It's your choice Fawn.

Zacht plofte haar hoeven op de grond, vier keer kwamen ze op de grond, daarna werden ze een voor een opgetild om even verderop weer neer te zetten. Het geluid werd gedempt door de dikke laag sneeuw, dat witte goedje dat je vacht binnendrong en je liet rillen. Ze had een afschuwelijke hekel aan de sneeuw, het vriezen, het ijs en gewoon alles wat bij de winter hoorde. Je kreeg het namelijk koud. Met de zomer was het iets anders, dan kon je in het water duiken en had je afkoeling maar in de winter kon je het makkelijker koud dan warm krijgen en als je het koud had dan moest je lang wachten tot je het weer warm had.
Het aanwezige geluid van een zwiepende staart kwam van haar achterhand vandaan, het was bij lange na nog geen zomer, nog niet eens lente maar het was een tik geworden naar mate de jaren waren verstreken, toevallig was ze nog maar twee dus die tik was er niet lang. Wellicht was het omdat het ietsjes warmer werd, nog niet zo warm dat het zou stoppen met vriezen maar toch ietsjes warmer in vergelijking van eerder dit seizoen. Maar hoe dan ook, af en toe scheen de zon en kon het haar vacht zodanig verwarmen dat ze nu dus met haar staart aan het zwiepen was. Luid brieste iemand, het geluid was niet afkomstig van haar neusgaten maar van die van een hert, het hert liep zij aan zij met haar, zijn lange, tengere beentjes gingen veel sneller dan de hare. Hij was klein maar sterk, een gewei sierde zijn kop en hij keek intelligent uit zijn ogen. Die grote ogen van hem waren handig, zo handig dat hij Eyes heette, het engelse woord voor ogen. Toen ze een jaarling was had ze die naam gegeven omdat Eyes veel eerder paarden ontdekte dan zijzelf. Ondanks dat hij mager oogde was hij juist alles behalve mager. Spieren sierden zijn buik en halsje en zijn buik leek te dik voor zijn dunne poten. Aaliyah zelf oogde gewoon normaal, ze was gewoon goed.
Finally had ze bereikt wat ze wou bereiken, de woestijn lag voor haar open. Groot, uitgestrekt en leeg. Behalve hier en daar van die enorme rotsen, of hoe die ook bezegeld waren met een naam. Aaliyah was naar de woestijn gekomen omdat ze zo vaag hoopte dat ze hier het paard vond wat ze wou vinden. De zwarte merrie Fawn, leider van de Valkyrie. Nadat ze Deina’s idiote kudde had verlaten was ze aan het peinzen geweest. Of ze nou een poging wou wagen om de grote leider Fawn te roepen en te vragen of ze een plek voor haar over had in de Valkyrie. Ze was echter wel erop attent dat Fawn zeer kieskeurig was en dat er meer paarden werden afgewezen dan werden aangenomen, dat was ook een van de grootste obstakels die ze had moeten overdenken want Aaliyah wou eerst wel goed denken of ze het waard was om in de Valkyrie te mogen maar toen de tijd voorbij ging en ze nog altijd geen antwoord had bedacht ze dat het zij niet eens mocht zijn om daarover te oordelen. Fawn moest zelf beslissen of ze de palomino merrie aannam en daarbij ook het hert Eyes.
Nadat ze een stuk of driehonderd meter verder was vond ze dit wel een goed plekje om te stoppen. Ze draaide een rondje om haar eigen as, opende haar neusgaten en hinnikte hoog en krachtig. Terwijl ze dat deed had ze haar ogen dichtgeknepen en spande zich in om de hinnik zo lang mogelijk te laten duren. Deze hinnik was speciaal bedoeld voor haar de grote leider van Valkyrie. Fawn

Fawn.

Denk ik.

Je denkt, dus je bent \
Wow. Wie schreef dat hierboven 0.0 heb al zo'n vaag vermoeden :3

Het spook van DH natuurlijk

Dit is een beetje creepy 0.0


Héél creepy