Na toch wel een tijdje weg te zijn geweest, was hij dan toch terug, Hopeful, sommige zullen hem nog wel herinneren. Misschien waren er nog wel nieuwe paarden! Hopeful niet met een omhoog geheven hoofdje de Taiga binnen. Het was nu een wit pak op de grond, hij glimlachte. Heerlijk om weer terug te zijn. Hopeful schoof wat sneeuw weg met zijn hoef, het enige wat er over bleef was aarde. Bevroren aarde. Hope hief zijn staart als een vlag en sprong aan in galop. Hij sprong over een boom en gleed bijna uit. Hij lachte hardop. Ja, het was heerlijk hier!
[Iedereen]
[Iedereen]