Well its just about time dear~

Z’n achterbeen vlamde van pijn maar beet zijn tanden op elkaar en zette door. Zijn neus was geschaafd en gevoelig. Al was zijn borst minder. De spieren vingen de klappen grotendeels op en het deed minder pijn dan al zijn andere lichaamsdelen. Oscuro liet Deina’s kaak los luisterde even naar de opmerkingen die naar elkanders hoofd werd geschreeuwd en grijnsde. Zijn hoofd werd gedraaid naar de anderen en hij trok zijn mond open om die weer dicht te klappen en zijn aandacht weer op de merrie voor hem te vestigen. Haar kaak lag in flarden en Oscuro vond het een grappig gezicht. Zijn gezicht was ook verminkt dus het maakte hem geen bars uit. Snel ging hij weer de aanval in en duwde Deina langzaam naar achteren door tegen haar aan te beuken. Zijn voorbenen tapten hard tegen haar kootbeentjes en hij had haar schoft tussen zijn kaken geklemd. De hengst draaide mee en tapte steeds harder en klauwde met zijn tanden sterker in de schoft. Weer even snel dan als hij kwam droop hij zacht af en keek haar recht in de ogen. Hoog was zijn hoofd. Tot zijn opluchting was haar buik nog heel en zou zijn prachtige toekomstige veulen niets hebben. Oscuro zou de kleine echt wel opzoeken en dingen bijbrengen. Daar kon die domme partner niets tegen doen en Deina ook niet. Het veulen behoorde half tot hem en hij had rechten als paard. Oscuro hijgde lichtjes en sprong snel opzij om wat galopsprongen te nemen en Deina geen moment uit het oog verliezend. Het gehijg werd erger en in zijn ooghoeken zag hij nog meer afgepeigerde paarden, vechtend voor iets wat belachelijk was. Voor een moment stond hij stil en lette heel even niet op Deina.

De witte merrie voelde de beuken en zette haar schrap. Ze schoof naar achteren waardoor haar spieren zeer begonnen te doen. Ze drukte haar oren in haar nek en voelde de tanden in haar schoft. Een zwakke plek. Ze hinnikte kort maar pijnlijk en voelde de pijn door haar heengaan. Ze keek naar haar schoft en zag dat ze opnieuw veel bloed verloor. Deina snoof luid en van woede stortte ze zich op de zwarte hengst. Ook hij begon moe te worden want hij hijgde. Gelukkig lette hij dat moment niet op waardoor de merrie enorm hard tegen hem opknalde. Ze verloor haar evenwicht bijna, maar kon nog net op tijd recht krabbelen. Ze bleef staan en hijgde enorm. De witte merrie verloor steeds meer bloed. Ze zou elk moment in kunnen zakken, maar haar donkere ogen gleden naar de merrie Trust. Zij moest overleven. Dat had Deina beloofd! Deina keek af en toe naar de zwarte hengst, maar haar blik bleef strak op Trust gericht.

Stom. Hij lette niet op. Oscuro voelde een grote beuk tegen zich aan en hij kon zijn benen niet op tijd onder zich zetten. Met wat struikelpasjes verloor hij zijn evenwicht en krabbelde snel op. Iets te snel. Een vlammende pijn ging door zijn achterbeen. Snel ontlaste hij zijn achterbeen en keek eens dreigend naar Deina. Hij volgde haar blik naar de mustang merrie. Met een kleine grijns draaide hij zijn lichaam naar de merrie en ging vervolgens hard op Deina af. Zijn passen waren stroef en houterig en deden pijn. Iedere stap was kwelling. Toch kon hij even doorzetten en hij ramde met zijn borst Deina’s borst waarna hij door zijn gewonde voet ging en haar met zijn tanden meetrok naar de grond. Haar hals lag op de zijne en hij trapte in het rond om overeind te komen. Eindelijk was hij bevrijd en stond hijgend op.

Toen de hengst klaar was met Night Dancer lag hij daar even roerloos. Aardig lang. Hij bewoog niet. Wou de paarden laten denken dat hij dood was. Maar dat was hij niet. Night Dancer sprong omhoog, racete op Acuzio af. Steigerde hoog. En raakte alles wat hij maar raken kon. Hij beukte tegen zijn flank. Zwiepte met zijn staart tegen zijn hoofd. Pakte zijn neus weer. Trok Acuzio omhoog, en maalde met zijn benen, tegen alles wat hij maar raken kon. Toen liet hij Acuzio abrupt los. Night Dancer hijgde hard. Maar hij was nog niet klaar. Nog lang niet. Hij galoppeerde even weg. Racete toen weer op Acuzio af, hapte net onder zijn luchtpijp. Schopte hard met zijn voorhoef tegen de zijkant van het hoofd van Acuzio. Pakte zijn staart, en trok er even hard aan. Toen galoppeerde hij weer weg. Hij stopte opeens naast de Oscuro en Deina, die nog steeds hard vochten. Zijn spieren waren nog steeds gespannen, en hij hield in zijn ooghoeken Acuzio in de gaten. ''Waarom vechten wij? Waarom vechten wij-'' Hij knikte naar alle paarden behalve Oscuro en Deina. ''Omdat jullie zo nodig voor jullie veulen moeten vechten?'' Hij trok zijn wenkbrauwen even op, en keek Oscuro en Deina doordringend aan. Toen wachtte hij op antwoord, terwijl zijn spieren nog steeds gespannen waren, en hij Acuzio nog steeds in de gaten hield.