Ingesneeuwd. Open!

Brr, waar was ze nu weer beland. Ze was nog maar net in DH en nu al was ze heerlijk verwelkomd door de wolven. Gelukkig kwam Visual haar toen redden. Francette winst ook echt niet waar ze was, de kluns. Ze liep in het sneeuw, de sneeuw reikte tot haar knieën. Het begon weer te sneeuwen dus ging ze dekking zoeken. Ze zwoegde richting iets dat op een grot leek. Het leek wel van ijs! Francette liep verder, deze grot was al bijna ingesneeuwd. Een 100 meter verderop zag ze nog een grot. Ze liep er heen, het was echt zwoegen en Francette moest haar ogen tot spleetjes knijpen om niet te veel last te krijgen van haar ogen. Bij de volgende grot keek ze naar binnen. Deze grot was prima in orde. ze liep naar binnen, ze liep bet zover tot ze uit de wind was. Ze keek om zich heen, ze voelde zich wel op haar gemak. Ze ging liggen, zuchtte diep en viel in slaap. Ze viel in en diepe slaap, maar ze droomde over slechte paarden die haar met wolven wilden vermoorden. Ze schrok wakker, de storm was nog niet over. Ze liep richting de uitgang om te kijken hoe het er buiten uitzag. Toen ze op haar gemakwas liep ze weer terug naar de plek waar ze net had gelegen. Ze ging weer liggen en viel in slaap. Ze sliep de hele nacht. De volgende dag werd Francette weer wakker van het licht. Rustig werd ze wakker. Ze liet haar ogen wennen aan het licht. Toen ze helemaal wakker was keek ze richting de uitgang. Ze kon het niet goed zien dus stond ze op en schudde ze zichzelf lekker los. Ze liep richting de uitgang. Tot haar grote schrik was de ingang ingesneeuwd! Ze liep rondjes in de grot, ze liep te piekeren. Ze was uren, misschien wel dagen bezig om die uitgang open te breken met haar voet. Ze wist ook niet of het buiten nog stormde. Ze besloot de grot te gaan verkennen, misschien was er nog wel een uitgang. Ze draaide zich om, ze had een ernstige grijns op haar gezicht, de France-smile. Ze liep zelfverzekerd naar de eerste splitsing, ze koos de linker doorgang. Ze liep een kwartier maar toen liep de grot dood. Ze moest weer terug. Z begon te piekeren, wat moest ze nou? Misschien kon ze een uur lopen en loopt de andere doorgang ook dood... Francette besloot terug te gaan naar de ingang. Ze brieste, ja dat moest ze doen. Na een half uur lopen was ze weer bij de ingang. Ze knipperde met haar ogen, zag ze dat nou goed? Ze dacht een schim te zien. Z schudde haar hoofd. Nog een? Ze hinnikte en stampte tegen de sneeuw aan. Maar, was dat wel zo slim?

Met grote stappen sjokte hij door de sneeuw. Hij hief zijn benen hoog de lucht in omdat hij ander niet boven de sneeuw uit kwam. Hij kreeg altijd het winter gevoel als hij hier was. Hij haatte de lente dus probeerde hier in de buurt te blijven. Dan had hij geen last van al die vrolijke vogels. Het was een best zonnige dag waardoor het niet koud was om in de sneeuw te lopen. Hij verstapte zich en kwam verkeert neer, hierdoor gleed hij van een ijsberg af. Hij was gelukkig niet zo groot dus na enkele seconde stond hij weer op 4 benen. Het ging steeds harder en harder sneeuwen dus hij moest ergens wel een schuil plek gaan zoeken. Gelukkig wist hij hier al aardig de weg en liep naar een bekende grot toe. Eenmaal bij de grot aangekomen zag hij dat de grot dicht gesneeuwd was. Hij moest er wel doorheen komen dus begon te kappen met zijn been. Na een paar keer kappen bleef hij even stilstaan. Net toen hij weer verder wilde gaan met kappen hoorde hij dat er aan de binnenkant ook iets aan het graven was. Hij snoof een keer diep in en maakte een brommend geluid. Het moest een hinnik voorstellen maar hij had geen fut om zo'n hoge toon uit zijn keel te laten komen. Hij bleef maar kappen met zijn hoef totdat hij een gaatje in het ijs zag komen..

Piekerend liep ze weg van de ingang van de grot. Ze was bang dat er een paard stond dat haar niet in DH wilde hebben. Ze raapte haar moed bijeen en begon in de sneeuw te kappen. Toen zag ze een gaatje in de sneeuw komen. Een geluid maakte haar nieuwsgierig. Ze hinnikte met een duivels laag hinnikje, in de hoop dat het paard wat tegen haar zei. Ze begon te graven in de sneeuw. Help mee!, riep ze. Ze begon wanhopig in de sneeuw te hakken. Ze draaide haar kont richting de sneeuw-wand en begon met haar achterbenen te trappen. Ze ging net zolang door tot ze het hoofd van het vreemde paard kon zien...

OOC: Tanks voor reactie! Hoe vind je mijn inspi *wenkbrauwkriebel*?

een wanhopige hinnik kwam achter het sneeuw vandaan. 'Help mee' riep het paard. Eigenlijk had hij er geen zin in maar ja, hij had toch wat beweging nodig dus begon mee te graven. Na enkele minuten graven viel het ijs weg en was de grot weer open. Hij hief zijn hoofd en knikte een keer. "" Als je nogmaals vast zit heb je pech want normaal doe ik dit soort dingen niet. En wat doet een paard als jij hier eigenlijk? Moet je niet genieten van de lente?" Hij keek het andere paard aan en stapte heen en weer. Hij liep naar de zijkant van de berg toe en begon te graven. Na wat kappen kwam en wat gras tevoorschijn. Hij was koud en bevroren maar als je honger had at je alles. Hij keek de merrie nogmaals aan. Zijn ogen gleden van top tot hoef van het andere paard. "Hoe heet je" zei hij bot


-Haha graag gedaan Goed hoor-

Na het graven kwam er een prachtige grijs, witte kop tevoorschijn. Toen hij tegen Francette ging praten bleek hij erg bot te zijn. "Ik ben hier nieuw. Ik moet de boel nog een beetje verkennen", zei ze onschuldig. Het paard ging eten. Dat vond ze wel een goed idee, dus ging ze ook wat eten. Voor haar vocht at ze wat sneeuw. "Ik heet Francette, en jij?" Ze keek om zich heen, ze rook een vreemde lucht. Kwam er een kudde aan? "Ruik jij dat ook?", vroeg ze om haarzelf gerust te stellen...

OOC: Echt?? Thanks <3

"Ik ben hier nieuw. Ik moet de boel nog een beetje verkennen" zei de merrie. De hengst keek haar aan en draaide zijn hoofd van haar weg. "Ik heet Francette, en jij?" zei de merrie weer. "Mijn naam.. Is die zo belangrijk? Nouja Vanity is de naam." Zie het met een chagrijnige stem. "Ruik jij dat ook?" zei de merrie ongerust. Hij keek om snoof een keer diep en keek de merrie aan. Nou wat je ruikt zijn een paar Goodies die verderop aan het spelen zijn. De wind staat deze kant op dus die smerige zoute geur zal je wel ruiken ja. Hij keek om zich heen en kapte wat in de grond. Hij nam een hap van de sneeuw en knabbelde wat met zijn mond. Het was erg koud dus hij hield zijn mond wat open..

_ja echt_

Hmm, wat moest ze nou met hem? Hij was zo bot... "Wat wil je?", vroeg ze maar. Ze wilde weer verder, verkennen. Maar eigenlijk wilde ze Vanity niet alleen laten, maar wat zou het hem uitmaken? Niks. "Bedankt dat je me hebt gered", toen draaide ze zich om en liep ze weg. Eigenlijk hoopte ze dat Vanity haar terug zou roepen...

"Wat wil je?" Zei de merrie. "Wat ik wil, Is dat die verschrikkelijke lente ophoud!" Hij stampte een keer geïrriteerd op de grond. De dreun hoorde je niet zo goed want de sneeuw dempte het geluid. "Bedankt dat je me hebt gered" Zei de merrie. Ze draaide zich en liep weg. "geen probleem. Veel plezier, En eh als je weer eens vast zit dan kom ik niet meer eh. en raak de weg niet kwijt. " Hij draaide zich om en zette een paar stappen vooruit