Am I strong enought? ~open!!

Darkness had de hele weg gegaloppeerd, hij wilde sneller worden en een betere conditie krijgen. Hij bleef galopperen, maar uiteindelijk gleed hij uit en draaide een rodnje en daar lag de hengst dan. Hij bleek op het ijsmeer te zijn uitgegleden. Darkness probeerde op te staan maar viel weer. Hij zuchte, Zo wordt ik nooit serieus genomen mompelde het veulen en hij probeerde nog een keer op te staan. En het lukte! Hij briesde trots en liep wankelent op het ijs en voorzichtig om niet nog eens te vallen verder. Het ijs kraakte onder hem, maar het jonge hengstje hield wel van wat uitdaging en ging daarom nog wat verder het meer op. Hij zag dat onder hem een scheur ontstond. Hij kon zwemmen, wat kon het probleem nou zijn? Maar toch, zijn instinct volgend, liep hij snel naar de rand van het meer en klom de kant op. Hij stond nu in de sneeuw en ruikte erraan. Hij had zo'n dorst, zou dit eet baar zijn? En hij nam een hap. Hij begon ineens helemaal te trillen, het was zo koud! Wat was dit mysterieuse spul?

Darkness draafde weer verder. Hij hinnikte hard, eigenlijk zou hij bij een kudde moeten gaan, voor zijn eigen veiligheid, maar dat wilde hij niet, of hij wist niet of hij het wel of niet wilde. Maar de hengst stond stil en keek naar de hemel, die begon nu aardig donker te worden en de eerste ster die twinkelde in zijn ogen, zijn vacht glom nog enorm omdat hij zich pas nog gewassen had. Hij hinnikte stoer en stijgerde naar de hemel, zou iemand hem ooit het overleven leren?

Black Minx rook aan het sneeuw ze had het nooit eerder gezien,voorzichtig ging ze er in staan, toen ze een beetje weg zakte sprong ze op zij. Wat was dat rare spul? Nu deed ze voorzichtiger en voelde eerst met haar hoef in de sneeuw en zette dan pas een stap. Zou het eet baar zijn? Dacht ze, en nam voorzichtig een hap. ,,getver!” riep ze. Ze ging draven, nu zekerder van haar stappen.

Na een tijdje zag ze ijs, ook dat was nieuw voor haar en ze liep er op af. Ze snuffelde er aan en ging er met één been op staan. Ze gleed bijna uit. Maar bleef nog staan. Ze stond er nu helemaal op het ijs, ze zette een stap en gleed weer bijna uit. Na een tijdje werden haar stappen zekerder en kon ze er op stappen, niet bewust van het gevaar van ijs. Ze zag een ander paard in de verte en wilde graag dichter bij komen, en zonder na te denken ging ze draven. Maar dat was niet zo slim ze gleed uit en lag een beetje uitgerekt op het ijs. Omg ik lig nu zo voor gek ik hoop dat diegene het niet gezien hebt. Dacht ze, voorzichtig stond ze weer op.

Ze zag paarden op het ijs, en dacht na. Wat is dat spul? Waar is het door gemaakt? Waar is het voor? Ze zette voorzichtig een paar stapjes op het rare, onbekende spul. Aahh! Ze gleed uit.. Ze probeerde weer op te staan, maar omdat het ijs te glad was lukte dat niet helemaal. Toen ze eindelijk stond zei ze tegen zichzelf : "Oke. Dat spul is glad en gevaarlijk, het is gemaakt door de duivel en het is om ons uit te laten glijden." Dat was haar gedachte over het ijs. Het deed je alleen maar pijn. Ze liep weer terug naar de kant, nestelde zich in de sneeuw en begon te kijken naar de slungelige paarden op het ijs. Ze zag een hengst van ongeveer haar leeftijd, en besloot kennis te gaan maken. Hij leek wel aardig. Ze stapte voorzichtig, bang om weer uit te glijden, op het ijs en liep rustig naar de hengst toe. "Hoi, ik ben Cupcake, wie ben jij?" vroeg het kleine merrietje.