Ghehe voor iedereen die mevrouw famous/perfect zelf wilt spreken ghehe

Blij liep ze door de bossen, ze had een kind, een pracht van een kind; Padeau haar pracht. Natuurlijk was Painted ook haar supah pracht, haar prachtigste pracht. Dat zou het altijd blijven, altijd. Ghehe ze grijnsde en kromde haar hals sierlijk. Ze maakte een bokkesprong (net als op haar plaatje die ze nu heeft) en hinnikte van blijdschap. Het was raar geweest, pijnlijk maar tegelijkertijd ook grappig. Grappig door al die toeschouwers, Painted was flauwgevallen, Courage was bijna dood gegaan (wat ze echt super lollig vond!) omdat ze zomaar begon te kreunen en te steunen en dat soort blabla. Ghehe daar was arme Courage, van slag en helemaal de weg kwijt, nee ze zou het niet meer redden om normaal te zijn dacht Amani grijnzen. Ghehe het was melig geweest en Padeau was een pittig dametje. Problemen kon ze met haar krijgen maar vooral veel lol, heel veel lol. Ze grinnikte en liep verder. Uitsloverig kromde ze haar hals en tilde haar staart zo hoog op dat het aan het einde van haar staartwortel krulde. Ze was een pure Arabier en dat kon je heel af en toe merken ook. Ghehe ze greens. Amani liep hier gewoon door het bos vol met bomen (duh) en ze was blind. Iedereen zou denken dat ze tegen bomen zou botsen maar dat was niet zo, ze voelde het gewoon aan. De voskleurige merrie tilde haar benen extra op en haar zeidezachte manen deinden zachtjes mee. Ghehe dit was wel leuk, moest ze vaker doen wellicht. Ze snoof en krulde haar lip op, ze fleemde. Bah wat een vreselijke geur maar dan ook weer…. Niet. Ze had het eerder geroken, wat haar vroeger blij maakte. Opeens besefte ze wat het was, een lijk, een rottend lijk. Vol afschuw keerde ze zich om en vluchtte weg. Weg van het lijk, weg van alles. Ze belandde in een struik en struikelde waardoor ze viel. Haastig krabbelde ze op en strompelend liep ze verder. Er was niets ernstigs schatte ze. Gewoon wat schrammen en een blauwe, pijnlijke plek. Boos schudde ze haar hoofd en draafde sierlijk verder alsof er niets was gebeurd. Het was geen paarden lijk maar van iets kleins. Iets anders. Iets wat ze niet kon plaatsen. Ze wist het al een wolf. Die moest dan gestorven zijn door iets gemeens, misschien een paard dat slachtoffer was van een aanval van de wolf en hem per ongeluk of expres doodde. Amani piekerde er niet meer over en zuchtte. Ghehe was ze nou van niets bang geworden. Ghehe dat was toch erg. Hoofdschuddend galoppeerde ze aan. Haar voorhand ging wat extra omhoog wat haar nog mooier en sierlijker maakte. Rustig glimlachte ze en snoof nog eens. Een ander paard zou haar pad kruisen. Nu nog niet maar wel zometeen. Over een tijdje. Ghehe leven dit keer. Amani grinnikte en bleef sierlijk galopperen. Wat moest ze doen als ze een slecht paard tegen zou komen? Misschien haar oude masker opzetten? Ghehe dat zou lollig kunnen zijn. ‘Gegroet edel paardgenoot ookal ben je niet edel maar eerder suffig’ ghehe ze zag het al voor zich. Omg dat zou echt leuk zijn. Weer snoof ze en werd er iets wijzer van, een merrie. Verder wist ze het niet. Het paard was echt veel te ver weg om te constateren of ze goed of slecht was ookal maakte dat geen snars uit. Ghehe moest ze nog door blijven kletsen of njeet? Ghehe ze bleef nog maar even kletsen. Amani vroeg zich af waarom ze steeds ghehe zei, het was lollig om te zeggen en inmiddels wel een gewoonte. Amani draafde aan en hief haar hoofd trots. Met een korte tik van haar staart had ze een daas vermoord, nu was ze dus een echte killer. Amani grinnikte. ‘killer’. Ghehe dat paste nu niet meer bij haar. Never ever niet meer. Nogmaals snoof ze, merrie dat wist ze. De rest maakte haar confused. Vleugje neutraal, goed en ook slecht. Jeesz wat voor problemen had ze nou? Iets ergs misschien. Voor zover ze wist was het geen bekende en dat maakte haar ook confused. Ghehe, ja dat moest gewoon in schuine letters. Was ze nu weird? Nope, dat was ze niet, ze was ubahdubah normaal ghehe. Eigenlijk…. Was ze zelfs Famous ghehe. Iedereen die op bezoek kwam, dat was toch wel speciaal. Ze bedoelde maar, haar veulen trok meer paarden aan dan de hoeveelheid van leden in FF of hoe je dat ook kon neerzetten als gestoorde gek. Ghehe wat ze natuurlijk niet was. Amani hoorde nu met haar superieure gehoor krakende takjes en wist dat ze dichterbij was. Ghehe, dacht ze vriendelijk. Amani hinnikte zacht en hield sierlijk halt. De merrie kromde haar hals sierlijk en wachtte geduldig af.

Yara dan maar ghehe

owja, het ging inderdaad wel lekker

Yara liep mank door het bos. Ze had een oor naar achteren gedraaid en de ander naar voren. Ze moest elk geluid horen, zodat ze optijd alles zou kunnen zien. Deed ze dat niet, dan was het haar dood waarschijnlijk. De geur van een ander paard drong haar neus binnen. Het was geen bekende geur, dus niet Madness of Dark Spirit. Yara draaide haar oren naar voren en liep naar de geur toe.Een vos merrie met een witte bles op haar hoofd stond met haar hals sierlijk gekruld. Ze kende de merrie niet, maar een ding viel haar op; de doffe blik in haar ogen, was ze blind? Dat zou kunnen, maar het was duidelijk dat deze merrie er geen moeite mee had. "Hoi! Ik ben Yara, en jij?" vroeg Yara opgewekt. Maar wacht eens, ze kende de merrie wel! Dat was de merrie die een veulen had gekregen, en met het zwarte paard dat was flouw gevallen! Ze grinnikte even bij hetidee.

Alle poooownies nog aan toe, zij was ook bij de bevalling. Nu ze eraan terug dacht was het een hele rare bevalling geweest. Niet normaal eigenlijk. Maar hé, daar was Banani voor, die moest ervoor zorgen dat alles op stelten stond. Woesjjjj…. Daar kwam dat hippe –licht gestoorde- paardje al aan –want je moest minstens licht gestoord zijn om bij Banani’s bevallingen te wezen ghehe-. Ja, het was wel zo, je besluit niet zomaar naar die feestelijke bevallingen te gaan, dan moet je eerst nadenken of het geen creeps zijn die je willen opeten omdat er nou toevallig een veulen is ghehe. Omg, wat was ze toch weer goed bezig. Tik, tak, tik, tak, zo gaat de klok in mijn hoofd, dacht ze toen ze nog altijd wachtte op die poowneyyy. Woesjjj, woesjjjj, woesjjj deed ze terwijl ze langzaam haar hoofd heen en weer haalde, deed of nog iets anders. Ghehe, dit was lollig. Even snoof Amani en constateerde dat de merrie nog een paar stappen moest nemen voor ze bij Banaanzel was. Ze hoorde haar woorden. Ghehe Yara. ”Ejj dude! Men noemt bij Banani, Banaanzel, -god mag weten waarom XD- en ze noemen met Amaanzel en creep en weird maar in feite heet ik Amani djuuude!” Zei ze chill. Ghehe, ja die woorden moesten gewoon schuingestreept, nare gewoonte toch? ”Bananan zijn wel lekker, Amanen niet.” Sprak ze alsof ze van een compleet andere wereld kwam. ”En jij, Yara van planeet aarde, jij was bij mijn geweldige chille bevalling ghehe.” Grinnikte ze. Als ze zo doorging werd ze nog gestoord. Misschien moest ze ooit weleens met Painted praten over alles wat ze deed . Woesjjj dan wist Yara ook dat zij en Painted flauw waren gevallen ghehe. Hoe zat dat nou precies? Waarom viel PB nou flauw ghehe? Amani zuchtte en grinnikte toen Yara grinnikte. ”Waarom wil je miss Perfect spreken? Ik heb een… hoe heten die dingen nou…? O ja, ik heb een bodyguard ghehe.” Grinnikte ze. Oke, nu was het tijd om even normaal te doen ghehe, dit kon toch niet ? ”Oke, ff chillax nu, ik ben dus Amani, het normaalste paard in dreamhorses en ik ben dus niet gestoord….. Oke, misschien een beetje.” Zei ze grinnikend. Amani had geen humor, misschien moest ze bewijzen dat ze humor had maar als je geen humorlocitie had kon je het ook niet bewijzen, kraakte ze haar verkakte hersenen. Bah, vakantie is niet goed voor je denkvermogen, dacht ze quasi boos. Ghehe, had ze nog iets te zeggen? Jupperssss! ”Dus Yara, je bent kuddeloos, goed maar ook weer slecht maar ook neutraal, dat is nieuw voor me. Ik vermoed dat je bij de bevalling ook een grote zwarte fries heb zien liggen? Da’s mijn geweldige partner en hij heeft een eigen kudde, Fire Flame ghehe wat geweldig toch.” Ratelde ze maar door. Yay, ze had het weer voorelkaar, dit ging zoals altijd over koetjes en kalfjes en sloeg nergens op. Ghehe, nonsensjes sloeg ze uit. Ze werd meegesleurd in de hippie wereld. Ohmynoesjes! Dat mocht niet. Hmmm…. Noesjes, soesjes ghehe lekker. Amani grinnikte en richtte haar aandacht op het normaal doen. ”Sorry, ik weet niet wat me overkomt maar ik ben vandaag gewoon zo.” Lachte ze. ”Trouwens, mijn smexy veulen heet Padeau en mijn hotte partner heet Painted Black. Heb jij nog iets?” Vroeg ze ernstig. ”O wacht, nog iets over mezelf, ik ben blind ghehe.” Waarom ratelde ze maar door als een of andere gek, nu wou niemand meer met haar spelen, snikkerdesnik. Foei, stout Amani, nu moet je gewoon op Yara concentreren, als dat lukt krijg je wel een koekje, zei een stemmetje in haar. Ghehe, koekjes! Daar was ze wel voor in en ze hield braafjes haar mond.


[ omg…. ]

”Ejj dude! Men noemt bij Banani, Banaanzel, -god mag weten waarom XD- en ze noemen met Amaanzel en creep en weird maar in feite heet ik Amani djuuude!” Zei ze chill. Yara keek de merrie raar aan. Of ze was prettig gestoort, of ze was nu in een hele rare bui... ”Waarom wil je miss Perfect spreken? Ik heb een… hoe heten die dingen nou…? O ja, ik heb een bodyguard ghehe.” Grinnikte ze. Ja, nu wist ze het zeker, dit paard was gewoon prettig gestoord! Een grinnik ondsnapte uit haar keel, Amani kon gewoon raar doen, Yara was daar te onzeker voor, stel je voor wat andere zouden denke, deze merrie had daar duidelijk geen last van. ”Oke, ff chillax nu, ik ben dus Amani, het normaalste paard in dreamhorses en ik ben dus niet gestoord….. Oke, misschien een beetje.” Zei ze grinnikend. Yara keek haar aan. "Een beetje... Weet je dat zeker?" nu kon ook zij de humor wel zien. ”Dus Yara, je bent kuddeloos, goed maar ook weer slecht maar ook neutraal, dat is nieuw voor me. Ik vermoed dat je bij de bevalling ook een grote zwarte fries heb zien liggen? Da’s mijn geweldige partner en hij heeft een eigen kudde, Fire Flame ghehe wat geweldig toch.” Dat waren de woorden die ze nu juist níét wilde horen. Niemand had het er verder over gehad, op Dark en Madness na. ”Sorry, ik weet niet wat me overkomt maar ik ben vandaag gewoon zo.” Lachte ze. ”Trouwens, mijn smexy veulen heet Padeau en mijn hotte partner heet Painted Black. Heb jij nog iets?” Vroeg ze ernstig. ”O wacht, nog iets over mezelf, ik ben blind ghehe.” Dus Yara's vermoede had geklopt. "Nou alles over mij weet je zelf al merk ik." door die ene zin van Amani was ze van bang, naar vrolijk, naar verdrietig en misschien wel boos gegaan. Waarom moest ieder paard het nou weten, waarom had zij dit ***** leven?! Woedend stapte ze met haar hoef op de grond. Maar metteen daarna ondspande ze weer. Het had geen zin om boos te zijn, ze zou amani ook saggie maken, en dat wilde ze niet.

Omg, was het dan zo duidelijk? Zo duidelijk dat er een draadje los hing of eigenlijk al haar draadjes? Oh hemel nee, nu moest ze alleen zijn en alles op een doodnormaal rijtje zien te krijgen. Waarom was PB nou weheheeeg? Als ie terug zou komen dan kwam hij erachter dat Amani gek was geworden en hij haar dumpen zou. Oh my noesjes dat mocht niet, OMG nee! Mijn hemel dat is een fiasco, een ramp. Oke, oke chill nu! Ze sloot zichzelf gewoon op, niemand die het zou merken maar hoe moest het nou met Padeau? O nee, geen oplossing. De dokter! O wacht, die was op vakantie. Hmmpff waarom lieten ze haar in de steeeeeeek. Oke, ze moest even normaal doen. Er stond hier een paardje die niet hyper was en Amani was dat wel. Een oplossing? Nopez, niets, noppes nada. De woorden van de merrie brachten haar weer met een smak in de realiteit. ”Hoezo; je weet alles over me? Ik weet niets over je, ik weet alles over mezelf, Padeau en Painted Black maar niets over jou, je naam ben ik ookal vergeten omdat ik…. Omdat ik….. Ik weet niet waarom maar ik weet het nietmeer omdat ik nogal ehh…. Drukjes in m’n hoofd ben ghehe.” Hyperde ze verder. Ze hoorde dat de merrie op de grond stampte van woede maar verzonk gelijk weer in allemaal overpeinzingen. Ghehe moest ze nou een poedel nemen of een labrador als blindegeleide hond? Een poedel was schattig hoorde ze maar een labrador lief. Hmm wacht, er was een Labradoodel. Een Labrador en een Poedel, beiden maar dan gekruist. Omg die moest ze nemen. Eigenlijk moest ze gewoon gelijk op weg maar dat zou ze die merrie achterlaten en ze wist niet waar ze ze kon halen. Pff, flauw zeg. ”Ghehe, laatmaar, ik weet je naam weer. Yara. Ghehe ik ben toch knap. Maar zeg, hoe vond je de geweldige bevalling een kleine week terug?” Ratelde ze verder. Woesjjj wat kon ze toch geweldig zijn hea? Juppers, niemand zo geweldiger dan een Banaan. Amani kon zich niet meer inhouden (want ja, ze hield zich nog in XD) en hupte van been naar been waarna ze hyper als ze was rondjes om wat bomen huppelde en met een sliding stop voor Yara’s neus stopte. ”Oh my god! OMG ik kan western!” Nee, ze kon geen moment stil blijven staan. Nu moest ze er weer vandoor maar smakte tegen een boom aan. Als een dooie bleef ze liggen met haar voeten naar boven. ”Ghehe ik kan ook acteren.” Ratelde ze verder terwijl ze opstond met een sprong. Oke, nu bleef ze staan terwijl ze vrolijk met haar oortjes heen en weer zwaaide. Charmaahaant ghehe. Noesjes, ze had PB al en dat was echt haar zwarte prins of koning, ghehe maakt niets uit ghehe. Eindelijk hield Amani haar waffel voor dat ene koekje die ze nog niet vergeten was.

Yara zuchte en keek naar het hyper actieve beest. Volgens Hopeful was Amani rustig. Nou ze zag het. "Hopeful zei dat je rustig was, nou ik merk er veel van." zei Yara. Okey, nu stoppen. Waarom was ze zo chagrijnig? "Sorry, ik heb gewoon me dag niet vandaag. En een hyperactief paard kan er dan niet bij." legde Yara uit. Ze zuchte en nam een hap gras. Het was gewoon Madness en Dark Spirit, die blijkbaar verlieft op haar was.

Flut

Met nog meer hyperheid draaide ze even een rondje en plofte neer op haar kont. ”Goed nu minder serieus en meer vrolijkheid. Ghehe vertel, je ziet er ongelukkig uit.” Sprak ze met een big smile op haar gezicht. Woesjjj Banani was gewoon geweldig, hip en hippie. OMG, Hope? Hope, hoorde ze nou Hope? ”Kennie Hope? Ceuwl! Ghehe die herkent me niet eens meer nu. Maar ja dat klopt,” Amani zat nog altijd met haar kont op de grond en vervolgde haar verhaal; ”ghehe eerst waren Hope en ik verliefd maar hij maakte me duidelijk dat hij het nog niet aankon, ik ging mee met de tijd en ontmoette Painted die me niet veel later de liefde verklaarde. Nu ben ik gelukkig met PB en misschien begin ik hem langzaamaan te vergeten.” Sprak ze serieus en terecht. Het was de waarheid. Ze voelde gewoon niets meer voor hem. Ze bedoelde maar, ze had nu een veulen, een partner en een kudde en alle geluk van de wereld en Hope was eigenlijk een beetje vergeten. Achja, zo was de wereld nou eenmaal. Maar het kwam niet zozeer door haar, Hope was weg leek het, woesjj zo van de aardbodem verdwenen. Amani grinnikte en stond op. Rustig liep ze naar achteren en schuurde alle takjes uit haar staart van het zitten aan een willekeurige boom. ”Maar oke, wat is er met u edel paardgenoot?” Sprak ze mysterieus. Even kijken of haar masker nog dubbeldik was. Ghehe Yara moest even antwoorden en zij moest weer mysterieus antwoorden en heeeeel beschaafd. Amani had een binnenpretje en bokte blij de lucht in. Met de antwoorden van daarnet had Amani niets. Hmpppffff nu had ze niet veel te doen dus ging ze maar in de mysterieuze houding staan die ze vroeger had gehad.



[gelieve langer te posten graag, dit is haast spam ]

”Goed nu minder serieus en meer vrolijkheid. Ghehe vertel, je ziet er ongelukkig uit.” Sprak ze met een big smile op haar gezicht. Yara knikte. "Ik ben niet zo vrolijk nee. Maar er is ook wel gebeurd. Op mijn lichaam is er geen plek zonder een litteken, zegt dat genoeg?" vroeg ze. ”Kennie Hope? Ceuwl! Ghehe die herkent me niet eens meer nu. Maar ja dat klopt,” Amani zat nog altijd met haar kont op de grond en vervolgde haar verhaal; ”ghehe eerst waren Hope en ik verliefd maar hij maakte me duidelijk dat hij het nog niet aankon, ik ging mee met de tijd en ontmoette Painted die me niet veel later de liefde verklaarde. Nu ben ik gelukkig met PB en misschien begin ik hem langzaamaan te vergeten.” Sprak ze serieus en terecht. "Ja, ik ken hope. En dat je hem vergeet zal hij niet leuk vinden, hij begint steeds geslotener te worden. Ik heb ook gehoord dat hij zelfmoord wilde plegen, maar ik denk niet dat dat waar is. Dat is niets voor Hopeful." Zei Yara. ”Maar oke, wat is er met u edel paardgenoot?” Sprak Amani mysterieus. Yara zuchte. "Ik heb een broer, Zeus. Hij wil me vermoorden omdat ik vroeger alle aandacht kreeg. Toen wilde ik slecht worden om wraak te nemen. Nou toen werd ik slecht. En toen na weet ik veel hoe lang weer goed. En nu is Madness boos op me. En Dark Spirit ook. Maar Dark deed heel raar. Tarzan en Madness zeggen dat hij verlieft op me is." zei Yara. Dat was ongeveer wat er gebeurd was.

"Ik ben niet zo vrolijk nee. Maar er is ook wel gebeurd. Op mijn lichaam is er geen plek zonder een litteken, zegt dat genoeg?" Zei Yara. Aha, Amani zette haar zogenaamde doktersbrilletje op en werd wat kalmer. Ze knikte en liet haar verder praten. Eigenlijk, waarom moest ze een brilletje op? Ze was blind of ze nou een bril had of niet. Ghehe nog wat bewijs dat ze gewoon kierewiet was. Eigenlijk verdeed ze best wel haar tijd. Yara was niet echt in zo’n mood vandaag en dan zou Yara Banaantje’s leuke mood ook laten kelderen. Nog altijd zat ze op haar kont en piekerde over van alles en nog wat. Over eigenlijk alles in haar leven dat haar dwars had gezeten. Haar vader, haar blindheid en eigenlijk die hele kak van een verleden. Een zooi was het, net als haar vader. Nein man, niemand hoefde haar meer te overtuigend dat slecht zijn beter was en dat moorden het allerleukste van de wereld was. Nooit meer! ”Weetje Yara, ik heb ook echt een shit verleden gehad. Een hele zooi was het maar je moet genieten van het leven en je ogen openen. Dat heb ik nooit kunnen doen.” Sprak ze tragisch. "Ja, ik ken hope. En dat je hem vergeet zal hij niet leuk vinden, hij begint steeds geslotener te worden. Ik heb ook gehoord dat hij zelfmoord wilde plegen, maar ik denk niet dat dat waar is. Dat is niets voor Hopeful." Zei Yara. Amani schrok van het nieuws. ”Ja maar zoekt hij dan geen contact ofzo? Maar één ding is glashelder. Het is zijn eigen zooi en hij moet het opruimen. Doet ie dat niet dan gaat het slechter en slechter met hem. Yara, ik was pre-cies als jij wist je? Niet meer wetend wat je moest doen. Slecht aan het worden en daarna goed, heen en weer worden geslingerd als een pop. Dat soort dingen heb ik ook gehad met mijn eigen vader. Maar kijk naar me. Ik ben m’n verleden vergeten en heb er iets zonnig’s van gemaakt. Ooit spreek ik Hope nog wel… Ooit.” Damn! Ziejewel? Nu was haar humeur gekelderd. Amani grijnsde vrolijk en stond met een plofje op. ”Goed, nu zet ik m’n doktersbrilletje af en ga je iets vragen.” Misschien was het verkeerd maar ze zou het kunnen proberen. ”Je zou ooit kunnen hinniken naar FF en ik zal je met open armen ontvangen. Alles komt op z’n pootjes terecht als je daarin gelooft!” Grijnsde ze hyper. ”Maar nu moet ik op hinniken reageren en gewoon verder. Ik zie je nog wel Yara.” En met die vrolijke woorden liep ze langzaam weg.

”Weetje Yara, ik heb ook echt een shit verleden gehad. Een hele
zooi was het maar je moet genieten van het leven en je ogen openen. Dat
heb ik nooit kunnen doen.” Sprak ze tragisch.Yara keek naar Amani. Weer een paard met een stom verleden. ”Ja maar zoekt hij dan geen contact ofzo? Maar één ding is
glashelder. Het is zijn eigen zooi en hij moet het opruimen. Doet ie dat
niet dan gaat het slechter en slechter met hem. Yara, ik was pre-cies
als jij wist je? Niet meer wetend wat je moest doen. Slecht aan het
worden en daarna goed, heen en weer worden geslingerd als een pop. Dat
soort dingen heb ik ook gehad met mijn eigen vader. Maar kijk naar me.
Ik ben m’n verleden vergeten en heb er iets zonnig’s van gemaakt. Ooit
spreek ik Hope nog wel… Ooit.” Yara knikte. "Ik weet niet waarom hij geen contact zoekt. Ik ben wel blij dat je ook zoiets hebt meegemaakt. Ik heb het nog niet echt kunnen verwerken." zei ze. ”Goed, nu zet ik m’n doktersbrilletje af en ga je iets vragen.” Yara knikte en wachte af. ”Je zou ooit kunnen hinniken naar FF en ik zal je met open
armen ontvangen. Alles komt op z’n pootjes terecht als je daarin
gelooft!” Grijnsde ze hyper. ”Maar nu moet ik op hinniken reageren en gewoon verder. Ik zie je nog wel Yara.” En met die vrolijke woorden liep ze langzaam weg. Een glimlach kwam op Yara's gezicht. "Dank je Amani. We zien elkaar nog." zei ze. Yara voelde zich metteen een stuk lichter.