I'm back, no matter what.

De forse Quarter hengst keek oplettend om zich heen, terwijl hij zijn grote bruine ogen over de heuvels liet vallen merkte hij een aantal kraaien op. Zonder enige intresse daar in nam hij een hap van de groene gras sprieten die zich voor zijn hoeven uitstaken. Hij was zo slim geweest om weer terug op Dream Horses te komen, de koele rust op de vorige gebieden waar hij voor heen geweest was had hem goed gedaan. Terwijl de hengst zijn staart tegen zijn flanken aan sloeg liet hij een schelle hinnik horen, hopend op een antwoord terug van een ander paard. Even stampte hij met zijn rechter hoef tegen de oppervlakte aan en wierp hij een blik in de verte. Iemand had hem gehoord, want hij hoorde hoef gekletter aan stommelen. Alert, met een nog altijd vriendelijke blik in zijn ogen probeerde Naruto in te schatten waar de hoef klanken vandaan kwamen. Terwijl zijn volle manenbos mee waaiden met de scherpe wind die er waaiden, wachtte hij af wie er zo voor hem zal staan. Misschien zou het wel een oude bekende van hem zijn, of misschien iemand die nog totaal onbekend voor de Quarter Horse zou zijn, wie weet.. Even nam de de hengst nog een hap gras tussen zijn mondhoeken, en terwijl hij het gras maalde met zijn speeksel en het daar na gulzig op slikte, stond er inderdaad een paard voor zijn neus.

Sultan snoof, krulde zijn hals lichtjes en sperde zijn neusgaten. Ritmisch raakte zijn hoeven de diepbruine aarde, zijn sierlijke neus rustte al snel op zijn gespierde borst en door de inspanning waren zijn aderen al snel wat opgezwollen waardoor ze zichtbaar waren onder zijn vacht. De frisse wind blies zijn manen op, waarna ze in hetzelfde model weer terug tegen zijn hals vielen.
Bij élke stap die hij nam voelde hij hoe de bries langs zijn vacht streek, Sultan voerde zijn tempo was op en gooide zijn achterwerk een enkele keer speels de lucht in, waarna zijn hoofd de lucht in ging en een luide hinnik zijn keelgat verliet. Al snel vaagde het geluid geleidelijk weg, door de dalen en heuvels van dit práchtige gebied. Sultan duwde zijn oren naar voren, haalde zijn neus een enkele keer op zodra hij een paardengeur dacht te ruiken en met zijn hoofd een tikkeltje gekanteld minderde hij vaart tót hij tot stilstand kwam. Luid gesnuif was afkomstig van de gespierde, gitzwarte hengst. Zijn spieren waren gespannen en al snel verscheen er een schim op zijn netvlies. Zodra hij éven had gekeken draafde hij aan, zodra hij was gearriveerd snoof hij kort en bekeek de hengst. `Hallo.` Was zijn korte, maar zéér vriendelijk begroeting terwijl zijn ogen in die van de hengst voor hem priemde. Kón hij hem niet ergens van? Hij kwam hem bekend voor, maar misschien verwarde hij hem wel met een ander paard. Sultan schraapte zijn hoef over de grond, zijn neusgaten waren wijd open gesperd en zijn ademhaling was sneller dan anders door de inspanning van daarnet. Terwijl hij de hengst even goed in zich opnam dacht hij na of hij hem écht niet kon. Naja, wie weet kwam hij daar straks wel achter.

Een gitzwart bespierde hengst hoordde dus bij de hoef klanken, aangezien deze nu dus voor hem stond. Naruto nam zijn geur goed in zich op en dacht deze al eens eerder opgevangen te hebben. Terwijl Naruto zijn donkerbruine ogen over de zwarteling liet glijden briestte hij even. 'Hallo.' Kwam uit het keelgat van het dier voor zich, een stemgeluid dat hij waarschijnlijk al eens eerder had gehoord. Hij moest deze hengst wel kennen, want aan hem te zien was het geen nieuweling hier. 'Hoi.' Beantwoordde Naruto hem, terwijl hij de hengst in zijn geheugen terug probeerde te halen, was dit niet Sultan? Hij kuchtte even, 'Ben jij niet Sultan..?' Vroeg de hengst terwijl hij de zwarteling vragend aan keek. Het was al wat kouder aan het worden, maar zijn vacht hielp hem daar bij waar door het nu net leek of hij in een bruine beer aan het veranderen was, bij die gedachtte verscheen er even een glimlach op zijn gezicht. Zijn vetlokken waren al wat langer aan het worden, en voor al zijn ruggengraat had al redelijk een wintervacht aan gemaakt. Normaal zou zijn vacht glimmen als het zomer was, en de zweetdruppeltjes zouden van zijn hals afglijden. Dat was nu dus niet het geval, maar zijn kolletje en zijn grote bruine ogen zou iedereen nog wel bekend zijn.

Sultan nam de geur van de hengst eens goed in zich op, herhaalde zijn beeld in zijn hoofd en kwam vervolgens bij de uitkomst. `NARUTO!` Riep hij, harder dan hij zelf had gewild. Sultan snoof eens kort, grinnikte en toverde een kleine glimlach rond zijn lippen. `Toch? Je bent toch Naruto?` Vroeg hij hem vervolgens en wachtte op een bevestiging. Het kón niet anders, die geur kwam hem zo bekend voor en ook zijn stemgeluid herkende hij. De zwarte hengst schudde een enkele keer met zijn hoofd, knikte vervolgens toen hij zijn naam hoorde en maakte zijn brede grijns zichtbaar. `Jup, dat ben ik.` Stelde hij vervolgens vast. Raar dat oude bekenden ineens terugkwamen, als Falcon nu óók eens terug zou komen. De zwarte hengst was kwaad op hem geweest om het feit dat hij zou gaan, terwijl het achteraf een goede keuze van hem geweest. Al was Sultan hem het liefste achterna gegaan en hem vervolgens gevraagd om terug te komen. Maar goed, het was gebeurt en hij kon de tijd niet terugdraaien. Wie weet kwam hij ooit wel weer terug, maar dan moest de grijze hengst níet raar opkijken als Sultan kwaad op hem zou zijn.
Sultan richtte zijn ogen weer op de hengst voor hem, wachtend tot hij zou zeggen dat hij Naruto inderdaad was. Hij hoopte het, want het was fijn om oude bekende weer terug te zien zodat je wist hoe het met ze ging. `Hoe gaat het met je?` Vroeg hij vervolgens, om de stilte te doorbreken. Héél goed kon hij de Quarter Horse niet, maar na een paar ontmoetingen kon hij hem wél herkennen. Zover Sultan wist was de hengst goed, heette hij Naruto en hád hij een partner. Voor de rest wist hij niets over de hengst.

Naruto briestte vrolijk toen de hengst hem herkende, het was dus inderdaad Sultan. Toen de zwarteling hem vroeg hoe het met hem ging beantwoordde hij hem, 'Goed! Rustig! En met jou?' Terwijl hij even met zijn ogen knipperde ging hij verder, 'En met jou dan!?' De hengst bekeek Sultan nog even, het was hem echt! Eindelijk had hij dan weer eens een bekende voor zijn neus staan. Opgewekt keek hij in het rond, het was fijn om weer in Dream Horses te zijn! Hij was uitgerust, maar ook voldaan. Hij kon er weer helemaal tegen aan, en zou nooit meer weggaan. Of ja, wie weet, want hij kon natuurlijk niet in de toekomst kijken, alhoewel hem dat wel fijn leek.. Hoe dan ook, het was super om een terug keer te maken, en hij zou nog wel even blijven! Afwachtend wachtte hij op Sultan's antwoord, terwijl hij vrolijk zijn staart tegen zijn beiden flanken aansloeg.