It's time for me to trust you

Sunset liet haar ademhaling een paar keer door haar hele lichaam vloeien. Ze voelde het, als een soort energie. Het gaf haar kracht, ze moest het doen. Sunset galoppeerde aan, ze was er bijna, ze wilde het gewoon zien. In de verte hoorde ze het water al vallen. Haar oortjes gingen naar voren, en ongemerkt werden haar passen groter. Al snel kwamen de prachtige watervallen in zicht. Adembenemend was het! Met open mond stopte Sunset, en keek omhoog, naar de kracht van het water, het was veel sterker dan wat dan ook, maar velen dachten daar misschien niet eens over na. Sunset leek wel in trance door de waterval. Ze schudde even haar hoofd om 'terug' te komen. Ze hoorde hoefstappen, en draaide haar hoofd, een grootte zwarte hengst kwam aan stappen. Even verstrakte haar lijf even, maar niet even, zoals ze gedacht had, het bleef verstrakt. Die hengst... Wat leek hij veel op haar oude leider. Bang deed ze een baar stappen achteruit, ging onbewust in een onderdanige houding staan.

[Sullerd]

De hengst gooide zijn hoofd omhoog, en zijn blik viel op haar. ''Chillax, ik doe je niks,'' klonk zijn warme stem, terwijl een brede glimlach rond zijn lippen verscheen. Sunset hief ongemakkelijk haar hoofd een beetje. Wacht die geur.. Die had ze eerder geroken! "Ik.. Zit je in een kudde? Eternal Giardians?" vroeg ze zacht. Ineens hief ze haar hoofd helemaal. Hoe kon ze zo dom zijn! "Je.. Jij bent toch.." even zocht ze naar de naam. Sul.. Sul.. "Sultan?" zei ze snel, en ze deed haar hoofd weer naar beneden. Was het hier anders? Hij was goed, maar.. Nee Mischa had haar beloofd dat haar niets zou overkomen. Sunset zette een paar stappen achter uit, toen pas durfde ze haar hoofd normaal te houden. Ze wist alsnog niet wat de hengst zou doen, misschien was hij Sultan helemaal niets, wist zij veel. Misschien zou hij haar ook wel wat aan doen, maar zo zag hij er niet uit.

Dankbaar keek ze op dat de hengst haar naar achter liet lopen, zonder te gaan vragen waarom. ''Jup. Ik ben Sultan, leuk dat je me herkent!'' na zijn woorden grinnikte hij zachtjes en toverde een brede smile rond zijn zwarte, fluweelzachte lippen. "Tja, ik hoor nog wel eens wat van Mischa hoor" zei ze, al wat meer op haar gemak. ''Als ik het goed heb zit je in de Quiet Sparkle, toch?'' vroeg hij haar geïnteresseerd. Sunset knikte. "Inderdaad. Vind je het leuk om een kudde te leiden?" vroeg ze toen maar. "Ik ben Sunset trouwens" ze begon de hengst langzaam te vertrouwen, en ontspande zich meer. "Ik heb een zwaar verleden gehad, daarom deed ik zo bang, het ligt niet aan jou, maar aan mij. Of eigenlijk.. Aan ons bijden." legde ze even snel uit.