It's Time to Die! (Verhaallijn: oorlog tussen de goede en kw

Dark Light schudde haar kop los en keerde zich naar Mars om. "Wat zei jij daar?" riep ze. Ze steigerde hoog tegen Mars op. Ze was dan ongeveer 2, 3 keer zo groot als Mars. "Ga zelf weg! Jij kan dit niet aan!" riep ze. Toen ze het wachten zat was, trapte ze in Mars buik. Dat kwam hard aan. Met haar enorme hoef stampte ze op de grond. "Lef is niet het enige wat je nodig hebt, ukkie" zei ze kwaad. Toen kwam er nog zo'n witte merrie op haar af. Ze schrok en ging steigeren zodat Felicia van haar af ging. Ze probeerde Mars in het oog te houden maar ook die witte merrie in bedwang houden. Dan ziet ze een andere witte merrie op het zusje van Mars afkomen.

Hikaru grijnsde toen hij Ice zag aankomen en knikte bij wat ze zei. Een Friese merrie trok alle aandacht, ze zag er groot en sterk uit. Hij grijnsde toen het gevecht begonnen was, kieskeurig gleden zijn ogen over de goedzakken hij onderschatte ze niet. Hij zag een bruine Andalusier vechten even later werd hij geredt door een zwarte merrie van zijn kant, de andalusier was gestopt met vechten. Hikaru grijnsde en liep langzaam naar de Andalusier toe hij was groter dan hem en sterker. Hij keek om naar de zwarte merrie hij ontblote zijn tanden naar haar als waarschuwend teken en niet nog een keer een goedzak te helpen. Hij snoof kill en steigerde hoog, zijn benen maaide door de lucht en kwamen hard tegen de hengst zijn nek. Hij grijnsde toen de hengst omviel en er een straaltje bloed uit zijn nek liep.

(Speel ook Charm dus ik kan wel bepalen of hij gewond raakt )

Mystic Light rent op Felicia af, dit was haar kans. Snel steigerde ze
zo hoog, dat ze keihard met haar voorpoten op Felicia's rug
terechtkwam. Ze probeerde haar zo naar beneden te duwen, en zo hard te verwonden. Ze voelde dat Felicia haar gewicht niet zo lang meer kon houden. Deze truc had ze van haar ouders geleerd, om zo paarden weg te jagen, maar dit is meer voor de dood dan voor het wegjagen.

Felicia was bezig om tegen de zwarte merrie te vechten. Opeens voelde ze een hard klap in haar rug. De lucht werd uit haar longen geslagen. Ze hapte naar adem en zakte door haar benen. Het was de witte merrie die haar aanviel. Half naar adem happend beet ze naar haar benen. Overeind komen lukte niet echt meer. Haar broer vocht door omdat hij haar niet had zien vallen.

(*legt kaas in inspiratieval*)

Boots snoof een keer diep en keek naar de grijze Arabier, waar 'Rain' ook naar keek. Boots grinnikte toen ze zag hoe de merrie zich gevleid voelde door haar opmerkingen. Nog even uitstellen en dan pas beginnen aan een klein gevechtje. Met de nadruk op klein. Boots had voorlopig geen zin in een full battle zeg maar. Ze schudde een keer d'r kop en brieste. 'Let maar niet op m'n actie's, ik ben vaagjes. Maar goed, Rain was het toch? Waarom heb je de kudde af gegeven? Ik ken die hele hengst niet, enkel van naam, maar genoeg om te weten dat hij absoluut niet mijn nachtmerrie ooit zou kunnen worden. Hij komt in ieder geval over als een paard dat strijdt met kracht in plaats van gevoel. Ja, ik ratel en brabbel voorlopig rustig door, zin in de dood heb ik namelijk absoluut niet. Laat staan in een strijd die ik sowieso ga verliezen.' Het laatste zei ze op een melige toon, die hier ook weer niet van toepassing was. Boots trok een wenkbrauw op toen ze Rain zag uitvallen naar de merrie. Onbewust ging er door haar gedachten: Zozo, ik mag wel uitkijken. Dies echt levensgevaarlijk. Tevens ook een uitdaging voor de jonge, bonte merrie. Boots grinnikte een keer en zei toen: 'Een slechte merrie die heel wat denkt te zijn?' Ze onderdrukte haar spot naar de grijze merrie toe, die absoluut niet naar Rain bedoelt was. Boots wierp nog een blik op de zwarte Friese Rain en zei daarna: 'Trek in met haar vechten heb ik ook niet. Lijkt me zo'n gluiperig typ.' Erna weerklonken allerlei beten en hinniken van alle kanten. Zij en Rain stonden nog gewoon. 'Nou nou, dat wordt vast gezellig daar benee,' zei Boots luchtig. Ze snoof een keer en schudde met haar koppie, zodat haar manen iets rond haar hoofd dansten. 'Ben ik nou de enige die wil weten wie zijn strijdpartner is of kent iedereen elkaar en loop ik achter?' vroeg ze zich hardop af. Gosh, dat er zoveel knollies waren in Dream Horses en er nog altijd nieuwe bij kwamen.

Blade was een beetje te laat aangekomen.Hij hoorde paarden vechten.Een grijns cirkelde op zijn gezicht."Eindelijk de oorlog is begonnen."Met zijn staart sierlijk omhoog,als teken dat hij lol had.Zijn hoofd naar voor gestrekt,om te drijven en uit te dagen.Zijn ogen zuur en zijn oren naar achteren,als teken dat hij slecht was.Hij kwam aan op de plaats waar de oorlog bezig was.Hij steigerde hoog en keek rond en zocht een slachtoffer.Hij steigerde nog eens uitdagend en galoppeerde naar voor een ander paard kwam zijn richting uit mij hij kon niet zien wie.Was het een goedzakje?Dan zal het goedzakje zen laatste adem gehaalt hebben.Blade was zwaar gespierd en was snel.

[Sorry voor late antwoord. Ik ben echt heel erg druk, dus zal niet veel antwoorden..]

Kort kwam een van haar oren iets uit haar nek als ze wat geluiden van de goede kant hoord komen. Er trekt een grimas over haar gezicht en luid hinnikend gooide ze haar lichaam met een paar galoppassen naar voren. Haar lichte oren plat in haar nek en haar tanden ontbloot. Er zou bloed gaan vloeien, haar bloed waarschijnlijk ook, maar in kleine mate. Als haar ogen over het gebied glijden, om de strijdende partij'en en de vrije slachtoffers te zien, kom er een bruine hengst haar kant op schieten. Het was goed op te merken dat hij het op haar gemunt had. Woede stroomde door haar lichaam bij het idee dat hij zou denken dat ze tijdens haar dracht een gemakkelijk slachtoffer zou zijn. Sythka was niet van plan zich verder te laten verrassen en zette dus ook haar lichaam in galop, zijn richting uit. Niet veel later voelde ze wat tanden in haar hals, snoof eens luid om zijn woorden en trapte haar voorbenen naar voren, vol tegen zijn borst aan. Wat het effect gaf dat hij los liet. "Ach got, en ik moet jou vrezen? Een ding. Veel plezier in je leven aan de andere kant!" was haar antwoord sissend. Een bok raakte schampachtig haar borst, haar groeide wel terug. Ze ontweek de klappen richting haar buik, zodat ze haar borst of flank raakte, of miste. Vanuit het niets nam ze een grote sprong naar voren, trok haar voorbenen iets op en mepte zo met haar gehele gewicht en snelheid tegen de bruine hengst. Ze schatte hem bijna tweekeer haar leeftijd, veel ouder zou hij niet worden. Bloed proefte Syth in haar mond zodra ze haar tanden stevig in zijn hals zet. Een warme vloeistof voelt ze over haar eigen hals druppen, maar het was geen blijvende schade.

Dreamtime keek Mars kwaad aan en snoof wild. "Hij was mijn pleegvader en denk maar niet dat je hem kunt doden, nooit!" siste de merrie kwaad. Ze begon hoog te steigeren en voelde de beet in haar nek. Ze draaide haar om en gaf een paar harde bokken naar hem. Het interesseerde haar nu even niet meer maar de hengst bleef van Charming af. Ze legde haar oren plat en hinnikte dreigend. Ze ging weer voor Charming staan en keek kwaad. Ze lette natuurlijk goed op haar been want deze kon weer snel breken. Ze steigerde weer en hinnikte schril van woede.

De bruine hengst grijnsde even en voelde de trap tegen zijn borst. Hij snoof even en beet opnieuw op de plaats waar hij aankon. Hij voelde de andere trappen en haar tanden in zijn hals. Hij hinnikte luid en steigerde hoog. Hij trapte met zijn voorbenen tegen haar hoofd en landde weer. Hij draaide zich om en begon een paar klappen uit te delen. Het maakte hem niets uit waar het was, als hij haar maar raakte. Hij draaide weer en zette zijn tanden in haar borst.

[Omg inspiloos --']

Gibbs Keek een beetje verward en verderop zag hij een paard.Een paard die hij herkende.Zijn pleegvader?!!Een witte hengst stampte hem en een Zwarte merrie beschermde Charming.Gibbs nam een aanloop met zijn oren naar achteren.Het leek erop dat Gibbs Charming wou aanvallen maar dat wou hij niet.Hij stopte recht voor de Zwarte merrie en keek De witte hengst(Mars)Dreigend aan."Laat hem met rust."Zei hij woedent.Zal charming hem nog herkennen van die ene keer,dat charm had gezien?Zou charming hem als zijn pleegzoon aanvaarden?Gibbs bokte tegen de borstkas van de witte hengst.Zijn hoeven waren breed en zijn spieren waren zwaar.Hij mocht dan nog maar 1.5 jaar zijn maar hij kon die witte makkelijk aan.

(OMG, iedereen is tegen mij! Ik dacht dat CHarming hier de verrader was. XD, Mars komt ook altijd in de problems.)
Mars hoorde een stem, hij draaide zich iets om en voordat hij het paard ook maar kon zien, werd alle lucht uit zijn longen geslagen. 2 zware hoeven knalden tegen zijn borstkas. Hij stikte half, nam een diepe haal lucht en beet Charming hard in zijn luchtpijp. Mars moest nu snel handelen nu zoveel paarden tegen hem waren. Hij bleef vasthouden totdat Charming geen lucht meer had. ''Hij is een verrader!''riep Mars woedend tegen Dreamtime en Gibbs.

Dreamtime zag het veulen en rolde met haar ogen. Fijn, veulens verpesten alles. Ze negeerde het veulen en rende hem voorbij naar Mars. Ze zag wat hij bij Charming deed en gaf hem een harde bok tegen zijn hoofd zodat hij wel moest loslaten. "Dat is hij niet" siste ze kwaad en steigerde hoog. Even keek ze naar Charming en ze hoopte dat hij nog ademde. Meteen richtte ze haar kwade moordende blik op Mars en snoof wild. Ze steigerde tegen hem aan en beet in zijn hals. Ze beet hard door en proefde het heerlijke bloed. Ze bleef hem vasthouden en klemde haar voorbenen op zijn rug.

De hengst leek er weinig om te geven, hij was harder dan ze gedacht had van die goedzakjes. Maar hij zou niets meer na kunnen vertellen van deze strijd, daar was ze zeker van. Haar tanden ontblote ze weer kort, terwijl ze luid snoof. Sythka sprong opzij, om zijn klappen te ontwijken. Ze was namelijk niet van plan zich op haar buik te laten raken. Grootse fan van het moeder zijn was ze niet, maar dit veulen zou haar bloed hebben, versterkt met dat van Cobrazarao. In een reflex sprong ze naar voren, nog steeds zijn klappen ontwijkend. Dat was een van de voordelen van haar lichaam. Snel, wendbaar en evenwichtig. Syth gooide haar voorbenen beide aan een kant van zijn hals en zette haar tanden in zijn maantop.

Mars kreeg een harde schop tegen zijn hoofd, hij liet los en was duizelig. "Dat is hij niet" ''Hij verraade Cobra, Fontanella en de hele slechte kant. Hij is een verrader!''riep hij. ''En dat doe je niet ongestraft!'' Dreamtime beet hem in zijn hals en lande met haar hoeven om zijn rug. Dit was teveel voor Mars, hij klapte neer op de grond. Maar toch gaf hij niet op, hij gaf een harde trap tegen de voorbenen van Dreamtime en hij krabbelde overeind. ''Je kan kiezen, jij gaat weg en ik dood Charming of jij gaat samen met hem dood.'' Mars zou zich bijna door niets meer laten stoppen, enkel Cobra zou hem nog tot rust kunnen manen.

Dreamtime keek hem kwaad aan en snoof even. Ze sloeg met haar hoef tegen de harde grond en hinnikte hard. Ze voelde de trap tegen haar voorbenen en hinnikte schril. Meteen zakte ze door haar linker voorbeen en bleef ze even liggen. Het was het been die een week geleden gebroken was. Ze keek de hengst razend aan en nog meer woede kwam in haar op. Ze krabbelde overeind en hoorde de woorden. "Ik laat hem niet doodgaan, al geef ik mijn eigen leven. Ik geef niet op" siste ze kwaad en rende naar hem toe. Ze beukte haar lichaam tegen de zijne en gaf een harde trap zijn zijn benen. Ze zette haar tanden in zijn flank en legde haar oren plat in haar nek.

[Mag niet dood hoor! xD]

(kweet dat jullie niet dood mogen, Marsreep dreigt alleen maar)

Zweet liep in straaltjes langs zijn flanken en hals. Mars hijgde, die merrie kon vechten! ''Hij verraade de Black Rose en Dark Star, hij is het niet waard om te blijven leven. Hij verraade jou!'' riep hij kwaad uit. Bloedrood waren zijn complete hals en voorbenen nu. Dreamtime beet in zijn flank. Hij gaf een trap naar haar maag om even rust te krijgen.

(O,fantastische inspi, waar ben je?)

Dreamtime keek hem razend aan en schraapte met haar been over de grond. Ze negeerde de woorden en haar blik werd moordend. Haar ogen leken leeg alsof ze haar controle kwijt was en niet dezelfde was. Ze voelde de trap in haar maag en hinnikte kwaad. Ze bloedde steeds harder door de wonden die ze ook van de vosse hengst had. Ze vloog weer op Mars en sloeg met haar voorbenen tegen zijn zij. Ze beet in zijn rug en proefde opnieuw bloed. Een valse grijns sierde haar lippen en meteen liet ze los. Ze sprong voor hem en bokte meteen tegen hem aan.

''Je verraad jezelf! Je eigen kudde/kant. Je helpt Amiya's kant terwijl je bij de Black Rose hoort!.''riep hij hijgend. Zijn conditie was nog steeds niet optimaal. Weer sloeg Dreamtime tegen Mars' zij aan. Hij kon echt niet meer en viel neer. Mars was doodmoe. Hij wilde nog wel vechten maar het ging niet meer. Hij zag zijn zus vechten tegen een witte merrie.
(even voor de duidelijkheid, hij leeft nog wel. Ennuh, iemand van ons beiden moest opgeven.)

Dreamtime keek hem woedend aan. "Dat interesseert me niet. Charming zou mij of Fonta ook niet aandoen dus ik zorg ervoor dat hij niet vermoord word" siste ze naar hem. Het kon haar niets meer schelen wat ze deed, niets meer! Ze zag dat hij viel en grijnsde even vals. Ze zweette en bloed liep over haar lichaam. Ze liep iets weg van de hengst en keek Charming stil aan. Haar blik was woedend en spijt was erin te lezen. Ze zuchtte even en hoestte kort. Ze liet haar hoofd kort hangen en keek Charming aan.

[Iemand die met mij wil vechten? =)]

Rose keek met grote ogen naar de groep paarden, die dreigend tegenover elkaar stonden. Paarden vechtend, de geur van bloed en zweet vulde haar neus. De walgende geur probeerde ze negeren en zich te richten op de oorlog, het was begonnen... Realiseerden ze zich waarschijnlijk later dan alle andere paarden hierzo. Rose haar ogen vlogen van links naar recht om een slechterikje uit de zoeken die zei voor haar doel kon nemen. Ze zag een zwarte merrie een teamgenoot aanvallen, Rose twijfelde niet en gallopeerde op de zwarte merrie af[Dreamtime]. Ze snoof, en keek even eens seconden dreigend naar de merrie. Al haar angst verdween daarvoor kwam een gevoel vol met woede in de plaats. Rose hapte naar de merrie, en beet in haar voorbeen ze spande haar spieren aan en trok haar onderuit. Rose stapte naar achter en bekeek de kleine schade die ze had aangericht. Ze zou de merrie de kans geven om terug te vechten, met een lichte opluchting op haar gezicht keek ze haar aan, nog steeds met een walgelijke blik in haar ogen, walgend van de oorlog en de slechte paarden het stonk gewoon. Na dit eerste gevecht als ze die zou overleven, wou ze dat het al stopte. Wat de kans niet aanwezig was.

[Ik reageer later met Twilight!! Anders komt het een beetje raar over]

Dreamtime keek naar Charming en schrok toen een merrie opeens in haar slechte voorbeen beet. Ze hinnikte schrik en viel op de grond. Ze snoof kwaad en haar ogen werden weer leeg en moordend. Ze krabbelde meteen overeind en keek kwaad naar de merrie. Een goede merrie. Ze snoof en sprong naar haar toe. Ze steigerde hoog en sloeg met haar voorbenen tegen de merrie aan. Ze legde haar oren in haar nek en landde weer. Ze draaide haar om en gaf een paar harde klappen tegen de merrie haar borst. Ze grijnsde even vals en steigerde. Ze gooide haar gewicht naar achteren en viel op de merrie. Het deed pijn maar als iemand met al haar gewicht op iemand viel zou deze vast vallen.

[Ik!]

( wow veel reacties)
Unreal snoof en hoorde de begin kreet. Hij grijnste en zag heel war slechte paarden langs hem razen. Hij bleef rustig staan.. staan kijken hoe iedereen afgemaakt werdt. Hij keek vrolijk toe naar alle paarden waar bloed op hun vacht zat. Ow wat was dit toch leven. Hij wachte gewoon rustig tot er een paard naar hém toe zou komen. En tja als ze bang waren dan zou hij de genen helpen die het nodig hadden. De goeden moesten dood. Hij zag dat cobra sorrango uitdaagde en grijnste. Villain en hij waren gedelijk close en sorrango en cobra die maakten elkaar af. Wat een verschil eigenlijk, maar het was sorrango's eigen schuld. Hij had gekozen voor het goede, wat vast de slechte beslissing van zijn leven was. Hij schudde even zijn hoofd en keek naast zich aan de eene kant stond fonta en de andere kant villain. Jah hij stond er sterk voor.
(iedereen mag hem aanvallen maar hij mag niet dood, en hij vermoord charm pas later.)

De zwarte hengst kreeg een nieuwe doel. Een 4de verraadster kwam in zijn ogen terecht. Hij liep achter dreamtime aan. Ze stond niet meer aan zijn kant. En hij zal er persoonlijk voor zorgen. Zei koos voor Charm. Hij stopte met galopperen en steigerde als een dolle hond. Zijn hoeven raakten de billen van de merrie. Enkele sporen van zijn harde hoeven waren op de billen van Dreamtime te zien. Hij beukte de merrie op de grond en keek haar vol agressie aan. "Jij hoort niet meer bij de slechte kudde. Jij bent net zoals Charm een verraadster! Pijn zul je leiden!" Hij keek haar nog even aan en schopte zonder medelijden in haar maag. Daarna sloeg hij de merrie op haar hoofd. Hij klopte haar tot ze bewusteloos was. Aangezien hij dit ellendige wrak nog een lange tijd wilde laten leiden. Hij grijnsde naar de onbeweeglijke merrie. Zei zal heel haar leven leiden. Nadat hij eventjes stond te genieten van de rode kleur besloot hij maar verder slachtoffers te zoeken. Hij raasde wild door de kudde heen en kreeg Sythka in het zicht. Maar ze leek het nog aan te kunnen. Toch vond hij dat hij in de buurt moet blijven. Hij heeft plechtig beloofd deze merrie te beschermen. Met een goede reden. Ze draag zijn veulen. De hengst steigerde machtig en sloeg zijn hoeven tegen de grond. Volgende!

Dreamtime zag opeens Cobra en slikte. Ze wist al wat er zou gebeuren en legde haar oren plat. Ze liet haar hoofd hangen en voelde de trap tegen haar aan. Ze voelde de pijn dat door haar lichaam schoot en voelde de grond tegen haar aan. Ze had teveel pijn om op te staan en al snel kreeg ze hoeven tegen haar hoofd. Al snel was ze bewusteloos en lag ze erg stil. Ze hing onder het bloed en haar ogen waren gesloten. Ze was heel dom geweest en dat zou ze wel snel merken, zeker als ze wakker zou worden. De merrie zag er zwak uit en het leek alsof ze dood was maar nee, ze leefde nog.

Unreal keek rond en zijn ogen werden eventjes groot. Dreamtime werdt haast afgemaakt dood cobra. Zijn oren gingen naar achter. Hij mocht dreamtime niet zo en ze was best wel een verraatster maar ze was de dochter van fonta en fonta wou haar niet kwijt.al kon dreamtime zich zelf wel redden. De haat van hem aan cobra werdt alleen maar groter en groter . Als hij er klaar voor was zou hij cobra dan ook vermoorden, al kon dat nog wel eeuwen duren. Hij keek naast zich naar fonta 'Niks doen, anders heb je cobra op je dak, en dat gaat niet gebeuren!' Zei hij streng tegen fonta, hij wou niet dat haar wat overkwam. Zij moest immers voor de veulens zorgen. Hij zette een stap vooruit en hinnikte. hij liet zo merken dat iemand naar hem toe moch komen , zodat ie even dood gemaakt kon worden. Zijn ogen waren diep en diep zwart.