![Ghehe. [open] Empty](https://2img.net/i/fa/empty.gif)
Keijra liep met een ongemakkelijke uitdrukking door het bos. Haar roetzwarte vacht viel enorm op tegen de bruine bomen en het groene gras. Nee, onopvallend was ze niet. Dat irriteerde haar wel een beetje. Haar oren lagen plat tegen haar nek, in haar bos manen gedrukt. Het was hier zo saai. Ze had niks te doen, het enige wat haar interesseerde was toch wel het irriteren van paarden die dachten haar te slim af te zijn. Of die dachten dat ze haar konden terwijl ze alleen een eerste indruk hadden. Ja, precies, je snapt haar!
Ze hoorde geritsel. Ze hief haar kop en haar oortjes vlogen omhoog. Ze keek nieuwsgierig om zich heen. Ze zag een kleine witte merrie, het beestje was hooguit één. Een grijns ontwikkelde zich op haar smoelwerk. Ze liep met een bezeten kop op het beestje af. Het keek haar aan, angstig. Keijra begon te draven. Het beestje leek het uiteindelijk te snappen. Wat een reactie vermogen zeg, Jezus. Het begon te draven, zo hard liep het niet. Keijra zette een galop in om sneller bij haar te komen. De adrenaline begon zich steeds sneller door haar aderen te stuwen. Het beestje begon steeds harder te lopen. Angstig keek het om naar haar. Het beest keek haar eigen ondergang duidelijk tegemoet. Keijra grijnsde breder. Het merrietje begon harder te lopen. Het leek uiteindelijk in de gaten te hebben dat er niet te spotten viel met deze black devil. Keijra hield de merrie nog niet helemaal bij, de merrie leek contact met haar te proberen vermijden. Dat was slim. Het bewoog zich opvallend lenig tussen de bomen door. Keijra was steeds net niet snel genoeg. “Verdomme..”. Mompelde ze. Ze moest en zou het merrietje te pakken krijgen! Keijra versnelde haar pas zo dat het leek of ze de grond niet meer raakte. Het leek of ze in een versnelling van een film zat. Wat natuurlijk niet zo was.
Keijra legde haar oren nog dieper in haar nek, ze lagen ondertussen tussen haar manen begraven. Ze had de merrie steeds net niet te pakken gehad. Haar hart ging als een razende tekeer. De lucht de ze in en uit haar longen stoof kwamen en gingen snel. Ze wist niet of hij nog sneller zou kunnen. Maar ze hechte er verder weinig waarde aan. De kleine vluchtende merrie voor haar leek het op te geven. Ze begon langzamer te galopperen. Dit was Keijra haar kans! Keijra drukte haar oren no dieper in haar nek. Een teken van inspanning. Ze zette zich af met haar achterbenen en sprong boven op het kleine merrietje. Bam, ze klapte met een harde klap op de grond. Er kraakte iets, iets wat voor de merrie onder Keijra niet goed was. Langzaam begon er een warme nattigheid onder Keijra te vloeien. Keijra grijnsde. Ja, het beestje was dood. Keijra zette haar tanden in het vel van het merrietje. Stukje voor stukje, beetje bij beetje begon ze het op te drinken. Het bloed wel te verstaan. Het smaakte haar opperbest.
Na enige tijd was ze klaar, haar bek zat onder het bloed maar het deerde haar niet zo meer. Ze verschoof het lijk van de witte merrie naast haar tot het in een struikje lag. Zo, niemand die het op zou merken. Nu maar even op zoek naar iets van een riviertje om haar bek schoon mee te maken.
[open]
566 woorden C: .
Ze hoorde geritsel. Ze hief haar kop en haar oortjes vlogen omhoog. Ze keek nieuwsgierig om zich heen. Ze zag een kleine witte merrie, het beestje was hooguit één. Een grijns ontwikkelde zich op haar smoelwerk. Ze liep met een bezeten kop op het beestje af. Het keek haar aan, angstig. Keijra begon te draven. Het beestje leek het uiteindelijk te snappen. Wat een reactie vermogen zeg, Jezus. Het begon te draven, zo hard liep het niet. Keijra zette een galop in om sneller bij haar te komen. De adrenaline begon zich steeds sneller door haar aderen te stuwen. Het beestje begon steeds harder te lopen. Angstig keek het om naar haar. Het beest keek haar eigen ondergang duidelijk tegemoet. Keijra grijnsde breder. Het merrietje begon harder te lopen. Het leek uiteindelijk in de gaten te hebben dat er niet te spotten viel met deze black devil. Keijra hield de merrie nog niet helemaal bij, de merrie leek contact met haar te proberen vermijden. Dat was slim. Het bewoog zich opvallend lenig tussen de bomen door. Keijra was steeds net niet snel genoeg. “Verdomme..”. Mompelde ze. Ze moest en zou het merrietje te pakken krijgen! Keijra versnelde haar pas zo dat het leek of ze de grond niet meer raakte. Het leek of ze in een versnelling van een film zat. Wat natuurlijk niet zo was.
Keijra legde haar oren nog dieper in haar nek, ze lagen ondertussen tussen haar manen begraven. Ze had de merrie steeds net niet te pakken gehad. Haar hart ging als een razende tekeer. De lucht de ze in en uit haar longen stoof kwamen en gingen snel. Ze wist niet of hij nog sneller zou kunnen. Maar ze hechte er verder weinig waarde aan. De kleine vluchtende merrie voor haar leek het op te geven. Ze begon langzamer te galopperen. Dit was Keijra haar kans! Keijra drukte haar oren no dieper in haar nek. Een teken van inspanning. Ze zette zich af met haar achterbenen en sprong boven op het kleine merrietje. Bam, ze klapte met een harde klap op de grond. Er kraakte iets, iets wat voor de merrie onder Keijra niet goed was. Langzaam begon er een warme nattigheid onder Keijra te vloeien. Keijra grijnsde. Ja, het beestje was dood. Keijra zette haar tanden in het vel van het merrietje. Stukje voor stukje, beetje bij beetje begon ze het op te drinken. Het bloed wel te verstaan. Het smaakte haar opperbest.
Na enige tijd was ze klaar, haar bek zat onder het bloed maar het deerde haar niet zo meer. Ze verschoof het lijk van de witte merrie naast haar tot het in een struikje lag. Zo, niemand die het op zou merken. Nu maar even op zoek naar iets van een riviertje om haar bek schoon mee te maken.
[open]
566 woorden C: .