielooss.