Oproep aan de slechte paarden (Voorbereiding op oorlog) iedereen die slecht is is welkom

Felicia luisterde naar Cazanna. Mars was dus niet in de problemen. ''Ik ben voor!'' zei ze. Zo had je de minste kans om slechte paarden kwijt te raken. Ze keek naar Cobra, wat hij te zeggen had. Hij was immers de baas over de oorlog, samen met die goeie merrie (naam vergeten). Ze hield wel van vechten, zeker als ze kon winnen. Ze had slecht een keer eerder een kudde ooorlog mee gemaakt, slecht afgelopen helaas. ALleen zij, Mars en een paar anderen konden ontsnappen.

(K'heb geen zin om alles te gaan lezen -_-, als er iets niet klopt hoor ik het graag!! PS; Nir, mooie ava+onder )

Een vurige niet al te grote hengst, Twilight galopeerde in een langzaam tempo langs kleine boompjes, zijn hoeven sopte weg in de modder wat een raar geluid maakte. Stemmen dempte weg naast hem, hij remde af en draaide zijn oren naar de geluiden, de geluiden vormde schaduwen toen hij naderbij kwam, zijn oren nog steeds naarvoren. Hij zag een vage schaduw van Cobra wat betekende dat de rest van de paarden kuddeleden waren. De geur was te sterk, de geur van slechte paarden paarden van de Black Rose. Twilight was later aangekomen merkte hij toen hij zich bij de paarden voegde wegens wat problemen onderweg was hij hier zo laat. Hij stapte automatisch op Cobra af ''Ben wat later zoals je merkt'' Hij knikte, ''Had wat problemen onderweg, excuses'' Hij snoof kort, hij hoopte dat Cobra het begreep. Hij was bijna nooit te laat, de laatste tijd misschien een beetje, maar daar kon hij dan ook echt niks aan doen. Hij merkte dat het gesprek om hem heen ging over een oorlog, zijn oren schoten naarvoren. Zijn gedachte verliepen naar een oorlog... Dat zou geweldig zijn.

Ze grijnst 'Ik kan veulens doden, ik zou graag in de laatste groep willen, kan dat niet dan maakt het me niet uit' Zegt ze terwijl ze naar Cobra toe loopt. Haar blik glijd nog steeds rond. Ze kan wel veulentjes uitroeien. De laatste tijd is haar slechte en oude karakter weer terug gekomen. Ze wil bloed ruiken, veulens uitroeien, kreten horen en geen genaden geven. Ze zal alles wat ze in zich heeft eruit halen en in het gevecht gooien. Er zullen velen pijn lijden, ook zij. Maar dat maakt niets uit, als zij vecht en moord voelt ze zich dan waarschijnlijk al wel beter. Haar ogen twinkelen bij de gedachten van bloed en paarden die half dood zijn. Ze gaapt even en ziet Blade.

De voskleurige hengst Proud galoppeerde op de hinnik af. Hij had de felle hinnik gehoord en voegde zich nu bij de rest van de paarden die er al waren. Hij knikte naar Cobra dat hij ook voor hem klaar stond en brieste zacht. Zijn blik gleed langs de paarden die er al waren. Er zullen er vast en zeker nog meer komen, dit was al een aardig partijtje alleen waren er zeker nog meer slechte paarden die zich nog niet gemeld hadden. Hij kende hier nog niet veel paarden, maar dat kon hem eigenlijk ook niet schelen. Hij had zin op de oorlog en als hij daar aan dacht grijnsde hij. Ook al kon dat misschien zijn dood betekenen, wat hij natuurlijk niet hoopte.
Hij hoopte dat ze met gemak zouden winnen en daar was hij ook zeker van. Wat konden die doetjes nou tegen hun inbrengen? Ze waren niks waard, waren bang en kende alleen maar angst leek het wel. Misschien hadden ze wel een spion, maar daar maakte Proud zich nog even niet druk om. Hij dacht na over een plan en bij welke groep hij zich wou voegen.