This time no chance of running away~

Met haar lange hoofd gaf een palomino veulen een klein huppelend ding een kopstoot. Het dier gaf op zijn beurt een kopstootje. Giechelend bleef ze spelen met het jong. Op het hoofd van het hert zaten al twee hele, hele, hele stompe dingetjes. Aaliyah steigerde hoog en slingerde haar benen over het lijfje van Eyes. Zo kon ze over hem heen kijken. Eyes schudde zijn kop en begon te rennen. Lachend viel ze op de grond en rende mee met het hert. Opeens stond Eyes stil en spitste zijn oren. Gelijk volgde Aaliyah zijn blik. Ze zag niets maar Eyes zag dingen veel eerder dan zij en nam het onzekere voor het zekere. Er waren hier geen verstopplekken voor een hertje, het was een groot, open veld. Iedereen zou zien dat zij een hertje had. Wie of wat zou er komen?

[enorm flut maar het is voor Deina]

edit;

Eyes:

De witte merrie liep van hun kuddegebied naar een ander gebied. Haar donkere ogen gleden over de vreselijke omgeving genaamd bloemenveld. Ze haatte dit gedeelte énorm. Gelukkig was het winter en stonden de bloemen onder de dikke laag sneeuw of waren ze afgestorven. De merrie luisterde naar de krakende sneeuw onder haar hoeven terwijl ze stevig doorliep. Ze had een geur opgevangen van haar zus. Halfzus eigenlijk. Ze snoof luid en rook nog iets, maar het was heel onbekend. Het was een geur die ze nog nooit had geroken. Misschien heel zacht ooit eens in het bos, maar het was onbekend nu voor haar. De merrie duwde haar oren tegen haar schedel terwijl ze doorliep richting het palomino veulen dat met iets aan het spelen leek te zijn. Het was iets dat Deina nog niet echt gezien had. Toen ze steeds dichterbij kwam had het dier haar opgemerkt, net als Aaliyah zelf. Deina stopte voor het veulen en keek naar het hert dat naast haar stond. Oké, een hert met een veulen. Ze waren aan het spelen. Deina hield er niet zo van dat de veulens speelden, maar oké het zijn veulens. Die moesten ooit wel eens lol hebben. Ze snoof luid en keek strak naar beneden zonder emotie. Ze zei niets. Aaliyah moest maar beginnen met te praten en ook om het uit te leggen.

Opeens stond Deina voor haar neus. Aaliyah schrok. ’D- Deina!’ Schrok ze. Even wist ze zich geen houding te geven maar daarna liet ze haar oren wat verder naar achteren gaan en keek in Deina’s ogen. ’Dit is mijn vriend Eyes.’ Zei ze met vastberaden stem. En plagend keek ze eerst naar Eyes en toen naar Deina. ’En dit is Deina.’ Iets in haar stem was brutaal en haar ogen twinkelden. ’En daar kan jij niets tegen doen.’ Aaliyah klonk nu koppig. Het begon zacht te sneeuwen. Aaliyah snoof zachtjes en dacht eens na over haar woorden. Misschien was ze niet zo slim geweest. ’Sorry.’ Haar hoofd was laag en ze keek Deina aan.

geen inspi

Deina keek op toen het veulen enorm was geschrokken dat ze opeens voor haar neus stond. Deina toonde niets en staarde het veulen aan. Geen emotie. Ze toonde niet dat ze woedend was. Ze wilde het nu even niet erger maken tot ze wist wat hier aan de hand was. Het veulen stelde het hert voor als haar vriendje Eyes. Ze zei ook dat ze daar niets tegen kon doen. Ze was brutaal en koppig. Deina snoof en merkte op dat ze onderdanig deed en sorry zei. De witte merrie reageerde er niet meteen op. Ze bekeek het hert. "Aaliyah, wat heeft dít te betekenen? Zeg op." Haar stem klonk deze keer streng en redelijk kwaad. Ze was niet zo goed gezind om dit hier tegen te komen. Het veulen moest in het kuddegebied zitten zodat ze meteen zou komen als de activiteit van start ging. Als ze het nu niet zou horen in dit gebied had ze grote problemen. En dat hert mocht ook niet in het kuddegebied gaan lopen. Ze had geen zin in nog meer irritante beesten. Ze drukte haar oren tegen haar schedel en richtte haar donkere ogen weer op het veulen. Ze wachtte nog steeds geduldig op een antwoord, maar als het veulen koppig zou gaan reageren zou er niet meer zo geduldig blijven.

Deina leek een beetje boos te zijn. Oeps. ’Ehh… Dit… Hij… Ik heb hem gevonden en ik ben zijn mama. Tenminste. Dat denkt ie.’ Aaliyah keek omhoog naar Deina. ’Je bent toch niet boos he?’ Vroeg ze voorzichtig. Aaliyah schudde zich eens uit en naast haar deed Eyes hetzelfde. Langzaam en voorzichtig ging Aaliyah dichter bij het dier staan. ’Mag ie blijven?’ Het was misschien niet zo slim om dat te vragen maar toch dat was dé vraag. Ee-en nu? Krijgen we straf?’ Aaliyah vroeg best wel veel eigenlijk. Maar Deina zou haar vriend niet afpakken. Eyes was van haar. En bleef van haar.
Aaliyah kreeg het koud en rilde eens. Brr.

De witte merrie staarde zwijgend naar het kleine veulen dat enorm veel vragen begon te stellen. "Ehh… Dit… Hij… Ik heb hem gevonden en ik ben zijn mama. Tenminste. Dat denkt ie." "Je bent toch niet boos he?" "Mag ie blijven?" "Ee-en nu? Krijgen we straf?" Licht geërgerd van de vragen staarde ze naar de omgeving terwijl ze nadacht over een antwoord op al die vragen. Ze snoof eens en richtte haar blik weer op de twee. "Hij denkt dat je zijn moeder bent.. Oké, goed maar als je ouder word en hij ook zal je afscheid moeten nemen. Hij moet een eigen kudde maken met zijn soortgenoten. Hij kan zijn hele leven niet bij jou blijven." De woorden kwamen er snel en streng uit, maar het was de waarheid. Hij zou later een eigen hertenkudde zoeken, leiden en kleintjes krijgen. Hij kon niet bij haar blijven en omgekeerd ook niet. Dat was nou eenmaal de natuur. "En hij mag blijven, maar niet té vaak in ons kuddegebied zodat er geen roofdieren komen. We hebben onze gebieden hard nodig en als er nog eens een roofdier ons gebied betreed kan je amper trainen. Dan kan jij zelfs vermoord worden." Ze bekeek het hertenjong en keek weer naar het veulen. "En als er een activiteit is mag hij komen, maar zorg er dan voor dat hij snapt dat hij niet tussen de paarden mag komen als je traint. Hij mag je ook niet irriteren, want dan moet hij weg." Ze haalde diep adem voor de laatste woorden: "En blijf dicht bij ons gebied. Binnenkort komt er een hele grote activiteit en die is héél belangrijk."

’Nietus. Eyes blijft bij mij. Voor eens en altijd.’ Aaliyah zei het koppig maar diep ergens wist ze dat zelf ook wel. Aaliyah probeerde het te vergeten. ’Jeeeey dankje dankje dankje!’ Riep ze blij uit toen ze hoorde dat Eyes mocht blijven. Blij duwde ze haar neus tegen Eyes’ hals aan. ’Ja je mag blijven Eyes.’ Zei ze. ’Oke Deina.’ omg, wat was ze blij. Ook gaf ze Deina een vlug neusje. Ze nam uitgebreid de tijd om zich uit te schudden. Dankjewel Deina.’ En toen draafden ze weg, richting kudde gebieden.

ik haat inspiloosheid