Oproep aan de slechte paarden (Voorbereiding op oorlog) iedereen die slecht is is welkom

Gibbs hoorde een paard hinniken en zijn moeder was al even weg."Waar zit Mama?"Vroeg hij zich af.Hij luisterde aandachtig wat het paard te zeggen had.Hij grijnsde gemeen.Ooh dat was intersant.Hij dacht er niet bij na wat zijn moeder er zou van zeggen.Hij gallopeerde redelijk snel naar het paard.Maar Gibbs was niet alleen.Hij keek Cobra aan maar hij herkende hem niet.Zijn tinker lichaam was gespierder geworden."Gibbs."Zei hij kill en kru maar respect vol.Hij keek rond hem heen en zag nog vele paarden.1 veulen was hij al eens tegen gekomen,het was dat veulen die dacht dat hij/zij het was.En tussen al die andere paarden zag hij zijn moeder Saricha.Hij hinnikte naar haar En keek nog even naar cobra.Hij knikte naar het gespierde zwarte fiese paard en liep daarachter naar Saricha."Ah hier zit jij.Ik vond je niet."Zei hij een beetje boos.Hij drukte zijn neus in haar vacht.

Saricha was stomverbaasd toen ze Gibbs zag. Wat deed die nu hier? "Wat doe jij in godsnaam hier?" ze klonk streng, maar verveeld. "Ga onmiddelijk terug naar het wilgenwoud! Dit is veel te gevaarlijk! Als je groot bent mag je doen en laten wat je wilt maar nu ben je nog klein en luister je!" Ze keek bezorgd, al die slechte paarden hier, en dan was Gibbs hier ook nog! Dit was niet goed. "Als jij nu niet onmiddelijk terug gaat dan sleep ik je terug hoor!"

(Inspiloos.)

Zijn ogen gleden verbaast naar Nirvanna. Wat doet die hier nou weer? "Nirvanna wat brengt jou hier nu weer?" Hij grijnsde even. Maar hij was nu te druk bezig. Hij zou haar antwoord zo wel beantwoorden. De grote hengst glimlachte tevreden over de komst van de paarden. Hij besloot zijn woord nu al te beginnen. Hij stapte tussen de paarden en richtte zijn borst naar voren. Hij miste nog enkele paarden. Maar dat is hun fout om het feest te missen. Hij keek erg gemeen. Zijn hoofd pronkte trots. Zijn benen gingen langzaam omhoog en klapte daarna hard tegen de modder.Elk paard dat hij voorbij liep keek hij machtig aan. "Waarom ik je heb geroepen? Normaal zou je dat moeten weten Lykill." Hij grijnsde ineens breed. "Het is oorlog!!!" Riep hij. Waarbij hij zijn hoofd in de lucht gooide. "We moeten wat plannen hebben om die goedzakken neer te hallen. Ik stel voor dat we groepen maken. Enkele die het gevecht als eerste beginnen waar ik in leid. Dan enkele groepjes die verspreid zijn. We moeten ook laatste paarden hebben. Die het vuile werk opknappen." Hij keek nog steeds duister. Hij stopte. " Ik vraag je nu je menig, en welke groep je dan wilt zitten. Deel me je ideeen voor het gevecht ook mee. Zodat we het bloed kunnen laten smeren op de grond." Hij grijnsde. Veel zullen leiden. verdriet hebben om het verlies. Maar hij zal genieten van de zielige kreten.

_________________

Gibbs trok een wenkbrouw op."Neen!"Zei hij kwaad.En stampte met zijn voorste rechter hoef hard op de grond."Ik blijf hier.Ik wil ook slecht zijn."Zei hij streng."Ik haat goedelingetjes."Hij stampte nog eens geïriteert.En keek naar de andere paarden."Het bevalt me hier trouwens."Zei hij boos maar grijnzend.Hij wou mee met een oorlog doen,mee met de slechte.En als er een oorlog zou komen en die paarden vergiste zich,en dachten dat Gibbs een goedzakje of neutraal was kon hij vermoord worden.Dus wou hij blijven.

Cherisch had de hinnik gehoort en ging er op af. ze brieste kort en keek op naar het geluid van meerdere paarden. Ze zag cobra staan en glimlachte kort, vlak voor dat hij begon te vertellen. ze liep er heen en knikte 'Ik meld me'zei ze kort. Ze draaide zich om en liep naar een paar andere paarden. Rustig schudde ze haar manen uit en en brieste ze kort. Ze liet haar hoofd zakken en haar nekspieren bolden op. Rustig at ze wat eetbaar gras op wat hier in eht moeras groeide. Haar starat zwiepte rustig heen en weer om insecten weg te houden. Ze hoorde dat cobra begon te vertellen en luisterde aandachtig. Zei wou zelf wel in een van de latere groepjes.

[inspiloos]

Dreamtime knikte even naar Unreal en keek dan naar Cobra. Ze liet haar oren plat en luisterde naar de woorden. Ze hinnikte even en grijnsde. Oorlog, super gewoon. Ze keek hem rustig aan. "Ik wil wel beginnen" zei ze kalm tegen hem en briesde. Ze wilde vechten, bloed zien vloeien en tranen zien lopen. Tranen van pijn, verdriet en verlies. Ze snoof even en schraapte met haar hoef. "Wanneer begint het? Ik kan niet wachten" zei ze erg opgewonden en schudde haar hoofd even. Ze schraapte weer even met haar hoef en keek kort naar haar moeder. Ze zou haar moeder, familie en kudde trots maken, ja dat zou ze doen! Ze snoof even en keek kort naar de anderen en dan naar Cobra. Hopelijk vond hij het goed!

Met haar hoofd nog steeds hoog geheven, keek ze rond. Ze voelde zich alles behalve op haar gemak hier. Uiteindelijk zag ze dat Cobra haar had opgemerkt. "Nirvanna wat brengt jou hier nu weer?" hoorde ze hem grijnzen. De witte merrie brieste beledigd. "Het is nog altijd Nirvana voor jou, O Machtige Leider," antwoordde ze sarcastisch en grijnsde. Kort schudde ze haar hoofd. "Ik luister eventjes mee." Toen Cobra zijn toespraak begon, deed ze inderdaad wat ze had gezegt: ze luisterde. Maar dat niet alleen. Het was haar niet ontgaan welke uitwerking zijn woorden op de groep hadden. Vooral een zwarte merrie reageerde erg heftig. Zelf was ze niet erg onder de indruk, hoewel haar ogen fonkelden. Zelfs als ze niet zou vechten voor de duistere kant, had ze essentiële informatie opgedaan die ze tegen hen zou kunnen gebruiken. Hoe gemeen. Maar ach, ze was nu eenmaal neutraal. "Geweldig plan," merkte ze op. Haar stem had een sarcastische ondertoon. Er zijn gaten in die strategie, maar ze was niet van plan hen dat te gaan vertellen. Ze wist nu eenmaal nog niet aan welke kant ze ging strijden.

Ven stond een eindje afgezonderd van de rest. Geïnteresseerd had hij naar Cobra's toespraakje geluisterd. Hij had even nagedacht, maar zijn keuze was al redelijk snel gemaakt. De witte hengst was één van de oudere hengsten hier, de meeste paarden waren rond de 3 of 4 jaar. Volgroeid dus, en misschien ook wel redelijk sterk, maar ze misten Vens ervaring. "De eerste," waren zijn enige woorden, uitgesproken met een lage basstem, maar goed verstaanbaar. De witte hengst draaide zijn hals van de groep vandaan, waarna hij weer naar Cobra keek. Een stille hint dat hij weg wilde. Ven was een solitair paard dat weliswaar in een kudde zat, maar het niet zo had op deze bijeenkomsten. Toch kwam er geen woord over zijn lippen over weggaan. Als het nodig was, zou hij blijven.

Kharrea luisterde naar Cobra's woorden. Ze kende geen enkel paard buiten die ene jonge hengst. Ze keek hem boos aan. "Mij maakt het niet echt uit waar ik vecht. IK neem wel een plaats die over is." Het liefste zou ze aan Cobra zijn zijde vechten maar wou fonta de kans geven om voorop te vechten. De merrie had immers genoeg ervaring om dat te kunnen. Ze keek Fonta vragend aan. Ze moest van voor gaan vechten. Kharrea bekeek de andere paarden goed. Ze zij niet veel maar hield iedereen wel in de gaten. Cobra bleef toch haar aandacht trekken.

Fonta negeerde blikken van paarden net zoals hun stemmen. Ze keek strak voor haar. Ze sloot haar af van de buitenwereld. Ze hoorde Cobra's hoeven neerkomen in de modder en schrok wakker. Waar ze wou vechten? Hm moeilijke keuze. "Nou Cobrazarao als je het niet erg vind vecht ik graag vanvoor." Ze vond het best wel logisch maar toch bleef ze voorzichtig. Ze was dan wel leidster van zijn onderkudde maar ze had dingen gedaan waardoor ze cobra's vertrouwen had beschadigd. Ze had het nooit met opzet gedaan maar toch was ze schuldig.

Unreal keek naar de paarden die aankwamen druppelen. Een voor een, Stuk voor stuk kwamen er meer. Zijn oren lagen half in zijn nek en zijn ogen keken duister rond. Cobar moest de aandacht hebben en gingw at zeggen. Hij luisterde met een half oor en knikte. Hij wou vooraan vechten. Hij grijnste diep en vals. Rustig stapte hij naar cobra toe 'Ik wil graag bij de eerste groep zitten' Zei hij met een valse grijns op zijn gezicht. Hij hoopte dat cobra het goed vond. hij was niet voor niks vroeger gevechts paard en hij was ook wel door cobra getraint dus heel slecht zou hij het nóóít kunnen doen. Hij schudde zijn vacht uit en wat zand viel op de grond. naast hem stond fonta en hij grijnste naar haar. Zijn ogen draaiden weer naar cobra en hij wachte geduldig af.

Ze luistert geïnteresseerd naar Cobra ´Mij maakt het niet uit´ mompelt ze ze zacht als Cobra langs haar loopt. Ze is berijd te vechten tegen die goedzakken, haar ogen zijn vandaag anders dan anders,ze staan kwaad. Haar houding is ook anders, je kan zien dat ze berijd is om te vermoorden en om te vechten voor de slechte kant. Als je nu naar haar kijkt denk je die is slecht. Ze staat daar vrij alleen en als er iemand bij haar gaat staan hapt ze hem/haar weg. Ze sluit haar ogen en wacht tot de oorlog kan beginnen of dat ze word ingedeeld. Ze houd het niet meer en opent haar ogen weer. Haar ogen glijden langs heel de groep 'Jeetje wat veel' zegt ze zacht. Ze probeert ze allemaal te tellen maar dat lukt natuurlijk niet. Alle paarden zijn waarschijnlijk slechter dan haar en meer getraind, maar dat kan haar niks schelen ze wil niet meevechten met die goedzakken die alles maar toelaten ze wil meevechten met de slechten! dat is het enige wat ze wil.

Blade splitste zijn oren naar achteren voor geluiden op te nemen.Een groot gesplets hoorde hij,en toen begon Cobra te praten.Hij keek snel naar achteren en richten zijn oren naar voor,voor heel het gesprek te horen.Het maakte hem niet uit wat hij deed.Hij wou moorden en bloed zien lopen,andere paarden zien huilen en hun verdriet proeven.Ooh hij kon al niet meer wachten.Hij keek eens rond er waren heel veel paarden,en sommige hier zullen misschien dood gaan."Het maakt mij echt niet uit.Ik wil wel iets doen waar ik veel kan vechten.Die brave,vieze paarden Zullen eens zien wie de baas is en wat echt vechten is."Mompelde hij.Hij keek nog eens naar font die nog niks had gezegt tegen hem.Hij keek in de lucht,veel roofvogels en aasvogels vlogen in de lucht,geen enkel andere soort vogel alleen roof en aas vogels zoals.:Vele soorten gieren(Zelfs vele zeldzame gieren.),arende,kraaien,raven,valken,......Ze waren ook aan het wachten tot het gevecht kon beginnen,zodat zelle de resten konden opeten.Blade draaide met zijn ogen en keek toen naar Cobra,wachtend op zijn andwoord.Even week zijn zicht op naar Survival,het was al een begin dat survival naar deze oorlog kwam,vele goedzakjes zouden met hun leger samen spannen of weglopen.Blade hinnikte zachtjes naar haar en knikte.Zijn zicht week terug naar Cobra en wachte nog steeds af.

Mars draafde door het moeras, hij was een tijdje uit DH geweest. Maar wat hij nu hoorde: Charming was een goedzak! Eerst geloofde hij het niet, nu een beetje maar hij begreep nog steeds niet waarom. Hij hoorde een gehinnik door het moeras. Een bekend geluid... Cobra! Mars dacht terug aan die keer op het strand, hij had geluk gehad toen. Buiten DH had hij zijn les wel geleerd: kijk uit voor sterkere paarden, zonder enige uitzondering. Hij liep op het geluid af. DAar in de verte zag hij een zwarte schim. Iets verderop stond een bont gekleurde verzameling van allerlei paarden.
''Hallo, Cobra''groette hij. Als die goedzakken Charming hebben overgehaald om met hun mee te doen moesten ze snel wat doen. Stel je voor: vlindertjes die door de wei heen fladderen met alle goedzakken die leuk lief en aardig doen. Hij rilde, alles behalve dat.

Paarden bleven maar binnenstromen. Veel onbekenden voor hem. Waarschijnlijk zaten veel in de kudde ofzo. Hij bekeek ze stuk voor stuk. Sommigen waren jong maar als ze wilden vechten, ok. Gelukkig zaten er ook wat ouderen bij. Toen een jong veulen erbij kwam keek hij even naar Cobra. En haalde tenslotte zijn schouders op. Dat was niet zijn verantwoording. Azacar zag dat Dreamtime niet kon wachten en schonk haar een scheve grijns. Daarna richtte hij zich tot Cobra en zette een stap naar hem toe. "Sta mij toe om aan jou zijde te vechten Cobra. Ik ben geen paard dat een beetje achteraan de groep moet toekijken. Ik wil die vieze goedzakken in de ogen kijken als we ze tegenmoet treden. Ik wil de angst in hun ogen zien. En hun bloed zien vloeien. De aarde moet bevochtigd worden met het bloed van de zwakken." Hij bleef de zwarte hengst aankijken terwijl hij sprak. Niet veel paarden verdienden zijn respect maar Cobra wel. Zijn krachtige, gespierde hals boog hij lichtjes uit respect en zette daarna een stap naar achter. Zodat Cobra kon nadenken en anderen hun keuze kenbaar konden maken.

Hij rolde met zijn ogen. Hij keek nirvana nukkig aan. "Jij bent niet welkom op deze plek! vooral niet aangezien je geen slecht paard bent. Ik verzoek je nu om te verdwijnen. Anders laat ik ze naar jou toe keren. Ik hoef geen afluisteraars te hebben die mijn plannen inpikt." Hij keek de merrie met een gemene grijns aan. Hij maakte het duidelijk dat zei nu niet welkom was. En het maakte hem niet uit dat die zich aansluit bij de goedzakken. Want dan heeft hij nog meer slachtoffers. Hij draaide zich toen naar de paarden en rolde met zijn ogen. "Niet iedereen kan aan mijn zeiden vechten. Ik heb ook nog enkelen nodig die de groepen leiden. Die er voor zorgen dat je die goedzakken neer kunt hallen." Hij keek daarna een beetje kwaad. "Kies toch een groep. De eerste groep is niet zo geweldig hoor jullie moeten helpen plannen te verzinnen!" Hij vond het irritant dat niemand iets bedenkt. Hij is dan wel de beste in moorden maar hij kan nou ook niet iedereen de weg wijzen. "Dus ik herhaal, hebben jullie plannen?" Hij antwoordde nog niet op de aangeboden plekken voor de groepen. Aangezien ze eerst nog eens klaar moeten nadenken over de plannen. Ze moeten toch wel iets weten? Hij gromde. Zijn duistere ogen gleden van de een naar de ander.

Blade dacht na.Het was waar wat cobra zei.Blade zoch duistere plannen op."Als een paar van onze kant zogezegt naar de goede kant gaan om een beetje af te luisteren.En daarachter vertellen we alles aan jullie wat de plannen zijn.Daar kunnen we wel al aan beginnen.Maar die 'spionnetjes'van ons moeten goed kunnen meespelen."Zei hij vlot maar een beetje nadenkend."Het moet niet maar het is toch al een begin?"Zei hij respectvol.Hij keek rond zich en hielt zijn oren in zijn nek."Een andere groep kunnen die spionnetjes in het oog houden zodat ze niet te veel zeggen.En als we de plannetjes van de goedelingetjes te weten komen,zorgen we er voor dat de plannetjes onmogelijk kunnen vervult worden."Hij wist niet of Cobra het goed zou vinden ,maar het was een begin.

Mars keek naar Cobra. Niet recht aan, maar net er langs om hem niet uit te dagen. ''Met hoeveel zijn die goedzakken?'' ''Als wij met meer zijn, omsingelen en uitroeien. Als zij met meer zijn, een slecht paard leid een groepje goedzakken weg van de hoofdkudde. Dan staan daar een grotere groep slechten. Dan omsingelen en uitroeien. Ik stel voor dat de afleider een veulen is omdat goedjes zo week zijn als wat en het veulen proberen te redden. '' Hij luisterde naar Blade: mijn zus Felicia is slecht maar nog niet erg bekend, zij kan spion worden''.

Odyseus had nog niets gezegd. Hij was aan het denken. "Als we nu eens een groepje paarden helemaal langs de zijkant laten gaan en vanachter laten aanvallen? Er is daar een grote vulkaan waar ze achterlangs kunnen lopen en zo kunnen ze de goede paarden langs achteren aanvallen. Het moeten wel paarden zijn die iets van vechten afweten en van windrichting. Anders ruiken ze je en is daar alles mislukt." Zei hij kil. Meestal werkte zo wel iets. Odyseus zei niet vaak iets maar als hij iets zij kon je er wel altijd iets uithalen. Hij hoopte dat Cobra het een bruikbaar idee vond en er iets mee ging doen. Hij hoorde de andere ideeën. "Goedzakken hebben een zwak voor veulens maar ze zijn niet dom. Amiya zeker niet. Die merrie heeft ook hersenen en Zal het veulen gewoon negeren en haar kudde beschermen." Zei hij droogjes.

Sakura stond stil in de duisternis haar ogen schoten open bij een luid gehinnek van Cobrazarao, ze bleef enkele seconde's wachten en schoot asl een speer de duisternis uit, haar benen bewogen vlot door de modder en haar onderbuik en benen zaten onder de modder toen ze bij de groep aankwam. Ze knikte kil naar iedereen "Sakura" zei ze tegen iedereen die hier stond, haar rode ogen richten zich op Cobra ze boog onderdanig en respectvol naar hem. Haar brede benen zaten ver in de modder gezakt, en ze trok ze er één voor één uit er waren vele slechte paarden van Black Rose en andere slechte paarden. Ze grijnsde breed er was een oorlog opkomst haar spieren rolde onder haar zwarte vacht makkelijk zou je niet van haar afkomen.

(Cobra denk maar niet dat ik met de rest van mijn account's hier ga posten)

Saphira had aandachtig geluisterd en schudde haar hoofd. Als iedereen aan de voorhoede ging vechen waren ze achter zwak. De sterksten moesten zich juist verdelen. Meer paarden bleven binnendruppelen. Bekenden maar ook onbekenden. Sommige schonk ze een knikje. Blade gaf ze een neusje. "We moeten ze verrassen. Onderschat die goedzakjes niet. Ze zijn misschien met een kleiner aantal en zwakker maar ik zeg je dat ze slim zijn." ze liet haar blik even op Mars rusten en keek tenslotte naar Cobra. "We moeten ze zien in te sluiten. Zodat ze geen kant opkunnen. Misschien is het een idee om Cobra met een paar paarden eerst op hen af te sturen. Vervolgens een groep van achter laten naderen en misschien ook nog wel twee van opzij. Een groep links, de ander rechts." Tja, als de rest niet met ideeën kwam opperde zij wel wat. Vechten kon ze wel maar dit was anders. Hier ging het niet alleen om pure kracht maar om slimmigheid en sluwheid. Afwachtend keek ze Cobra aan. Waar zij ingedeeld werd maakte haar niet zoveel uit. Zolang ze maar bij Charming kon komen.

De witte merrie briesde luid. "Ik vecht mee aan de kant die ik wil," antwoordde ze koppig. Het was niet alleen Cobra vs Amiya. Het was goed vs slecht. Ze luisterde naar Blades en Saphira's voorstellen en er kwam een grijns op haar gezicht. "Daarbij, Cobra, je moet toegeven dat ik de perfecte spion ben," antwoordde ze met een twinkeling in haar ogen. "Plus dat ik nu al je strategie gehoord heb. Als ik jou was, zou ik maar proberen me te vriend te houden," zei ze schouderophalend. "Mag ik nog een voorstel doen, voor jullie strategie? Probeer een goed punt te vinden om te vechten. Misschien ergens vlakbij een kloof of een hoge rotswand. Als je ze daarheen jaagt, zitten ze ingesloten. Dan kun je ze rustig één voor één uitmoorden." Haar blik richtte zich recht op de grote, zwarte hengst.

Felicia rook een geur. De geur van haar broer! Ze volgde de geur. Opeens hoorde ze gehinnik, Mars riep haar. Ze draafde elegant op het geluid af. Opeens stond ze stil, daar stond Mars en een boel andere paarden. Ook Cobra stond er. ''Is ie nou weer in de problemen gekomen?''dacht ze. Hij kon zich nou eenmaal moeilijk inhouden. Ze stapte naar de groep toe. ''Hallo Mars, watsup?''

Cazanna hoorde alle paarden tegelijk door elkaar praten; Ze kreeg er echt hoofdpijn van. Ze wachtte tot de stemmen van de paarden een beetje gedempt waren. Dit moment kwam echter haast niet. Cobra vroeg om ideeën. Cazanna had er wel een paar in haar hoofd, maar dan moesten die andere paarden wel stil worden. "GENOEG!" schreeuwde ze boven de paarden uit, "We moeten ze inderdaad verassen, ik denk ook aan verschillende "teams", Een team moet uit de helft van alle slechte paarden bestaan, Die gaan met Cobrazarao als eerste het slagveld op en moeten net doen alsof zij alle slechte paarden zijn. Dan moeten er 3 kleinere teams van de achterkant, linkse en rechte zijkant aanvallen zodat ze geen kant meer opkunnen. Dan drijf je ze naar de vulkaan, waar je ze een voor een kunt afslachten" ze zei dit zo hard als ze kon. Ze moest gehoord worden!