'Till I forget about you!

In een rustige draf ging Visual naar het westen. Moeras hier, moeras daar, moeras overal. Ze rolde met haar ogen. Waar was het niet moerassige gedeelte nou? In het noorden was het misschien koud, maar daar was het tenminste niet slijmerig en dood en dingen. Okee, ze moest dus nu heel kil en serieus gaan doen. Had ze de afgelopen weken goed kunnen oefenen. Voor haar idiote plan dat haar eigen pleegmoeder, de enige die überhaupt voor haar zorgde, de kop kostte. Visual schudde met haar hoofd. Ze had het niet zo ver willen laten komen. Ze had het anders willen hebben. Maar de dwang om het te doen was te groot. Veel te groot. Ze moest Rival zien te ontwijken, voordat het plan hem nog de kop kostte. Niet dat het haar wat kon schelen, maar die hengst was verschrikkelijk groot en gespierd, ze kon hem niet veel aandoen. Stiekem hoopte ze er wel op dat die tijd ooit zou komen. Ja, dat de tijd die een keertje echt zou moeten komen ook een keertje zou komen. Ze leek wel schuldgevoelens proberen te geven aan boven waar waarschijnlijk alles in scène wordt voorbereid. Maar goed, het moeras dus. Het was slijmerig en dood en kil. De bomen waren verschrompeld, alsof er een grote brand was geweest. Maar ze waren niet verbrand. Ze waren vergiftigd, versijpeld omdat ze niet weg konden rennen uit het verdoemde gebied. Andere dierenskeletten die niet snel genoeg waren om door het moeras heen te trekken lagen er ook. Het leek op een groot kerkhof, en dat was het eigenlijk ook. Het deed Visual niet veel, aangezien ze niet erg snel bang was gemaakt. Ze schudde even zodat haar manen even goed kwamen te liggen, ze lagen al de hele ochtend op de verkeerde plaats. Goed, wat was ze geacht hier te doen? Niks? Oh ja, proberen balans te houden. Ze spitste haar oren. Een paard. Meteen draaide ze zich om, ging in een dominante houding staan en keek minachtend naar het paard dat haar naderde. Een mooie slechtzakjeshouding toch?

[Nar en meerderen(als Nar dat wil ;3)]

Nar trok haar wenkbrauw op toen ze een bruin schepsel door het bos zag lopen. Allemachtig, die was apart gebouwd! Ze had een vastberaden indruk met een gefakete kilheid. Nar rolde met haar ogen: Ja hoor, nog één. Liepen er nog meer van deze "bad-asses" rond? Tot nu toe had Nar ze bijna allemaal proestend uitgelachen. Op het laatste moment wist ze haar lachen elke keer in te binden, anders had ze hier waarschijnlijk niet meer gestaan. Ondanks dat Nar graag aan het vechten deed en in dat opzicht ook een ware soldaat was. Of soldate, hoe dat maar genoemd werd in de vrouwelijke vorm. Nar sjokte verder, nieuwsgierig naar wat het bruine mormel allemaal nog meer zou doen. Ze leek uit haar doen en laten, wat Nar interessant, of nou ja, in ieder geval boeiend vond. Interessant was een te groot woord. Boeiend klonk lichtelijk verveeld, bij gebrek aan beter, en dat klopte wel aardig. Nar verveelde zich behoorlijk hier in dit gebied, dus ja, dan ging je voor de bijl en levenloze dingen volgen. Het gebied, Dream Horses, had enige gelijkenissen met een soap. Die was dood, dan die. Dan kreeg die weer een kind terwijl die net bevallen was en kwam de ander weer terug die dood was verklaard. Interessant. Saai. Vervelend. Hoe wilde je het omschrijven? Nar brieste en likte langs haar lippen. Ze klapperde een keer met haar schedel door haar kop omhoog en omlaag te doen. Kerkhof was wellicht een goede benaming voor deze vlakte. Meer. Nar snoof nog eens en zwiepte agressief met haar staart. Ze verveelde zich enorm. Uiteindelijk merkte Nar dat het paard voor haar stil stond. Verrast richtte ze haar blik op het dier dat zichzelf nu ineens bazig opstelde. Nar liet een verbaasd geluid horen en rolde daarna met haar ogen.
'Applaus hoor! Respect voor wat jij allemaal kan met je fan-tas-ti-sche lijf! Ik word er bijna bang van hoor,' zei Nar. Om het geheel nog wat sarcastischer te maken, boog ze overdreven door haar linker been iets naar voren te leggen en haar hoofd te buigen. Wanhopig leek dit dier.
'Oké, en alle gekheid op een stokje: Waar heb jij in godsnaam last van? vroeg Nar geamuseerd. Deze merrie was wellicht toch interessanter dan dat ze leek, ook al was de roetzwarte ukkepuk kleiner dan de bruine merrie voor haar. Even overwoog Nar om te vragen of dit een soap-actrice was met een hele reeks verhaallijnen erachteraan of dat ze geen leven had en zo deed. Nar streepte alles weg.
'Wie ben je?' vroeg ze uiteindelijk terwijl ze zich ontspannen doch verveeld opstelde.

Schedelkop. Dat was het eerste wat Visual van de nota bene kleinere merrie voor haar kon omschrijven. 'Applaus hoor! Respect voor wat jij allemaal kan met je fan-tas-ti-sche lijf! Ik word er bijna bang van hoor,' Even keek Visual bedenkelijk, spitste haar oren, en pas toen ze merkte dat er niemand verder in de buurt was, ging ze weer in een normale houding staan, en rolde met haar ogen. Erg origineel was de merrie nou ook weer niet hoor. Ze had al duizenden neutrale paarden gezien met een grote bek. Maar deze was een beetje klein en een beetje niet origineel in haar ogen. 'Oké, en alle gekheid op een stokje: Waar heb jij in godsnaam last van?' vroeg de merrie. Visual keek omlaag en had de neiging schedelkop uit te lachen om de lengte, maar ze was geen bitch, noch hypocriet, daarmee bedoelde ze dat ze zelf ook nog steeds een mini was. 'Wie ben je?' Was dat het laatste? Ja, laat iedereen maar even uitpraten. Was wel zo beleefd. "Wie ik ben? Ik ben Visual. Van buiten slecht, van binnen neutraal. Ik sluit me bijna aan bij de Valkyrie als een soort van spiondinges. Ik heb nergens last van, behalve een schuldgevoel maar ik ga er niet over praten..." Met een groot schedelkopveulen, wilde ze eraan toevoegen, maar ze was niet in de bui om de merrie te beledigen. Wat ze wel gemerkt was was dat het een volwassen paard was. Dat schedel zat was in de weg bij de groei. Grappig hoe dat het leven van een paard kon veranderen. En daarmee bedoelde ze het uiterlijk van een paard, met name de lengte van het paard etcetera etcetera. Ze had geen zin er verder over na te denken met haar filosofische brein. "Wil je nog meer weten?" zei ze luchtig. Zo, mocht die merrie haar woordenoverstroming eens netjes in de rijtjes plaatsen. Ze had de verveelde uitdrukking op de merrie haar gezicht wel gezien. Even kijken hoe ze hierop zou reageren. De merrie... Visual had haar nooit eerder gezien, en ze was waarschijnlijk ook niet echt bekend met Dreamhorses. "Jij bent hier nog niet zo lang heah?"

Nar trok haar wenkbrauw op toen het stil werd. Het bleef stil. Lang stil. Ellendig stil. Nar tikte geïrriteerd met haar hoef op de modderige grond. Verdorie, was de merrie dan toch echt saaier dan ze had voorzien? Ze trok haar wenkbrauwen op toen de bruine eerst bijna schichtig om zich heen keek voor ze ook maar iets antwoordde. Het mormel was, apart. Dat was het juiste woord. Nar, de meest onoriginele merrie in de geschiedenis als het blijkbaar aan Visual lag, liet haar blik nog eens over de merrie heen gaan.
'Visual du...' Nar hield naar mond toen Visual blijkbaar nog niet klaar was met praten. Een neutraaltje? Aha. Dat verklaarde een hoop. Wat had ze hier dan in godsnaam te zoeken? Nar grinnikte spottend.
'Spion? Jij? Kom nou. Ze hebben je écht wel door heur, tenzij ze achterlijk zijn,' lispelde Nar naar de merrie, genaamd Visual toe. De Alziende dus? Mooi, want dan werd dat haar bijnaam dus.
'Visual, mijn verknipte gevoel voor humor wil je bijzonder graag de Alziende noemen en ik kan het niet onderdrukken, dus neem me alsjeblieft niet kwalijk. Wat wilde je trouwens zeggen over mijn schedel?' vroeg en zei Nar tegen Visual, die voor de zwarte verder door het leven ging als de Alziende. Hopeloos. Spion worden terwijl je in feite neutraal was. Nar grinnikte schamper.
'Weet je wat? Kom fijn Nirvana joinen. Ik wil ook spioneren want ik haat het om op m'n kont te zitten. God, ik heb nu al meer tegen je gezegd dan dat ik in twee uur tegen een gemiddeld dier. Ik mag jou,' zei Nar met een twinkeling in haar blik. Hoe de Alziende het opvatte moest ze zelf maar weten. In combinatie met haar naam was het een perfecte spion. Ze had alleen haar karakter - en waarschijnlijk haar verleden - niet mee. Nar rolde met haar ogen toen Visual begon over dat ze haar verleden niet met Nar wilde bespreken. Nar likte een keer langs haar drooggeworden mond voor ze antwoordde.
'Mijn God, spaar me! Ik hoef geen ellenlange verhalen te horen. Ik ben maar een simpele ziel die niet al te complex denkt. Excuses!'

'Spion? Jij? Kom nou. Ze hebben je écht wel door heur, tenzij ze achterlijk zijn,' "Uche. Je hebt het hier wel over slechtzakjes hoor." grijnsde Visual. 'Visual, mijn verknipte gevoel voor humor wil je bijzonder graag de Alziende noemen en ik kan het niet onderdrukken, dus neem me alsjeblieft niet kwalijk. Wat wilde je trouwens zeggen over mijn schedel?' Visual keek een beetje vreemd op. Wat was dit voor een merrie? In ieder geval met een verknipte humor dat ze net nog toegaf. Alziende. Ze zag niet alles. Maar ze zag wel het antwoord op elke vraag. "Niets hoor." zei ze koeltjes. Toch was ze nieuwsgierig naar het verhaal achter de schedel en ze vroeg nieuwsgierig terug: "Hoe kwam je eigenlijk in dat schedel terecht?" 'Weet je wat? Kom fijn Nirvana joinen.' Ze verstarde even, en dacht terug aan het beeld van Nirvana die haar woedend uit de buurt van de bijna dode Boots haast gooide. "Ja joh, zal ze leuk vinden..." zei Visual een beetje afwezig. 'Ik mag jou,' Hoorde Visual weer, de stem van de merrie terugkomend. Yay. Dus een seconde geleden zat ze nog de spot te drijven met haar spionnenslechtzakjesachtigegedoe, daarna mocht ze haar opeens. Interessante merrie ja. Heel interessant. 'Mijn God, spaar me! Ik hoef geen ellenlange verhalen te horen. Ik ben maar een simpele ziel die niet al te complex denkt. Excuses!' "Jeuh, gelukkig maar." zei Visual grijnzend. "Dit verhaal is nog te kort om als ellenlang te beschrijven. En ik moet stoppen met filosofisch doen." zei Visual daarachter droog. "Maar het is ook het verhaal waarom ik mij niet aansluit bij Nirvana, laat staan een andere neutrale kudde. Bovendien vind ik het geen neutrale kudde. Er kunnen ook goede en slechte paarden in. Neutraal is neutraal en dat moet ook zo blijven. Stel dat er oorlog komt, mag niemand een kant kiezen. Dan is het dus geen neutrale kudde meer." En aan de sfeer van de afgelopen dagen wist Visual dat er weer een oorlog aankwam. Zou ze aan de slechte kant moeten vechten? Waarschijnlijk wel ja. Anders was haar plan volledig naar de knoppen. Ze wachtte maar op een reactie van de merrie waarvan ze nog steeds niet de naam wist.

Nar rolde met haar ogen.
'Dat ze slecht zijn houdt niet per definitie in dat ze zo stom zijn als het achtereind van een varken, Alziende,' bromde ze verveeld terwijl ze haar tong langs haar mondhoeken liet gaan. Kom op, niet iedereen was zo idioot achterlijk als sommigen hier klaarblijkelijk waren. Och, sommige van de goede kant waren achterdochtig en sommigen neutralen viel nog geen normaal gesprek mee te voeren. Deze, uhm, Alziende ging er direct vanuit dat iedereen haar met een 'ja' en 'amen' aan zou nemen. Idioot, stom, synoniemen voor haar ideeën over de donkere kant zonder koekjes. Nar trok haar wenkbrauw op toen de Alziende eerst zei dat ze niets over de schedel had en vervolgens vroeg hoe ze erin kwam.
'Knurft, dan heb je er dus wel wat over. Maar dat is niet van belang nu. Komt wel een keer,' antwoordde Nar afwezig terwijl ze langs de Alziende heen keek naar een figuur dat ploeterde door de modder. Ze liet een verbaasd geluid horen toen Visual opmerkte dat Nirvana haar niet mocht.
'Zo zo, nu word ik toch wel nieuwsgierig. Wat heb je op je kerfstok dat zelfs Nirvana je haat? O, ik geef trouwens toe dat onze eerste ontmoeting ook een ramp was,' voegde Nar en droogjes aan toe. Ze brieste en likte langs haar mondhoeken. Nar rolde met haar ogen toen Visual grijnsde. Right. Ze zuchtte duidelijk geërgerd voor ze haar blik weer op het grotere bruine ding liet vallen.
'Welnee. Zo moet je het niet zien. Je moet de kudde zien als iets wat zich helemaal neutraal opstelt in tijde van oorlog of iets dergelijks. Je moet niet alles zo letterlijk nemen. Hoeveel in die kudde van die achterlijke Deina denk jij dat er daadwerkelijk slecht zijn? Nog niet eens de helft!' antwoordde Nar met de nodige spot in haar stem. Stoppen met filosofisch doen? Welnee, dat gaf dit gesprek nog een beetje inhoud, maar Nar had niet het idee dat het wat loonde dat te zeggen tegen de Alziende. Nar snoof nog eens en zwiepte met haar staart. Was Visual dan toch iets meer standaard dan dat ze tot nu toe had ingeschat? Nar gokte op een nee, dus wellicht kon het nog wat tof zijn hier te blijven.
'Of je vertelt wat er is, of je stopt met zaniken erover. Je kan niet van twee walletjes eten,' snauwde Nar haar vervolgens toe toen ze door bleef gaan over Nirvana. Dat hoefde nou ook weer niet.

'Zo zo, nu word ik toch wel nieuwsgierig. Wat heb je op je kerfstok dat zelfs Nirvana je haat? O, ik geef trouwens toe dat onze eerste ontmoeting ook een ramp was,' Geweldig. Waarschijnlijk zou de merrie haar niet eens kunnen begrijpen. "Laat ik maar zeggen dat ik iets gedaan heb waarvan ik zelf verschrikkelijke spijt heb, en waar Nirvana, wat eigenlijk best logisch was, door het lint ging." 'Of je vertelt wat er is, of je stopt met zaniken erover. Je kan niet van twee walletjes eten,' Wat was dat nou voor een metafoor? Ze hield haar uitleg kort. "Ik heb mijn eigen pleegmoeder vermoord door een manipulerende hengst en de aanleg van moordlust van mijn vader. Klinkt wat interessanter dan de doodgewone merrie niet?" Beëindigde ze haar uitleg, om het wat zachter te laten klinken. Maar waarschijnlijk had het niet geholpen. Ze hield zich onzichtbaar klaar om waarschijnlijk wat nodige klappen te ontvangen. Of de merrie dat van plan was, wist ze niet. Maar ze wist dat ze geen klappen wilde van een kleinere merrie nota bene. Toch vond ze de merrie niet echt een type om klappen uit te delen. Ze las eerder nog in haar ogen dat ze zich afvroeg of Visual wel interessant genoeg was. Vast. Op een of andere manier vond Visual haar een tikje egoïstisch. Irritant ook. Het leek wel Boots, maar dan anders. Boots... Maar de merrie voor haar was wel anders. Niet alleen in uiterlijk. Het egoïstische zat in haar ogen, haar karakter. Alsof ze zichzelf alleen goed genoeg vond om te kijken en te praten met interessante dingen en paarden. En omdat ze nog steeds onbeleefd de vragen stelde, geen antwoord gaf, en zich helemaal niet voorstelde. Ook al kon de merrie haar mogen, Visual mocht de merrie op bepaalde punten niet. Het leek wel een depressieve vrouwelijkere Rival, je kon een discussie starten maar niet winnen van de ondoordringbare logica van het logische op orde gestelde brein van zo'n persoon. Ja, met zo'n persoon kon ze diep in gesprek raken. Ze wachtte de reactie van de merrie maar af, dan was het wel over. Ook al was ze niet echt het type om te flippen zoals Nirvana. Ze was meer het type Boots, dat haar grijnzend aankeek tot ze stierf.

Nu werd Nar nieuwsgierig. Ze richtte haar blik opnieuw op Visual, maar dit keer met gemeende interesse. Nirvana mocht haar niet omdat ze wat uit had gevroten wat niet door de beugel kon. Visual mocht zich dus met enig recht een Now we're talking! dacht Nar stilletjes met een brede grijns.
'Zo zo, wat heb jij dan wel niet achter die mollige pootjes en dat zoete gezichtje van je zitten? Een boosaardig mormel dat alles uit puur leedvermaak doodt? Kom nou. Wat steekt er verder achter? Ik kan me niet voorstellen dat juist jij je liefhebbende moedertje dood omdat één of ander puberaal mormel je uitgedaagd heeft. Dan moet je écht van lotje getikt zijn,' zei Nar nadenkend met een scherpe ondertoon. Mocht het werkelijk zo zijn dat Visual dat gedaan had, verklaarde zelfs Nar haar voor geschift. Je moeder doden was een halsmisdaad in haar ogen. Daar moest je voor hangen, liefst je leven lang. Helaas was het martelen al na een minuut of vijf afgelopen. Nar keek de Alziende kort verbijsterd aan voor ze haar kop schudde en haar mondhoeken likte.
'Je wilde beweren dat het voor een deel je vaders schuld is dat je je moeder hebt vermoordt? Keep on Dreaming, want dan maak je jezelf écht wat wijs. Jíj bent je vader niet en staat hoop ik voor je eigen daden in. Je bent oud en wijs genoeg om jezelf verantwoordelijk te houden voor je daden. Ik zal wel knetter zijn, maar je moeder vermoorden die jarenlang voor je heeft gezorgd is walgelijk, Visual, weddenschap op niet. Daar sta je hoop ik boven,' zei Nar met een donkere stem. Ze blikte een keer koeltjes naar Visual toe. Nar snapte plotseling helemaal hoe het kwam dat Nirvana Visual haatte. Desondanks kon ze zelf niet zeggen dat ze Visual niet meer wilde zien. Ze was nieuwsgierig. Wat ging er in deze merrie om om voor een simpele weddenschap mama te doden? Nar zelf was ook een kreng eerste klas en een gedenkwaardige bitch als ze je niet mocht. Dat liet ze duidelijk merken: Geen interesse, constant over zichzelf beginnen en haar eigen ego strelen. Die was dat ook groter dan menig ander paard hem ooit zou krijgen. Ze likte langs haar eeuwig droge mondhoeken en schudde haar kop, waardoor haar schedel klapperde tegen haar neus. Nar brieste en ademde duidelijk hoorbaar in. Zonder verder enig gevoel te laten horen, waardoor het bijna een arrogant randje kreeg, vroeg ze aan de Alziende: 'Voor jouw verhaal maak ik graag en uitzondering. Wat heb je in godsnaam gedaan dat je het zo ver liet komen? Er steekt wat achter. Na mijn idee dood je niet zomaar je moeder. Wat voor gevoel van haat steekt achter jou over haar?' Nar hield haar op iets scheef terwijl ze nadacht. Hmmm...

Jups, de enige afkeur, kritiek en commentaar was er weer bij in begrepen. Precies waar de merrie het type voor was. "HOO EENS EVEN!" Visual keek de merrie verbijsterd aan. "'weddenschap of niet?'! Sinds wanneer weet heel Dreamhorses van mijn privéleven? Bovendien was het geen puberale hengst, maar een Alfa en Bèta-veulen van een goede en slechte kudde. Speak for yourself madame." zei ze licht geïrriteerd door de enorme onkrenkbare ego van de merrie. 'Voor jouw verhaal maak ik graag en uitzondering. Wat heb je in godsnaam gedaan dat je het zo ver liet komen? Er steekt wat achter. Na mijn idee dood je niet zomaar je moeder. Wat voor gevoel van haat steekt achter jou over haar?' Visual zuchtte en begon haar verhaal. "Nou...zoals een veulen dingen van zijn moeder overneemt, zo nam ik dingen over van Boots, mijn pleegmoeder. Ze vond het leuk slechtzakjes uit te lachen. Had ik geen problemen mee. Toen ontmoette ze Satan..." Ze stopte even en stelde zich dat grote zwarte gestalte opdoemen uit de dikke mist. "Ik was door de war door haar relatie met hem, en had ook meerdere ruzies met hem. Toen ik uiteindelijk Boots' keuze accepteerde, hoorde ik dat ze Satan haatte. Toen ontmoette ik dus die hengst, Rival. Om hem te plagen, sloot ik een weddenschap met hem: Ik moest een week slecht zijn, en hij vertelde me de waarheid. Zo niet, vroeg hij. Aangezien ik dacht het aan te kunnen een week slecht te zijn, maakte ik een risico: Ik zou dan Boots vermoorden. Hij schaterde het uit, maar ik bleef doorzetten. Direct daarna bedacht ik een plan bij de vijand te spioneren en dat dus te bewijzen met de weddenschap van Rival. Ik blufte om het te bewijzen dat ik na die week slecht genoeg was Boots sowieso te doden. Een keus die ik niet had moeten maken. Maar misschien, dacht ik, kon Boots meedoen met het plan, en aan het einde van de week konden we dan samen tegen Rival keren. Dat was maar een gedachte. Boots echter begreep het niet, en door de weddenschap kon ik het haar ook niet uitleggen. We kregen een soort van ruzie over haar kudde die ze had kwijtgeraakt. Ik was ontzettend gehecht aan de Fire Flame..." Ze keek naar de grond, en dacht terug aan de leuke meetings met alle gezellige leden. "Zij zei dat ik als opvolger toen had moeten ingrijpen, terwijl ze me het niet had laten weten voordat het te laat was. Of uiteraard in moeilijke tijden. En tja, toen was de week om. En je kan al raden wat er toen gebeurde." Visual zweeg en zag weer de afgelopen week aan haar voorbijflitsen. Rival. Ze zal hem krijgen. Ook al zou ze elke dag tien uur moeten trainen om sterk genoeg te zijn, ze zal hem krijgen.

Nú vond Nar het leuk worden! Ze barstte in een schaterlach uit.
'Je bent zo heerlijk voorspelbaar Visual! Echt, je wordt met de minuut leuker!' zei ze met een brede grijns nadat ze haar rust had hervonden. Zo zo, die ging dus met de grote namen om! Het werd nog boeiender.
'Dan nog kan een hengst puberaal zijn. Waarschijnlijk is dit een hengst die gewoon aandacht nodig heeft. Wedden dat het gewoon een macho is?' brieste Nar met haar ogen half samengeknepen. Een goede en een slechte kudde? Haha, dat hield dus in dat het veulen of mormel kapsones had. Leuk! Nou ja, tot op zeker hoogte dan. Boots. Het klonk Nar apart in de oren en allesbehalve bekend, maar blijkbaar was deze Alziende eraan gehecht. Nar reageerde niet direct toen Visual door ging over Rival. Ah, hij was dus zoontje van twee belangrijke pony's in de kuddes? Heel fijn. Hij was echt aandachtsgeil en een haantje. Dat soort paarden, daar was alleen maar leedvermaak mee te beleven. Nar snoof diep in en zwiepte onbewust agressief met haar zwarte staart.
'Weet je, Visual, waarschijnlijk nam ze in bescherming. Ik weet niet hoe die knol van je eruit ziet, maar als ik jou zo hoor schuilt er wél een ware vechter in je en was je "moeke" ook niet mis. Jullie hadden samen ten strijde moeten trekken. Ik durf te wedden dat ze dan nu nog had geleefd,' mompelde Nar bedachtzaam. Ze likte een keer langs haar weer drooggeworden mondhoeken en wiebelde met haar lange oren. De Fire Flame? Nar fronste haar wenkbrauwen. Daar had ze nou wél het één en ander over gehoord. Maar goed: Nirvana mocht Visual dus niet omdat Visual een weddenschap had gehouden met ene Rival die zoontje was van een beta en een leider van twee kuddes en omdat Visual van Rival de weddenschap verloren had moest ze heel simpel haar moeder doden waar Nirvana het er niet mee eens was en toen haatte ze Visual omdat Nirvana te laat was aangekomen en Boots al halfdood was. Woejah, dat was pas drama! Nar floot onder de indruk tussen haar tanden door.
'Ook pony's van leiders kunnen puberaal zijn. Ja, ik mag je en ik vind je steeds leuker worden Visual. Je komt er wel weer bovenop, I guess. En anders eindig je als een einzelgänger zoals mij.'

De merrie barstte in een schaterlach uit. 'Je bent zo heerlijk voorspelbaar Visual! Echt, je wordt met de minuut leuker!' Visual trok een wenkbrauw op. En de merrie werd met de minuut egoïstischer. Ze hoorde nog allerlei dingen aan over Rival dat hij gewoon nog steeds puberaal was of macho of zoiets. Maar dat boeide Visual niet. 'Weet je, Visual, waarschijnlijk nam ze in bescherming. Ik weet niet hoe die knol van je eruit ziet, maar als ik jou zo hoor schuilt er wél een ware vechter in je en was je "moeke" ook niet mis. Jullie hadden samen ten strijde moeten trekken. Ik durf te wedden dat ze dan nu nog had geleefd,' Het laatste raakte Visual. De sfeer koelde hevig af. Visual had in een twee-personengesprek meestal de sfeer in handen. Ze vroeg zich af of de egoïstische merrie dat ook doorhad. "Ik durf te wedden dat ze dan nu nog had geleefd". Ze zuchtte, draaide zich om. Ze wilde niet meer verder over het onderwerp praten. Ze wilde niet meer verder met de merrie praten. Het maakte haar zo kwetsbaar, fragiel. Dat had ze niet nodig op het moment. 'En anders eindig je als een einzelgänger zoals mij.' "Ben ik al madame, ben ik al." antwoordde Visual op een afwezige toon. Maar ze was niet afwezig. Nee, ze voelde de sfeer. Ze voelde de confrontatie tussen haar en de merrie. Ze hoorde het geruis van de dode bomen die al jaren geleden vergaan waren. Boots was nog nauwelijks vergaan. Ze wilde terug naar haar lichaam maar ze durfde niet. Wat is gebeurd is gebeurd. Dat wist ze zelf ook. Verleden moet je achter je laten. Uiteraard, je gaat je verleden niet opnieuw spelen. Ze wilde niet weer die glazige blik in de ogen van haar pleegmoeder zien. Hoe zou het zijn om dood te zijn? Zou je het merken? Zou je een geest worden en voor altijd rondzwerven? Zou Boots dan nu naast haar staan? Nee. Dood is dood. Je zou niet merken dat je dood was want als je dood bent merk je niets. Als je het zo ziet... Je beleeft geen pijn, want je merkt ook geen pijn. Net zoals je slaapt. Je valt in slaap en het volgende moment ben je weer wakker. Zo makkelijk was dood zijn toch? TOCH? Alleen wordt je nooit meer wakker.

Egoïstisch is niet het juiste woord, laat dat duidelijk zijn. Aan je zelf denken, dus er zijn twee koekjes en jij eet ze beide op, dát zou egoïstisch zijn. Niet dat Nar zou gaan delen, maar goed. Dat laten we maar even in het midden. Nar is arrogant en zelfzuchtig te noemen in dit gesprek, maar beslist niet egoïstisch. Nar brieste en luisterde aandachtig. Visual leek in een soort hoekje geduwd te zijn door het feit Nar nu als het ware het gesprek beheerde. Dat beviel dit "egoïstische" mormel wel. Nar vond het wel lollig, maar ging er verder niet echt op in. Nar grinnikte hardop toen Visual mompelde dat zij ook een einzelgänger was.
'Och, weet dat je nooit enig in je soort bent, Alziende,' antwoordde ze met een brede grijns. Visual was aan het nadenken. Nar besloot haar proces niet te onderbreken. Soms was een minuutje stilte net hetgeen wat je gedachten weer op een rijtje kon zetten. Je zag dan dingen soms in een heel ander licht, wat weer een frisse kijk op de zaak was. Nar brieste en schudde haar hoofd. Ze klapperde met haar schedel en wiebelde met haar oren. Nu mocht Visual toch wel klaar zijn met nadenken. Ze had zo onderhand een stilte veroorzaakt van zo ongeveer tien minuten.
'Waar denk je aan? Je dode mama?' vroeg Nar verrassend belangstellend voor haar doen. Het was noch spottend noch irriterend bedoeld. Wellicht zou Visual haar nu of vreemd aankijken of een sarcastische opmerking terug werpen. Nar brieste nog eens en schudde opnieuw met haar hoofd. Verlaten was het hier, best wel heel erg leeg. Nar snoof: Dat was ook best wel logisch. Het was hier nou niet bepaald de ideale plek om een theekransje te houden.