![A new place to start again. [Thorin.] Empty](https://2img.net/i/fa/empty.gif)
Marnix staarde haar aan, zijn korte manen wapperde in de wind. Zo had ze Marnix nog nooit zien kijken en even moest ze moeite doen om haar gelach in te houden, maar de gedachte aan de ernst van de zaak, hield haar gezicht in plooi. De bruine hengst liep naar haar toe en streek zijn hoofd langs haar nek. Geschrokken verstarde Ronda, dat deed hij nooit. Hij haatte meisjes. Dat had hij duidelijk laten merken. Een ferme beet en de hengst ging weer naar achteren. Hij keek nu kwaad en begon te snauwen. ''Verdwijn dan maar!''snauwde hij hard, waarmee hij helaas de aandacht van de andere Dragonislanders te pakken kreeg. Wendel kwam hun kant op. ''Wat is er aan de hand'' vroeg hij, met zijn zware stem. ''Niks, behalve dat ik vertrek...Maar daar hebben jullie toch geen lavan'' beantwoordde Ronda zijn vraag en ze keerde om, ''Bringer''fluisterde Wendel achter haar. Er klonk geroezemoes. Meral wist hier al van af, maar zij bleef toch. Ronda kon haar niet meekrijgen. Uiteindelijk galoppeerde ze weg, weg van de rest. Ze sprong in de zee en zwom naar Dead Island. Bijna werd dat haar dood, maar tevreden zag ze in dat ze het gehaald had. Nu hopen dat er een schip voorbij kwam.
Ronda was soms wel een geluksvogel, bijvoorbeeld dat er in de avond al een schip kwam. Ze had gehinnikt en gesteigerd. Het schip had haar mee genomen, omdat ze geen ander paard of mensen zagen. Gelukkig waren de Dragonislander blijkbaar al gaan slapen. Twee weken hadden ze gereisd, en uiteindelijk waren ze aan land gegaan. Ronda was meteen gevlucht.
Ze was er, hier sprak Julia over. De zwarte merrie keek uit over het gebied voor haar. Dream Horses. Wat een naam. Maar goed, de naam zei niks. Hier kon ze zich bewijzen en laten zien dat ze meer kon dan alleen het nieuws rondvertellen, waar ze altijd maar problemen mee kregen, De slechten hier zouden haar aanbieden en de goeden zouden haar vrezen. Een akelig lach weerkwam uit haar keel en galmde door Het Drakengebergte. Het zag er inderdaad uit als een drakennek, of wat ze dan ook zeiden. Het deed haar even denken aan de Dragon Mountain. Maar ze schudde haar hoofd. Die tijd waas voorbij. Ze moest toegeven dat ze Meral miste en ze hoopte diep in haar hart dat die haar toch achterna was gegaan. Maar als dat al zo was, kon haar vriendin haar nooit terug vinden op deze wereld. Ronda bleef staan en bleef kijken. Uiteindelijk gleed ze van de berg af en stond toen tussen twee kleine maar puntige bergtoppen in. Ze wachtte af, straks zal ze naar beneden gaan.
Ronda was soms wel een geluksvogel, bijvoorbeeld dat er in de avond al een schip kwam. Ze had gehinnikt en gesteigerd. Het schip had haar mee genomen, omdat ze geen ander paard of mensen zagen. Gelukkig waren de Dragonislander blijkbaar al gaan slapen. Twee weken hadden ze gereisd, en uiteindelijk waren ze aan land gegaan. Ronda was meteen gevlucht.
Ze was er, hier sprak Julia over. De zwarte merrie keek uit over het gebied voor haar. Dream Horses. Wat een naam. Maar goed, de naam zei niks. Hier kon ze zich bewijzen en laten zien dat ze meer kon dan alleen het nieuws rondvertellen, waar ze altijd maar problemen mee kregen, De slechten hier zouden haar aanbieden en de goeden zouden haar vrezen. Een akelig lach weerkwam uit haar keel en galmde door Het Drakengebergte. Het zag er inderdaad uit als een drakennek, of wat ze dan ook zeiden. Het deed haar even denken aan de Dragon Mountain. Maar ze schudde haar hoofd. Die tijd waas voorbij. Ze moest toegeven dat ze Meral miste en ze hoopte diep in haar hart dat die haar toch achterna was gegaan. Maar als dat al zo was, kon haar vriendin haar nooit terug vinden op deze wereld. Ronda bleef staan en bleef kijken. Uiteindelijk gleed ze van de berg af en stond toen tussen twee kleine maar puntige bergtoppen in. Ze wachtte af, straks zal ze naar beneden gaan.
Laatst aangepast door Ronda. op zo 15 sep - 6:58; in totaal 1 keer bewerkt
