i am waiting for you ~Puck

Sneeuw gleed gelijkmatig vanaf de berg naar beneden. Het was koud hier. De kleine voskleurige hengst stapte voorzichtig langs de helling naar beneden. Zijn hoeven deden pijn van de rotsen waar hij half van afgleed. Zijn benen zaten onder de sneeuw. Daar beneden was het mooi lente maar hier.. bij de gletsjers was het gewoon ijskoud, er lag nog sneeuw en er was geen glimp van gras. Buster strompelde en gleed uit over het hoge sneeuw dat in de gletsjers. In de verte zag de kleine hengst ook een kleine pony iets doen. Hij wist niet wie het was. Hij probeerde iets sneller naar beneden naar te gaan en daardoor sneller bij de pony te komen.



-HEEEEEEEEEL kort iknow
-Puck

Ze had echt geen idee hoe ze hier verzeilt was. Het was nog winter toen ze door dit gebied trok en ze had geen verschil gezien door de sneeuw op de grond. Maar nu die begon te smelten kwam ze erachter dat ze met haar kleine hoefjes op een enorme ijskoek stond. En het was glad! Door haar dikke buik was haar evenwicht niet zo heel geweldig meer. Ze was bang. Stel dat ze viel! Misschien gebeurde er dan wel iets met het veulen. Een zenuwachtig hoog hinnikje kwam uit haar. Haar hinnikjes waar sowieso altijd wel hoog, maar nu was het erger omdat ze bang was. Met haar neusgaten wijd opengesperd snoof ze en het wit van haar ogen was te zien. Ze was niet ver van de rand van de gletsjer, maar er zat een spleet tussen. Hoe kwam ze daar in vredesnaam omheen? Voorzichtig deed ze een stapje. Ze voelde hoe haar rechter voorhoefje weggleed en ze trok haar been snel op. Daar! Daar was een steen. Kon ze daar bij komen? Oke, gelukt. Ze kreeg een trap van het diertje dat in haar groeide. Het was voor zijn doen helemaal geen hart trapje. Het beestje scheen door te hebben dat het een kritieke situatie was. Ze glimlachte. Ze was er nu wel aan gewend dat ze een veulen zou krijgen. En eigenlijk hield ze heel veel van hem. Ze keek op. Hoe ver nog? "Rustig maar kleintje, het komt allemaal goed." fluisterde ze meer tegen zichzelf dan het veulen. Toen werd haar aandacht getrokken door iets kleins en bruins. Met een vrij hoge snelheid kwam er een pony op haar af. Wat was die klein! Ze had gedacht dat ze de kleinste pony was van heel DH, maar blijkbaar was hier een concurent. Plotseling bedacht ze dat hij natuurlijk ook kon uitglijden. "Kijk je wel uit?" vroeg ze een beetje angstig? Als dat maar goed ging...

"Ja ik kijk wel uit hoor" zei de pony. Gelukkig maar. Ze was waarschijnlijk niet echt in staat om hem te redden. Mocht dat nodig zijn. Ze stond de laatste tijd minder stevig op haar benen dan vroeger."ik ben Buster, aangenaam" Buster dus... "Ik ben Puck. Leuke naam!" Hij zag er best eigenwijs uit. Ze had nog nooit echt een shetje gezien, maar ze nam aan dat dit er een was. Na al die verhalen over stoute kleine pony's kon het haast niet missen. "Je bent drachtig zo te zien? of gewoon te dik van het lentegras?" vroeg hij. "Ik ben drachtig. Maar ook wel een beetje aan de dikke kant." Mompelde ze verlegen. Ze had wel aanleg om dik te worden. Eigenlijk had haar hele kudde dat. "misschien kunnen we beter naar beneden gaan? hert is hier best gevaarlijk voor een drachtige merrie. Als je valt kan er iets mis gaan en dat wil je toch niet?" Meteen keek ze weer bang. Het was hier ook gewoon eng! "d-d-daar was ik mee bezig." en ze keek een beetje schichtig naar de spleet naast haar. "Weet jij de snelste weg?"

"Ik denk dat gewoon naar beneden gaan de snelste weg is" zei de kleine bruine shetlander. Ja, daar kon hij nog wel eens gelijk in hebben... Hij kwam in beweging. Voorzichtig liep Puck achter hem aan terwijl ze hoopte dat het veulen geen al te rare dingen ging doen zodat ze uit haar concentratie gehaald werd. En zoals altijd luisterde het veulen niet. Na drie stappen begon het zich om te draaien en na zes stappen lag het op zo'n manier dat een trap tegen haar ribben niet te voorkomen was. Ze grimaste van pijn. Het was helaas de rib die hij altijd uitkoos als hij hard wilde trappelen. Dus die was inmiddels redelijk gevoelig. Op een behoorlijk schattige manier schudde de pony zijn manen. Blijkbaar was hij niet tevreden over zijn kapsel. Ze glimlachte. Haar manen waren ook vrij dik en ze kende het fenomeen. "Beneden bloeien er bloemen en is er gras, ik heb ontiegelijk veel honger ik zit daar al zo lang boven" ze de Buster. Gras! Ze had honger! Nog meer dan vroeger. Ze had niet geweten dat dat kon, maar tegenwoordig had ze vrijwel nooit echt genoeg. En verse sprietjes waren geweldig! Die waren heel voedzaam. Ideaal dus. "Jaa! Daar heb ik ook zin in! En daar is het natuurlijk warmer dan hier." Ze genoot van het vooruitzicht. Nu ze haar wintervacht begon kwijt te raken, wat trouwens enorm kriebelde, werd het hier toch een beetje koud. Ze rilde. Dat had ze niet moeten doen. Haar achterbeen gleed uit en ze kwam een soort van op haar billen terecht. Ze schrok zich echt helemaal te pletter. Haar hard bonkte op een vrij snel tempo. Het was niet echt een prettige houding en de grond was koud. Voorzichtig stond ze weer op. "Niks aan de hand hoor, alleen een beetje geschrokken!" riep ze naar Buster. Maar toen ze een stap deed merkte ze dat ze haar been een beetje had verrekt.

Buster was inmiddels ver voor haar uit. Hij was al bij het gras. Nog drie stappen, en ze was van dit glibberige ding af. Ze moest nu niet te gehaast doen. Als ze niet deze omvang had gehad had ze het laatste stukje gesprongen. Maar ze had wel deze omvang, en ze had geen flauw idee hoelang nog en hoe dik ze nog ging worden. Hehe, ze was er vanaf. Opgelucht haalde ze adem. Nu moest ze toch even doorlopen. Die kleine shet was echt een heel stuk verderop. En ze had toch liever niet dat ze hem uit het zicht verloor. De laatste dagen was ze namelijk niet zo veel mensen tegen gekomen. En ze miste het wel. Maar het meeste van alles miste ze Kenzo. Haar grote vriendje. En niet de vader van haar veulen. Inmiddels was ze overgegaan in een kort galopje. Wetend dat ze dat niet heel lang vol zou houden, maar lang genoeg om Buster in te halen. Die op dat moment druk bezig was met over de grond rollen. Een beetje jaloers keek ze naar hem. "Als je niet drachtig was had je dat met me mee kunnen doen!" zei hij. "Je hebt helemaal gelijk! Maar er zitten ook voordelen aan drachtig zijn hoor! Je bent nooit echt alleen!"riep ze terug. Dat vond ze zo leuk. Er was altijd iemand in de buurt tegen wie ze kon praten en die af en toe ook een teken van leven gaf. Nu was ze bij hem. Ze stopte en hoopte dat ze snel weer op adem kwam. Ze had echt geen conditie zeg! Gulzig hapte ze in het gras. Het was nog een beetje nat van de dauw van vanmorgen en smaakte een beetje zoet. Het was echt prima gras! Toen ze niet zo veel honger had en het veulen iets minder nadrukkelijk trapte keek ze op. "Heb jij eigenlijk een kudde?"

"Ik ben ook niet alleen, ik heb altijd shetjes om me heen" riep de jonge hengst. Puck keek hem een beetje plagend aan. "Zie ik er uit als een shetje?" vroeg ze vrolijk."zo dik ben ik nou ook weer niet!" lachte ze. Oke, ze was dikker dan hem. Maar ze zag hier toch echt nergens een shetje die niet Buster heette. Buster begon hyper rondjes te rennen en te bokken. "Laat ik dat maar niet proberen." Mompelde Puck. Ze had het een tijdje geleden geprobeerd en ze was precies vijf centimeter van de grond gekomen. Dat was niet zo'n heel briljante bok geweest. Oke, vijf centimeter was misschien een beetje overdreven. Gewoon in de galop zat je daar ook al overheen, maar meer dan twintig was het echt niet geweest."Jong zijn is fijn...Je kunt van alles doen, Springen, wild galoperen, steigeren, als je dat doet als je 20 bent heb je zo een hernia!" Puck lachte. Hij was nog wel erg jong. Zeker nog niet uitgegroeid. Niet dat Puck nou op maximale lengte was, maar deze pony was eigenlijk nog een soort puber. Ze vond het wel grappig. Ze mocht hem wel. "Maar zit je in een kudde?" vroeg ze nog een keer aan het inmiddels weer rollende bruine gevaar.

Buster keek de merrie aan. "Nee, maar ik wil bij delanie, Jij dan?" Vroeg hij aan Puck. Buster begon weer te eten en keek naar de merrie. " lijkt me wel saai drachtig zijn hoor, gelukkig zal ik dat nooit worden. Je moet overal mee uitkijken, met wat je eeet met wat je doet, met wie je omgaat, want als je natuurlijk met een slecht iemand omgaat kan je dat ook worden en word je veulen ook" Buster brieste en at weer verder. Zijn jonge lijf tintelde door het zachte briesje wat er stond. Buster rilde daardoor en brieste nog een keer zo hard dat zijn neusgaten er pijn van deden.



-heeel heeeeel erg kort.

"Nee, maar ik wil bij delanie, Jij dan?" zei Buster als antwoord op haar vraag. Puck keek hem verrast aan. "Délani!.... Wil jij in Délani!" zei ze verbaast. "In dat geval krijg ik in de toekomst waarschijnlijk nog wel met jou te maken." lachte ze. Haar kudde... Délani. "Dat is mijn kudde." zei ze op rustigere toon om haar rare reactie te verklaren. Dat kon wel leuk worden! Hij bracht waarschijnlijk een heel vrolijke sfeer met zich mee. Ze verheugde zich al op de activiteit waarin hij voorgesteld ging worden. " lijkt me wel saai drachtig zijn hoor, gelukkig zal ik dat nooit worden. Je moet overal mee uitkijken, met wat je eeet met wat je doet, met wie je omgaat, want als je natuurlijk met een slecht iemand omgaat kan je dat ook worden en word je veulen ook" weer lachte Puck. Ze was vrolijk vandaag. Dat kwam waarschijnlijk door het geweldige lenteweer. Eindelijk scheen de zon weer. "Het valt ontzettend mee hoor. Het is alleen het laatste stukje even dat je veel moet uitkijken. En in een kudde als Délani zorgen ze echt wel] dat er geen slechte paarden mijn veulen beinvloeden."" ze keek even liefdevol naar haar buik. "Ik ben waarschijnlijk niet meer zo heel lang drachtig." "au" "Ja, je hoeft echt niet zo hard te trappen hoor, ik weet zo langzamerhand echt wel dat jij er ook bent." zei ze zachtjes tegen het diertje in haar buik dat zich ook in het gesprek mengde.

"Nou.. in iedergeval delani is wel mijn droomkudde, een goede kudde onder leiding van een goede alpha" zei de kleine pony. Puck was stikum enorm trots op haar kudde! Haar oogjes twinkelden. "Ja, dat is het zeker... Het is vooral heel gezellig. En dat vind ik heb belangrijkste van een kudde. Dat je plezier hebt."Vrolijk dacht ze aan al haar kuddeleden. Eigenlijk was er geen een die ze niet mocht. En naar haar idee mocht iedereen haar ook wel. Ze voelde zich echt gewenst in deze kudde. En dat was zo anders dan de kudde waar ze in was opgegroeid! Daar was ze altijd de kleinste geweest en er was een hengstje uit haar jaar die dan ook zo'n drie keer per dag vrij duidelijk liet merken dat hij beter was. " Wanneer komt je veulen dan?" Eigenlijk is dat best een goede vraag. Ik heb echt geen flauw idee wie mij gedekt heeft en wanneer, dus met een beetje geluk snel." Ze keek een beetje verdrietig voor zich uit. Het was in ieder geval niet in overleg gegaan... Maar goed, het veulen was inmiddels wel welkom. Ze hoopte alleen al een hele tijd dat ze geluk had. Dat ze niet gedekt was door een paard maar door een welsh uit de kudde waar ze een tijdje had gewoond toen ze over Kenzo heen probeerde te komen. Wat overigens niet echt gelukt was...